Hitman 3 inceleme

Hitman 3, 2016 yılında yenilenmiş bir şekilde karşımıza çıkan Hitman serisinin finalini bizlere sunuyor. İlk bakışta önceki oyunlara oldukça benzeyen Hitman 3, bize sundukları ile diğer oyunlardan ayrılabiliyor mu yoksa öncekilerin bir kopyası olarak mı anılacak, gelin birlikte inceleyelim. 

Dünyanın En Güçlü İnsanlarına Karşı Bir Suikastçi

Hitman 3, 2016 yılında başlayan World of Assassination üçlemesinin final bölümü. Başlangıçta bilinmeyen bir müşteri tarafından verilen görevler ile dahil olduğumuz mücadele, dünyanın en gizli ve güçlü örgütlerinden biri olan Providence’a karşı açık bir savaş haline geliyor. Bize destek sağlayan Diana Burnwood ile birlikte, önceki oyunlardan tanıdığımız kişilerin de yardımı ile bu mücadeleye bir son vermeye çalışıyoruz. 

Hitman 3 ile birlikte üçlemenin finalini yapıyoruz

Önceki oyunları oynamamış ve bu oyun ile doğrudan giriş yapmak isteyebilecek oyuncuları da düşünerek hikaye konusunda çok fazla ayrıntı vermek istemiyorum. Serinin ilk iki oyununda devam eden hikaye bu oyun ile sona eriyor. Oyuna Providence içinde önemli konumları olan hedeflerin peşine düşerek başlıyoruz fakat ilerleyen bölümlerde işler karışıyor. Hikaye sona yaklaşırken, alışkın olduğumuz görevlerden uzaklaştığımız bölümler de bulunuyor. 

Ana hikayeyi işleyiş şeklini genel olarak beğendim. Ajan 47’nin üç oyunluk macerasına tatmin edici bir son veriyor. Bölüm içerisinde hedeflerinize yaklaşımınız konusunda yaptığınız seçimler (örneğin ilk bölümde hedefleri gizlice öldürmek yerine plana sadık kalıp hepsini bir odada tuzağa düşürmek gibi) daha fazla hikaye içeriğine ulaşmanızı sağlıyor. Üstelik bunlar yalnızca ana hikaye ile sınırlı da değil.

Oyunun en dikkat çekici yan görevlerinden birisi, İngiltere’de bulunan Thornbridge Malikanesi içerisinde gerçekleşiyor. Hedefimiz malikanenin öldüğü zannedilen fakat hayatta olan sahibesi. Binaya sızmak için seçebileceğimiz bir sürü farklı yöntem olsa da, malikaneye davet edilen özel dedektifi hızlı bir biçimde etkisiz hale getirip, onun kimliği ile girmek en dikkat çeken yöntem. Bu yöntem aynı zamanda bambaşka bir görevi de önümüze çıkarıyor. Kilitli odada, yanında intihar mektubu ile bulunan aile üyesinin ölümü üzerindeki sırrı açığa çıkarmak. Hedefe ulaşmak için sahte kanıtlar ile alakasız birini suçlayabiliriz ama karşılaştığımız konular merak etmemize ve araştırmayı sürdürmemize sebep olabiliyor. 

Ana hikaye ile hiçbir bağlantısı bulunmayan cinayeti çözmek için etrafta bolca gezindim ve kanıtları topladım. Hedefi belki de 4 kez sessizce öldürme şansım oldu ama “olay neymiş dur bakalım” diyerek bunları görmezden geldim. Davayı çözüp, hedef ile yüzleştiğimde yaşadığım tatmin duygusuna değdi. 

Hitman 3'te altı farklı lokasyonda görevlere çıkıyoruz.

Gizlilik İçinde Bir Savaş

Hitman 3 ana hikayesi 6 bölümden oluşuyor. Bölümlerin çoğunda önceki oyundan alışık olduğumuz sandbox oynanış şekli mevcut. Aslında oynanış ilk iki oyun ile hemen hemen aynı. Birbirinden farklı bölgelere yolculuk edip, onlarca farklı yaklaşım ile hedefimizi buluyor ve etkisiz hale getirip mekanı terk ediyoruz. Seçeneklerimiz oldukça fazla. Hedefimizin davet ettiği suikastçinin yerine geçip, bize verilen görevi yerine getirerek güvenini kazanabilir, ya da doğrudan yakın koruma kılığına girip hedefin işini bitirebiliriz. 

Hitman 3’ü ilk iki oyundan ayıran noktalar görevler içerisinde kendini gösteriyor. Yukarıda örneğini verdiğim dedektiflik görevi gibi, ana oyundan bağımsız bir hikayeye kendinizi kaptırabiliyorsunuz. Bir diğer değişiklik ise Almanya’da geçen görevde karşımıza çıkıyor. Daha önce ikinci oyunda karşılaştığımız “Bilinmeyen Hedef” durumu bu defa farklı bir boyuta ulaşmış durumda. Bir gece kulübünde peşimize düşen katilleri, kim olduklarını ya da kaç kişi olduklarını bilmeden, etkisiz hale getirmeye çalışıyoruz. Elimizdekileri iyi değerlendirip, hedefleri doğru belirleyerek tamamlamaya çalıştığımız görev, silahların daha az kullanıldığı bir John Wick filmi havasında geçiyor. 

Bölümler hem görsel hem de içerik olarak harika tasarlanmış. Hiçbir bölüm diğerine benzemiyor. Bir bölümde dünyanın en yüksek binasını gezerken, diğerinde Almanya’da terk edilmiş nükleer santraldeki gece kulübüne, bir diğerinde ise Çin’de gizlenmiş bir yeraltı tesisine gidiyoruz. Neredeyse her bölüm size istediğinizi yapma, istediğiniz gibi dolaşıp işinizi tamamlama şansı sunuyor. Bu özgürlüğü sağlamayan yalnızca bir bölüm var. Hikayenin son bölümü, görev gereği bizi daha çizgisel bir oynanışa mahkum ediyor ve bir bakıma mantıklı olsa da, üç oyun boyunca alıştığımız özgürlüğün son bölümde elimizden alınması can sıkıcı. 

Abimiz her zaman olduğu gibi karizmasından ödün vermiyor.

Ajan 47’nin ekipmanları arasına yeni bir kamera ekleniyor. Bu kamera sayesinde hedefinizin işini bitirdiğinizi kanıtlayan fotoğrafları, aynadan kendinizi çekebilirsiniz. Tabi, belli bölgeleri tarayıp, elektronik kilitleri açmak ve bilgi toplamamızı sağlamak gibi yan özellikleri de mevcut. 

Hitman 3 ile eklenen bir diğer yenilik ise bölüm içerisinde açabileceğiniz kısayollar olmuş. Bu kısayollar bir kez açılınca, daha sonraki oynayışlarınızda da açık kalıyor. Bölümlere geri dönüp hedefinizi farklı yöntemler ile ya da daha yüksek seviye başarı oranı ile öldürmek isterseniz, daha önceden açtığınız bir merdiven veya pencerenin ne kadar faydalı olduğunu görebilirsiniz. 

Oyunun ana hikayesini bitirmem yaklaşık 9 saat sürdü. Bunun en büyük sebebi etrafta bulunan her şeyi araştırıp, olası tüm yöntemleri keşfetmeye çalışmam oldu. Hızlı bir oynanış ile 5 - 6 saate yakın bir sürede bitirebileceğinizi düşünüyorum. Aslında kısa bir süre gibi gözüküyor ama oynanış süresini arttıracak bir sürü şey bulunuyor. Önceki oyunlarda olduğu gibi, burada da bölgeye geri dönüp farklı yollardan hedefe yaklaşabiliyorsunuz. Ayrıca önceki oynayışlarınızda açtığınız kısayollar da kullanıma hazır oluyor. 

Az Önce Bıyığınız Vardı Sanki

Hitman 3’ü Playstation 4 üzerinden oynadım ve genel olarak hiç problem ile karşılaşmadım. Bölümlerin başında bazı kaplamaların geç yüklendiğine şahit olsam da, keyfimi kaçıracak kadar uzun süren bir durum değildi. Kayıt ve yükleme süreleri de Playstation 4 için kabul edilebilecek seviyelerde. Bir hata yaptığımda eski kayıt dosyasına geri dönmek çok uzun sürmediğinden, deneme yanılma taktiğini bolca kullanabildim.  Standart Playstation 4 konsolunda bu performansı alabildiysem, Pro modellerde ya da yeni nesil konsollarda çok daha iyi performans göstereceğini düşünüyorum.

Oyunun müzikleri yine muhteşem. Bu konuda çok fazla konuşmaya gerek yok, ana menüsünden, son bölümüne kadar her müziği keyifle dinledim. Üç oyunluk seri içindeki en iyi Soundtrack bu oyunda olabilir. Oyunu bu kadar övdük, tek tük bazı sıkıntıları var, onlardan da bahsedelim. Öncelikle oyunun ana hikayesi çok kısa. Oyun bir sürü farklı seçenek ile tekrar oynanabilirliği yüksek bölümler sunuyor ve yan görevler ile bu süreyi daha da arttırmak mümkün. Yine de elimizde belli sayıda bölüm var ve 60 dolar fiyat etiketi biraz yüksek geliyor. Yerel fiyatlandırmadan bahsetmiyorum bile. 

Bölümler güzel tasarlanmış ve NPC’ler bölüm içerisinde günlük görevlerini yerine getirirken yapay bir canlılık oluşturuyor. Bu aslında çok güzel ve çoğunlukla sizi rahatsız etmiyor. Ama bazı durumlar var ki “bu nasıl olabilir” diye sorgulamanıza sebep oluyor. Az önce üstünü aratmak istemediği için içeri giremeyen adamın kılığına girip kapıya gittiğimizde “Ooo sonunda üstünüzü arattınız demek” diye sizi karşılayan asistan, beş dakika içinde saç kestirip yüz estetiği olmamız konusunda hiç soru sormuyor. Bir diğerinde ise uzun bir görev zinciri sonucu hedefe kimliğimizi açıklamayı tercih edebiliyoruz. Bu durumda hedefin en azından mekandan çıkartılmamızı emretmesini beklemiştim ama günlük hayatına hiçbir şey olmamış gibi devam ettiğini görünce şaşırdım. Kendi isteğimle kimliğimi açıklıyorum ama hala tanınmadan etrafta gezmeye devam edebiliyorum.

Bakışların bana biraz cesaret versin dediğimiz anlardan biri daha

Yukarıda bahsettiğim durumlar Hitman oyunlarında alışık olduğumuz durumlar ve bunlara karşı önlem alınırsa oyunun çok daha zor hale geleceğini biliyorum. Yine de söylemeden geçemiyorum. Yani günlük hayatta bir etkinlikte yanımda duran kişinin kafasına avize düştüğünü görsem, elimde bardak ile sohbet etmeye devam edebileceğimi sanmıyorum.

Oyunun son bölümünden biraz bahsetmiştim. Diğer bölümlere göre daha çizgisel olan bölüm, serinin alıştırdığı serbest oynanış stilinden sonra göze batıyor. Ayrıca Hitman 2’de sahip olduğumuz 1v1 Ghost Mode ve arkadaşımız ile oynama imkanımız olan Sniper Challenges gibi çok oyunculu modlar oyunda bulunmuyor. Hitman 2 içeriklerine sahip olsanız bile bu modları online olarak oynama şansınız yok. 

Multiplayer olmamasına rağmen bölümler içerisinde tecrübe puanı kazanabilmek ve farklı rotaları açmak için online olmak zorunda olmanız üzücü. İnternet problemi yaşadığım süre içerisinde oynadığım iki bölümde hiçbir ilerleme kaydetmemiş olarak gözükmem canımı sıktı. Tamam bir puan tablosu var, orada diğer ajanlar ile karşılaştırma yapabiliyoruz ama ekstra giriş yöntemlerini açmak için gerekli tecrübeyi offline oynarken de kazansaydık keşke. 

Eğer iyi bir sisteme sahipseniz oyunun grafikleri gerçekten de çok detaylı gözüküyor

Sonuç

2016 yılında reboot ile tekrar can bulan Hitman serisi, Hitman 3 ile başarılı bir şekilde sona eriyor. Serinin en iyi bölümlerinden bazılarına ev sahipliği yapan oyun, tekrar oynanabilir yapısı ile de dikkat çekiyor. Hitman 3, serinin önceki oyunlarına sahip olan oyuncular için güzel bir özellik de barındırıyor. Eski bölümlerin tamamını Hitman 3 içerisinde oynayabiliyorsunuz. Üstelik bu bölümlerde kamerayı kullanma şansınız da var. Sunucular kapalı olduğu için çok oyunculu modlara erişim sağlayamasanız bile, hikayeyi baştan sona oynayabilirsiniz. 

İnceleme içinde bahsetmemiş olsam da, oyun Playstation 4 konsoluna özel olarak VR desteği sunuyor. Üstelik yalnızca üçüncü oyun ile sınırlı değil, bütün seriyi VR ile 47’nin gözlerinden oynamanız mümkün. VR oyunları genelde beni hasta ettiği için gerekli ekipmana sahip değilim ama bir ara arkadaşlarımdan ödünç alıp Hitman 2’nin Maldivler bölümünde gezme fikrine sıcak bakıyorum.