The Outer Worlds 2 İnceleme

The Outer Worlds 2’nin çıkışını heyecanla bekleyen büyük bir kitle var mı emin değilim ama ben o kitlenin içinden biriyim. 2019’da çıkan ilk oyun Fallout’un mizah anlayışını uzay kolonileri ve “tüketim çılgınlığı” ile harmanlamış, eksik yanlarına rağmen iyi yorumlar almış bir oyundu. Özellikle çıkan son DLC görevi ile daha da gönlümü kazanmış olan yapım, devam oyunu ile “hepsi ve daha fazlası” düsturunu benimsemiş olarak geliyor. Peki bu defa aradığımız New Vegas oyunu olabilmiş mi? Hadi bakalım.

The Outer Worlds 2 İnceleme: Arcadia’ya Seçim Hakkı Auntie’s Choice İle Geliyor!

The Outer Worlds 2, ilk oyunun doğrudan devamı değil, ana karakterimiz bambaşka bir yerde bambaşka bir kişi. Bu defa Dünya Başkanlığı’nın bir ajanıyız ve ekibimizle birlikte Arcadia’ya gidip içerideki bağlantımızla buluşarak bir operasyona katılıyoruz. Tabi ki operasyon beklediğimiz gibi ilerlemiyor ve kendimizi uzayın derinliğinde yıllarca korunaklı bir şekilde uyurken buluyoruz. Kurtarılmamız ve ardından ekibimizin eski üyelerinden bazıları ile birlikte Arcadia’ya inmemizin ardından Arcadia’da işlerin çok değiştiğini görüyoruz.

İlk oyundan tanıdğımız Spacer’s Choice şirketi yine farklı bir şirket olan Auntie Cleo ile “birleşmiş” ve ortaya yeni Auntie’s Choice şirketi çıkmış. Bu şirket ise Arcadia’nın kaynaklarını ele geçirip halkına “tüketici gibi yaşamayı” sunmak için gezegenin tamamına çökmeye çalışıyor. Tabi farklı şirketler ve eski yönetime sadık olanlar da buna karşı durma çabasında. Biz ise operasyonun neden yolunda gitmediğini anlamak için çıktığımız yolda yine seçimlerimiz ile başbaşa kalıyoruz.

Oyunun hikayesi ilk oyundan daha ilgi çekici, hikaye sunumu ve karakterler ilk oyundan daha ilgi çekici ki ilk oyundan da gayet memnundum. Bu defa seçimlerimiz biraz daha fazla etki yapıyor, en başta verdiğimiz basit kararlar bile zamanla beklemediğimiz olayların gerçekleşmesine sebep oluyor. Seçim kısmını sadece ilk bölümde deneyimlediğim kadarıyla bile şöyle özetleyebilirim, kavga gürültü mekan basıp doğrudan hedefe odaklı oynayan karakterimin karşılaştığı olayların çoğunu, insanlarla konuşup olayların ayrıntılarını öğrenen karakterimle görmedim bile. Yan görevler açısından da zengin olan oyun, ilk bölümde biraz daha “git şunu getir” tarzında ilerlese de sonradan daha kaliteli içerikler sunmaya başlıyor.

Yanımıza katılan karakterler ise yine renkli bir yelpazeye sahip. Eski operasyon arkadaşlarımızın yanı sıra Auntie’s Choice hayranı bir eski asker, bir suikastçi, hala daha gezegenin eski düzenine bağlı bir adam gibi birbirinden farklı tiplerden oluşan ekibimizin bir arada durmasını biz sağlıyoruz. Tam emin değilim ama ekibimize katılabilen karakterlerin neredeyse tamamı opsiyonel olabilir. Etrafı gezerken gördüğüm yan görevlerde tanıdığım karakter bir yana, ana hikayede karşılaştığımız Inez gibi karakterler bile kendilerine nasıl davrandığımıza bağlı olarak ekibimize katılmayı teklif bile etmiyor. Sadece eski operasyon üyelerimiz en baştan beri yanımızda.

Her karakterin kendi hikayeleri ve bu hikayeleri öğrenebileceğimiz yan görevleri bulunuyor. Yan görevlerin genel olarak gayet iyi yazılmış, üzerinde düşünülmüş içerikler olduğunu ve aradığımız Obsidian kalitesini sunduğunu söylemem yanlış olmaz. Diyaloglar iyi, seçimler anlamlı, sonuçları karakterleri etkiliyor. En basitinden Inez’i örnek verirsem, kendisi çeşitli deneyler sonucu ekstra bir küçük kola sahip ve bir kolu da ters giden deney sonucu sorunlu. Biz iki farklı hayvanı avlayıp bunları götürerek kolunu düzeltmesinde yardımcı oluyoruz. Yaptığımız seçime göre Inez kamuflaj ile savaş sırasında daha rahat insanları iyileştirebilecek bir yeteneğe ya da saldırısını güçlendirecek yeni bir kola sahip olabiliyor ve bu fiziksel görüntüsünü de değiştiriyor.

Sonuç olarak hikaye tarafında Obsidian’dan beklediğim kaliteyi burada aldım. Bu yıl yayınlanan Avowed’ın da yazımı iyiydi ama bu oyun hem diyaloglar hem de görevler açısından iki adım önde. Oyundan her çıkıp tekrar girdiğinizde ana menüdeki Moon Man’in ilerlemeniz ya da yaptığınız seçimler hakkında yorumlarda bulunması bile çok güzel bir ayrıntı. Bir ara giydiğim zırha bile laf etti sağolsun. Tek üzüldüğüm nokta ilk oyundaki favori yoldaşım Parvati’nin olmaması.

Akıcı Oynanış ve Eğlenceli Çatışmalar

The Outer Worlds 2’nin ilk oyuna göre seviye atladığı kısımlardan diğer oynanış tarafında olmuş. Keşif var, karakter geliştirme daha ayrıntılı, yapabileceğimiz daha fazla şey mevcut ve çatışmalar daha eğlenceli.

Öncelikle karakter geliştirmeden başlayalım. Oyunun ana karakterini aşırı detaylı bir biçimde oluşturamıyorsunuz ama seçimler bana yeterli geldi, zaten genellikle yüzünü görmediğimizden elimizdeki seçenekler güzel. Özellikler kısmı ise asıl çekici kısım, burada istediğimiz gibi bir karakter yapıyoruz. Karakterimizin geçmişini de seçebiliyoruz, böylece bir ajan olmadan önce ne yaptığımızı seçip ona göre yeteneklere ve diyaloglara sahip olabiliyoruz. Ben bu işe nasıl geldiği hakkında pek fikri olmayan bir geçmiş seçtim ve oyun boyunca bu geçmişe göre diyalog seçenekleri ile oldukça eğlendim.

Uzmanlık alanlarımız sayesinde silah kullanımı, kaba kuvvet, patlayıcılar, konuşarak olay çözme, bilgisayarları hackleme, kilit açma gibi yeteneklere sahip oluyoruz. Ama asıl olay Perk ve Flaw seçeneklerinde çıkıyor. Sahip olduğunuz yetenekler alabileceğiniz perkleri belirliyor ama en başta iki taneiyi özellik seçmek isterseniz bir de kötü özellik seçmeniz gerekiyor. Ben seçimimi yaparken iki tane iyi ile devam etmek istediğimden bir de kötü seçtim ve bu “hastalıklı biri” olmamdı. Çok rahat hasta olabilen ve bu yüzden -%HP ile başlayan karakterim, kimi olaylarda hastalıklı olması yüzünden işin içinden sıyrılabiliyordu ve bu da dezavantajı avantaja çevirdi. İyi özelliklerimden biri olan “Şanslı” ile zaten çoğu şeyi rastgele düğmelere basarak çözebiliyorken bu da bir bonus oldu.

Oyunda seviye atladıkça yeteneklerinizi arttırıyor, iki seviyede bir de yeni perk seçiyorsunuz. Bu perkler yeteneklerinize göre seçilebilir hale geliyor ve bir silahta uzmanlaşmak, robotları - otomatları hackleyebilmek, rüşvet verirken daha karlı çıkmak gibi onlarca farklı seçime sahip. Fakat bir de gizli olan flaw yani zayıflıklar var. Mesela ben çatışmalarda mermi bitmeden şarjör değiştirmeyi huy edinmiştim. Oyun bana yeni bir flaw verdi ve bu sayede bir şarjörde daha fazla mermi saklayabilmeye başladım. Kötü yanı ise eğer bir şarjörü tamamen boşaltırsam 10 saniye boyunca düşük hasar veriyorum. Ya da benim gibi her yeteneğe eğilen bir karakteriniz mi var? “Jack of All Trades” oluyor ve tüm yeteneklere ekstra puan verebiliyorsunuz ama asla birinde uzman olamıyorsunuz ve her defasında en düşük puanlı yetenekleri yükseltmek zorunda kalıyorsunuz. Oyun boyu yaptığınız her şey takip ediliyor ve sürekli eylemlerinizde bu tür hem avantajı hem de dezavantajı büyük flawlar size sunuluyor. Seçerseniz bir daha iptal edemiyorsunuz o yüzden dikkat etmekte fayda var. Bazıları için oyun uyarıyor zaten “ilk oynayışta zor olur bunu seçme istersen” diye. Ben ilginç gördüğüm her şeyi aldım.

Oyunda tam anlamıyla bir açık dünya yok, çok şükür yok çünkü bu tarz açık dünyalar hem gereksiz içerik ile doldurulmaya çalışıldığı için kötü oluyor hem de ana hikayeyi unutup giden benim gibi insanlar oyunu bitiremiyor genelde. Keşif için, özellikle ilk bölgede, büyük bir haritaya sahibiz. Oyuncuyu daha fazla serbest bırakmışlar ama devasa, gezerek bitmeyecek seviyede bir bölge değil. Bir de karakterinizin görece olarak yavaş olması problemi var ki ilk harita boyunca “bu ömür böyle geçmez” dedirtti bana. Neyse ki ilerde kullanabileceğiniz araçlar geliyor. Ha bir de karaktermizin hareket kabiliyetini arttıran yetenekler var, double jump mesela. Çift zıplama hem savaşta hem de çevreyi gezerken çok işe yaradı, yeteneği aldığımız görevin komikliği de ayrı bir şey tabi.

Oyunun savaş sistemi ilk oyuna çok benziyor ama daha iyi hale gelmiş. Avowed ile biraz sinyallerini vermişlerdi zaten savaş sisteminin gelişeceğinin. Ateşli silahlar ve yakın dövüş silahları mevcut, ateşli silahların çeşitli enerji modülleri ile farklı hasarlar çıkaran versiyonları da elimize geçiyor. Fallout tarzı oyunları ilk oynayışta revolver ve tüfeklerle oynayan biri olarak bu oyunda bir süre tek tip ilerlemeye çalıştım ama mermi problemi neredeyse tüm silahları denemeye ikna etti. Zamanı yavaşlatma ve bir süre sonra durdurma yeteneği sayesinde kontrolcü ile bile belli bir noktaya kadar rahat ettim. Yine de asıl keyif klavye - mouse ile oynarken çıkıyor tabi. Yalnız oyunda hasar aldığınızı pek fark etmiyorsunuz, hasar geri bildirimi çok iyi değil. Düşmanı vurduğumu anlıyorum ama tepemde mermi yağdıran turret olduğunu karakter yere devrilince anlıyorum. Bu benimle ilgili bir sorun mu emin olamadım.

Toplam 6 yoldaşımız var ama sadece iki tanesini yanımızda gezdirebiliyoruz, diğerleri gemide bekliyor genelde. Ben saha sıhhiyesi olarak canımı doldursun diye Inez ve agresif oyun tarzımı gerçek bir vahşi gibi destekleyen Aza ile ilerledim genelde. Yapay zekaları mükemmel değil, savaşta çok iyi bir destek sağlamıyorlar ama en azından yeteneklerini kullanmak ve pasif özellikleri ile savaşta ufak destekler almak mümkün. Yoksa bütün dikkati kendine çeken bir tank ile doğrudan can dolduran yoldaşı alıp düşman temizlemek de mümkün. Savaşlar seviye farkı yüksek olmadığı sürece fazla zorlamıyor ama özellikle boss tabir edilebilecek güçteki düşmanlara karşı hazırlıksız gitmek ölümle eşdeğer. Buna akılsız yoldaşımızın bizi saklandığımız yerden ittirip kendi girmesi gibi durumlar da eklenince tam bir şenlik oluyor. Yoldaşların savaşta dayanmasını istiyorsanız liderlik yeteneğini geliştirebiliyorsunuz ama ne kadar faydalı oluyorlar tartışılır.

Grafik ve Performans

The Outer Worlds 2 aşırı gerçekçi olmayan bir grafik tarzına sahip. Daha canlı ve renkli bir dünya, gerçekçi gözüken karakterler ve karikatürize bir evren. Ortamlar gayet güzel gözüküyor, atmosferi iyi yansıtmışlar ve karakter modellerinden genellikle memnunum. Foto gerçekçi grafikler olmaması ise benim için daha iyi bir seçim.

Unreal Engine 5 kullanan, motorun alıştığımız problemlerinin çoğunu barındırmıyor. Genellikle 2K çözünürlükte en yüksek ayarlarda oynadım, açık bölgelerde DLLS açmadan 60 fps altına düştüğüm oldu, kapalı bölgelerde ise DLLS kapalıyken bile gayet rahat 60 civarlarında gezdim. DLLS açık ve dengeli hale geldiğinde ise çok büyük efektler işin içine girmediği sürece daha yüksek fps değerlerinde akıcı bir şekilde oynayabildim. Mekanlar ise her zaman çok iyi gözüküyordu. Kimi zaman karakter modellerinin üzerinde anlamadığım bir “grain” efekti oluşuyordu gerçi, bunu hangi durumlarda neden yapıyor çözemedim. Ayarları değiştirince düzeliyorlar.

Oyunun müzik ve seslendirmeleri gayet iyi. Neredeyse herkes seslendirimiş ve düzgün yazılmış diyalogların üzerine başarılı seslendirme yapılması sayesinde aldığımız keyif çok yüksek. Bir iki kez laptop ile oynarken seslerin aktifleşmediği ve karakterlerin ağzı hareket etmesine rağmen diyalogların sesli olarak okunmadığı durumlar yaşadım.

Oyunda çok az bug ile karşılaştım, sıkışan karakterler ya da ölüp ses çıkarmaya devam eden cesetler oldu ama genel anlamda neredeyse problemsiz bir oyun ile karşı karşıyayız. Laptop ile upscaling kullanmadan bile kabul edilebilir seviyelerde oynanabiliyor, DLLS sayesinde ise orta - yüksek karışımı bir ayarda tutarlı 60 fps ile rahatlıkla oynanıyor.

Sonuç

The Outer Worlds 2 ile Obsidian’dan beklediğimiz oyunu aldık gibi düşünüyorum. Oynadıkça “New Vegas değil” diye düşündüğüm anlar oldu ama bunun asıl sebebininin aslında oyunun Fallout evreninde geçmemesi. The Outer Worlds evreni mega şirketlerin politik entrikaları ve bunların arasında tüketim çılgınlığına kapılan insanları içeren bir uzay hikayesi. Benim gibi uzay hikayeleri yerine dünyada geçen bir şeyler istiyorsanız biraz temkinli yaklaşabilirsiniz ama bir kere içine girince harika bir evren. Diyaloglar şahane, olaylar ilgi çekici, seçimler anlamlı, karakter özelleştirme ve karşılaşılan olaylar konusunda eli gayet açık. Benim beklediğim New Vegas 2 oyunu tam olarak bunun uzayda geçmeyeni. O yüzden elime geçen en iyi seçenek olarak bu oyunu herkese önereceğim.