Mart
1998… Evde çok sakin bir şekilde oturuyordum. Elime gelen oyunları deniyor kendi
halimde öyle eğlenmeye çalışıyordum. Oldukça da sıkılmıştım. Tam bu hislerle
bilgisayar başında uyuklamak üzereyken kapı çaldı. Anca yerimden kalkıp kapıyı
açtım. Karşımda duran arkadaşım bağırarak “Abi şu elimde tuttuğum CD varya her
şeyi değiştirecek. Hayatın anlamını buldum!” diyerek içeri daldı. Ben
delirdiğini düşünerekten odama doğru yürürken o CD’yi takmış ve yüklemeye
başlamıştı. Ben CD kapağına isteksiz isteksiz uzandım. Bir oyun olduğu
anlaşılıyordu zaten ama ben adını merak etmiştim. Grand Theft Auto… Öylesine bir
oyun diye düşünürken oyunun yüklenmesi sona erdi ve arkadaşım heyecanla oyunu
açtı. Herhangi bir demo yoktu. Oyunda kullanacağımız karakterin fotoğrafını ve
ismini girdikten sonra ilk şehri seçerek oyuna girdik. İlk açıldığında sadece
üstten görünen etrafta arabalar geçen hemen hemen hiçbir özelliği olmayan bir
oyun olduğunu gördüm. Tam “Ammaaan bu ne be” diyerek arkamı dönecekken arkadaşım
bir arabayı çaldı. İşte o an kafamda şimşekler çakıverdi. Tam 10 saat boyunca
oynadık. Bu ne zevk bu ne sürükleyicilik bu ne güzel fikir demekten bıkmamıştım.
Gerçekten de bilgisayar oyunlarının tarihi yeniden yazılıyordu dostlarım. Her
bindiğiniz arabanın bir radyosunun oluşu ve değişik müziklerin çalması (ve
değiştirilebilir olması), koskoca bir şehir, değişik görevler, araba çalmanın
zevki, her ne kadar kamera açısı tepeden de olsa hızın verdiği hissiyat,
bazılarını her ne kadar rahatsız etse de görevlerde (Veya keyfinizce)
etraftakileri harcamanız bu oyunu kral yapıyordu. Zaten çok zaman geçmeden de
bütün oyun dergileri (ki ülkemizde çok az sayıda vardılar) oyunu birinci sıraya
koydular. Oyunu bitirenler aç kurt etrafta GTA2 haberlerini arıyordu… Bu oyun
bağımlılık yapmıştı. Bitiren bir daha bitiriyor veya zevk için etrafta
takılıyordu. Bu oyun bu kadar ünlü ve talep alırken ilginç bir durum vardı. GTA1
hiçbir ödül almadı. Ama bunun daha bir başlangıç olduğunu hemen herkes
biliyordu…
