James Bond 007: NightFire

Belki yanlış hatırlıyorumdur ama bugüne kadar çıkmış olan bütün Bond oyunları filmlerinden esinlenilerek yapılmıştır. Ben tam Die Another Day diye bir oyunun çıkmasını beklerken Nightfire diye bir oyun çıktı. Acaba iyi mi oldu, kötü mü oldu kararını vermek bana düşmez ama sizlerin karar vermesine elimden geldiği kadar yardımcı olmaya çalışacağım.

Oyunun menüleri Electronic Arts’ın klasikleşmiş basitliğini taşıyor. Karşımızda bize neler lazımsa onları görüyoruz. Zaten bu oyunu oynamak için belli bir seviyede ingilizce bilgisine ihtiyacınız olacağından menülerde yazanları burada teker teker türkçeye çevirmeye yada açıklamasını yapmaya gerek duymuyorum.

Oyunun öncelikle kötü taraflarını gözler önüne sereyim ki oyunun, dikenine katlanılacak bir gül olup olmadığına karar verin. Son zamanlarda çıkan FPS oyunlarının çoğuna seçeneklilik, yani bir işi yapmanın birden fazla yolu, katılmaya çalışılıyor. Nightfire’ın 2CD olduğunu duyunca kendimizi bir seçenekler dünyasında bulacağımızı sanıyordum ama son derece tekdüze. Bir düğmeye bastığınızda hem bişeyleri hareket ettiriyorsunuz hem de daha önce kilitli olan 5 kapıdan biri, bu düğme jeneratör düğmesi bile olsa, açılıyor. Ve ne tesadüf ki o kapıdan giderek yaptığınız başka bir şey ise kalan 4 kapıdan başka birini açıyor. Bunun dışında gözüme çarpan diğer negatif nokta ise bir ortama girdiğinizde düşmanlar size saldırmadan önce bond müziğinin gelmesi. Siz adamı görsenizde görmesenizde, adam size ateş etmeden yaklaşık 3 saniye önce müzik giriyor oyuna. Bu da hani Örümcek Adam’ın sezgileri vardır ya, onun gibi bir özellik kazandırıyor size.

Gülümüzün dikenleri bu kadar, peki bu gülü gül yapan şeyler neler derseniz öncelikle grafikleri derim. Oyunun menüleri son derece yumuşak animasyon ve resimlerle bezenmiş. Oyun içi grafikleri ise ne Doom 3’ün screenshot’ları kadar gerçekçi, ne de No One Lives Forever’ınki kadar çizgi filmimsi. Hatta grafikler bana tam olarak Wolfenstein’ı hatırlattı. Nightfire’ı güzelleştiren, insanı havaya sokan ve çoğu zaman insanı gaza getiren öğeleri saymazsak olmaz tabi. Bond aletleri ve “Analar neler doğuruyor” dedirten Bond kızları. Kim kol saatiyle demirleri eritmek yada çakmağıyla fotoğraf çekmek istemez ki? Ya da daha önemlisi Bond olmak isteyen kim o Bond kızlarından istemez ki?(Ajan olup da hatun bulamama üzerine yeterli taşlama No One Lives Forever 2’de yapılmıştır)

Yapay zeka ise en düşük zorluk derecesinde bile karanlığa yada eşyaların arkasına saklanacak kadar iyi. Zorluk seviyesinin etkilediği şey adamların sizi vurabilmesi ve vurduklarında verdikleri zarar. Oyundaki gerçekçilik ise standart FPS mantığında; siz düşmanlardan daha fazla kurşunla ölürsünüz.

Bütün bu yazdılarımı özetlersek filmlerindeki gibi efektlerle bezenmiş(oyuna ilk başladığınızda ve öldüğünüzde çok hoş bir etki yaratıyor), güzel müzikli, hoş hatunların bulunduğu, bir miktar tekdüze bir FPS arıyorsanız ihtiyacınızı giderebileceğiniz güzel bir oyun. Özellikle Bond hayranlarının arşivinde bulunması lazım.