Robots

Eğlenmek için bilgisayarımızı açalım ve haydi içine de bir oyun yükleyelim, sanki sırf bu yüzden bilgisayarı açmamışız gibi. Adı da Robots olsun. Robots, ben bilmiyordum; ama, öğrendiğime sevindim, dünya çapında tanınan film şirketi Fox Interactive’in Amerika’da bayağı popüler olan, çocuklara yönelik dergi, sinema, kitap gibi ürünlerinin raflarda görünen adı(ymış). Karakterler de yapımlarının isminden anlaşılabileceği üzere robotlar. Gerçekten de oyun yapımcıları arayınca iyi şeyler çıkartıyorlar ortaya, her ne kadar bu iş için girişimci olan kesim ürünün asıl sahibi olan taraf olsa da, Robots gerçekten de hedef kitlesi olan çocuklar için oyununda da hayli eğlenceli ve sevimli öğeleri içerisinde barındırıyor. Fakat sakın bunu bir çocuk oyunu diye algılayarak kestirip atmayın, çünkü içerisinde öyle tatlar buluyorsunuz ve oynarken kendinizi öyle bir kaptırıyorsunuz ki zamanın nasıl aktığını anlamıyorsunuz bile. Gerçi bunun nedeni oyunun hayli kısa olması da olabilir; ama oyunun bölümlerindeki mekanlar bir hayli güzel. Fox Interactive, böyle büyük bir pazarını tehlikeye atmamak için oyun dünyasının mihenk taşı Sierra ve yine kaliteli bir firma olan Vivendi’yi birleştirerek, oyun dünyasındaki kredilerine yüksekten uçarak giriş yapıyor.

Bu benim oğlum Rodney. Rodney Copperbottom

Oyun sırasında yaptığımız işler ve düşman robotlarla sıklıkla karşı karşıya kalmamız nedeniyle Robots’a aksiyon tanımlaması yapılabilir; fakat, oynanış sırasında sürekli oradan buraya zıplayıp durduğumuz ve oyundaki karşılığının tam tanımı olmayacak olsa da, anahtarı bul – kapıyı aç mantığı var olduğu için üç boyutlu bir platform da denilebilir. Kontrolümüz altındaki karakterin ismi Rodney Copperbottom. Kendisi genç bir robot ve ileride bir gün mucit olmanın hayallerini kuruyor. Televizyonda da Robot City’i ve oranın önemli kişisi Bay Bigweld’i görünce bu hevesi doruk noktaya ulaşıyor. Ailesinin de rızasını alarak, Robot City’nin o karmakarışık atmosferinde başına bir iş gelmeden Bigweld'i bulmak, onunla tanışmak ve deneyimlerinden faydalanmak için uğraşıyor. Kendini ona icat ettiği çatal-kaşık-bıçak kırması, uçan minik dostu Wonderbot ile ispatlayarak, yanında kalmaya çalışması ile işe koyuluyor. Fakat işler pek de düşündüğü gibi gitmiyor. Uzun uğraşlar sonrasında vardığı Bigweld’in makamında onu yerinde bulamıyor. Daha sonra şehirde bir çok kişi ile tanışıp, Robot City’de çalışan Ratched adındaki bir yetkilinin bütün robotları yeni modellerle değiştireceğini öğreniyor. Sonrasında da şehirdeki robotlarla birlik olarak bunu engellemeye çalışmasıyla, Rodney’in mucit olma sevdası bambaşka bir yöne doğru çekiliyor. Oyunda her bölümün sonunda ortalama 1’er dakikalık videolarla gelişmeler size Rodney’in babasının ağzından anlatılıyor. Bunun masalımsı bir edada olması da gerçekten çok güzel olmuş. Tabii bu bile Rodney’in aslında iğrenç espriler yaptığı gerçeğini değiştirmiyor. Kabul, gerçekten de karakterler eğlenceli ama kimse benden bu espriye gülmemi beklemesin. Belki oralarda yetişseydim bunlara gülebilirdim fakat değilim(esprinin tam yerini bulması için İngilizce yazmak zorundayım):

-Tak tak tak!
-Who is there?
-Juno
-Juno who?
-Juno know I’m a robot?