Uncharted 2: Among Thieves

Söz konusu nesneyi bulunca Flynn, iki dakikada sizi satışa getirir. Görevin başında Türk hapishanelerine düşenin halinin yaman olduğundan bahseden satıcı ortak, burada adamı kodese tıktılar mı ardından kilidin anahtarlarını denize attıklarını söyleyerek Drake’e gözdağı vermeye çalışır. Buna gülüp geçen Drake, bunlar günlük vakalar Türk polisi yakalar diyen emniyet güçlerimizin eline düşer, tam da onları atlattığını sanırken... Sonra 3 ay boyunca hapis yatmak zorunda kalan kahramanımızı “Düştüm mapus damlarına, öğüt veren çok olur” türküsünü söylerken... yok durun bir dakika, bu başka bir filmde geçiyordu. Evet, Drake’i kendi kendine konuşurken buluruz. O da ne, birden parmaklıkların dibinde eski dostumuz, birinci oyundan da tanıdığımız ihtiyar Sullivan peyda olmuştur.

İşin yolunu yordamını bilen Sullivan, oğlu gibi sevdiği Drake’i çıkarmak için bir düzine herife rüşvet verip (olmadı Naughty Dog, rüşvetle Yedikule zindanlarından çıkmak var mı?) tahliyeyi ayarlar. Aslında oyunun yeni bombası, daha önce birçok filmde oynamış ve God of War, Crysis gibi oyunlarda da dublaj çalışması yapan Avustralyalı aktris tarafından seslendirilen Chloe Frayzer, nâm-ı diğer esmer bomba. Ama onu nasılsa oyunda göreceksiniz, daha fazla detaya girmeye gerek yok.

Efendim, şimdi bunlar böylece üç kişi, yağdanlıktan fazlası olduğunu anladıkları Marco Polo’nun kayıp hazinesinin, “devasa safirin” peşine düşerler. Fakat karşılarında Flynn’in işvereni Rus (hayır, ismi Ivan değil) Zorin Lazarevic ve adamları vardır. Hikayeyle ilgili ne kadar detay versem, o kadar da ifşaatta (spoiler vermek) bulunmam gerekeceğinden olayların seyrinde kısa süreyle Amazonlarda bulunup oradan da Nepal’e ve Tibet’e, Himalayalara kadar uzandıklarını belirtmekle yetineceğim.

"-Himalaya sen mi büyüksün, yoksa ben mi?"
Nazi mi? Garip yaratıklar mı?

İlk oyunda olduğu gibi Uncharted 2’de de Naziler işin içine giriyor, nasıl demeyin ama giriyorlar. Zaten esrarengiz bir şey olup da SS subaylarına mâl edilmeyen bir şey görürseniz bana da haber verin, birlikte seviniriz. Ben, bir oyun oynarken rakiplerimiz insansa hep insan gelsin, olağanüstü varlıklarsa hep olağanüstü varlıklar olsun isterim. Ancak öyle yapacaklarını kestirebileceğimi zannederim. Bu sebepten FarCry oynarken bildiğimiz sıradan paralı askerleri çatır çatır indirdikten sonra birden mutasyona uğramış ucubeleri gördüğümde fena halde dumura uğramıştım. Aynısı Uncharted’ta da başıma geldi. Fakat ikinci oyunu oynarken uzun zaman normal insanlarla uğraşınca, tamam dedim, şu garabet yaratıklardan koymamışlar. Ama madalyonun öteki yüzünün böyle olmadığını öğrenmek durumunda kaldım.

Gerçi her düşmanın zayıf yönünü bulunca üstesinden gelmek kolay, bu oyun boyunca da sizi aman aman zorlayacak, kastıracak bir düşmanla karşılaşmayacaksınız.

Grafikler, Sesler & Co.

Yazımın başında da belirttiğim gibi, birçok oyunun ama bilhassa Uncharted 2 gibi sükse yapacak yapımların görüntülerinin İnternet’e akın ettiği ve büyüyen bant genişliğiyle HD videolar da seyredebildiğimiz bu dönemde size grafiklerle alakalı ne desem, zihninizin bir yerinde, hafızanızın bir köşesinde kalmış bir karede bunun karşılığını bulacaksınızdır. Bununla birlikte ilki bile çok güzel grafikler sunarken PlayStation 3’ün performansının yüzde 30’unu kullanan bir oyunun halefi olan Uncharted 2’nin, sistemi yüzde 100 verimle kullandığını duymak bile yapımın görsel malzemesi hakkında merak uyandırmak için yeterli.

Özellikle açık mekanlarda böylesi başarı gösterebilen Naughty Dog Game Engine 2.0, ilk motorun daha geliştirilmiş hali. Daha gerçekçi dokulara ve animasyonlara izin veren grafik motoru, oyunda Nepal’in başkenti Katmandu’nun geçtiği (videolarda da gördüğünüz o meşhur yıkık binaların olduğu helikopterli bölüm) mekanlarda sergilediği performans “fotorealistik” yani fotoğraf gerçekliğinde olarak övüldü ki, bu yersiz bir övgü de değil, hakikaten oyunda grafiğin doruk noktasına vardığı, tek kelimeyle zirve yaptığı, şahane bir bölüm burası. Diğer taraftan ormanda bulunduğumuz bölümlerde ben ilk oyuna nazaran pek bir fark tespit edemedim.

"Yapımda İstanbul'a, Tibet'e ve başka yerlere uğruyoruz."
Sesler genel manada iyi. Değişen mekanlara göre, yani mesela Himalayalarda dağların tepesindeyken Doğu kültürünün soluğunu alıyorsunuz müziği dinlerken. Unutmadan bir şey belirteyim, Nathan öldüğü zaman çalan kısa müzik, bana Kurtlar Vadisi’nin melodisini hatırlattı. Kim bilir, belki alakası yoktur, ama Mahmut Saral soktu bunu aklıma.

Oynanabilirlikte bazı iyileştirmeler de göze çarpıyor. Bu bağlamda mesela selef oyunda hayli uğraştıran sixaxis’le el bombası atmak, basitçe L2 tuşuna indirgenmiş. Bu da koşarken veya siperdeyken kolayca bomba atabiliyorsunuz demek. Sixaxis’in oyun genelinde, benim görebildiğim kadar hiçbir fonksiyonu kalmamış. Önceleri kalasların üzerinden yürürken dengeyi sağlamak amaçlı kullandığımız özelliğin kalkmasıyla artık buralardan hızla koşabiliyoruz.

Seçtiğiniz zorluk seviyesine göre takıldığınız yerlerde ekranın sol alt köşesinde ipucu sembolü çıkıyor. Bu da şuraya dikkat edin, şu pencereye tırmanın vs… gibi yardımlarda bulunarak amatör oyuncuların imdadına yetişiyor. Oyunun neredeyse tamamında “stealth” tabir edilen gizlice yanaşıp sessizce öldürme metodunu kullanabiliyorsunuz.

Yakın dövüşlere yapılan yeni eklemelerle bu özellik hayli zevkli hale getirilmiş. Düşmanlarınızın arkasından sessizce yaklaşıp kasıklarına tekme indirme, boğma ya da “fiske atma” yoluyla onları etkisiz hale getirebiliyorsunuz. Aklıma gelmişken söyleyeyim, bir bölümde çarkların falan olduğu bir mekanizmalar yığını var. Orayı görünce Prince of Persia’nın etkisini, Uncharted 2’ye nüfuzunu oldukça hissettim. Oynanabilirlikle alakalı son olarak şunu söyleyeyim, kamera açıları oldukça başarılı olarak kullanılmış, fakat çok nadiren insanı sinirlendirebiliyor.

Her ne kadar aksiyon dediysek de macera unsurları barındırmıyor değil. Oyunun birçok yerinde irili-ufaklı bulmacalarla karşılaşıyorsunuz. Bunlar genelde basit mantık yürütmeyle çözülebiliyor. Anlamadığınız yerlerde veya biraz daha esaslı duran bulmacalarda not defterinize bir bakış atmak fazlasıyla işe yarıyor.

Hep birlikte oynayalım

Hem kooperatif hem de kompetitif çoklu oyuncuya izin veriyor Uncharted 2. Siz “Bu da ne?” demeden önce, ben izahını yapayım. Kooperatif modunda en fazla üç kişiyle birlikte Nathan, Sullivan ve Chloe’yu canlandırarak görevleri birlikte yapabiliyorsunuz. Kompetitif modunda ise rakiplerinize karşı savaşıyorsunuz.

"Uncharted 2'de ana karakter ve dış mekan tasarımları oldukça başarılı."
Buraya birbirinden farklı dört seçenek yerleştirilmiş: Deathmatch (En fazla beşer kişiden oluşan iki takım birbiriyle savaşır), Plunder (Her iki takım da hazineyi çalıp kendi üssüne getirmeye çalışır, zaten adı üstünde, talan etmek), Elimination (Beşer kişiden oluşan iki takımdan toplamda beş kez yapılan maçlarda üçünü kazanan galip sayılıyor) ve son olarak da Chain Reaction (Bu da bildiğimiz bayrak kapmaca gibi işliyor, bir iki küçük farkı var).

Son söz

Biraz uzunca olan incelemede bu başlığı görünce, “oh be nihayet” dediğinizi duyar gibi oluyorum. Ama hakkını vermek lazım, muazzam bir yapımdan bahsediyoruz burada. Hikaye modunda ortalama 10-13 saat oynama süresi sunan ve bunu beş farklı çoklu oyuncu moduyla bir hayli uzatacağa benzeyen Uncharted 2: Among Thieves tek kelimeyle bir şaheser. Klişe bir hikayesi olsa da nefes kesen kurgusu, hiç düşmeyen heyecanı ve tek solukta oynatabilecek kadar sürükleyici olmasıyla bu oyunu alacaklarınız listesinin en tepesine yerleştirmenizi “hararetle” tavsiye ederiz.