Homeworld'ün koltuğu sallanıyor mu ne?
Uzay konulu oyunlarımıza bir yenisi daha eklendi sevgili oyun sever dostlarım. Genelde zaten uzay içerikli her türden yapım ile bu piyasada karşılaşmak şaşırtıcı değil. Aksiyon, RPG ve hatta Adventure bile buna dahil; ama, benim şahsi görüşüm, bunların arasında en makbulünün strateji olduğu yönünde. Herhangi bir yer yüzeyi üzerinde oynanabilenlerinden en son aklımda kalanı Perimeter olmuştur. Hatta tarzı bana bayağı bir farklı gelmişti ve doya sıya olmasa da epey severek oynamıştım. Fakat ne yazık ki Nexus: The Jupiter Incident’i onunla mukayese etmeyeceğim, edemeyeceğim. Bunun nedeni oyunun görünüş yapısının ve konseptinin diğer strateji türü yapımlardan farklı olmasının ötesinde çok ciddi bir rakibiyle aynı kulvarda değerlendirilmesi gerekliliği yer alıyor: o da Homeworld 2!
Şöyle uzayın derinliklerinde tatile çıksak diyorum…
Homeworld 2 ile arasındaki benzerlikte ise ikisinin de sahip olduğu görsellikten öte aralarındaki kontrol sistemi ve birimleri ile büyük ortaklıklar barındırmasından söz etmem lazım. Yalnız Homeworld’ün aksine Nexus’ta sıfırdan uzay araçları oluşturup onları geliştirmek gibi bir amacımız yok. Yazısını yazdığım, sizin de okumakta olduğunuz bu oyunu rakibinden ayıran özellik; bölüm başlarında sahip olduğunuz sınırlı güce ek yapamıyor oluşunuzdur. Doğal olarak oyunun bu açıdan herkesin bildiği klasik RTS mantığından bir miktar sıyrıldığını görülebiliyor. Dahası oyundaki bölümlerin amacı genellikle uzayın bir bölümünü düşmanlardan koruma, aynı yeri karşıt güçlerden arındırma veya bazı kargo gemilerine yoldaşlık etme gibi rutin görevlerden meydana geliyor. Fakat oyunun asıl sorunları da yine bu noktada kendini belli ediyor. Genelde bir oyuna ait fikirlerimi ona ait pozitif yanlarından bahsederek yazmaya alışmışımdır; ama, nedense Nexus için bu şablonumdan da feragat ediyorum. Önce oyunu baştan sona karalayıp, ardından bütün iyi yanlarına değinmek istiyorum. İşte ilki! Size scenario üzerinde görevler sunarak ilerlemeli bir yapıdaki oyundan ne beklersiniz? Tabii ki görevlerinizi rahatça uygulamanıza olanak sağlayan anlaşılır ve kolay bir arabirim. İşte bunu oyunda görmek pek mümkün değil. Nispeten Homeworld 2’de de karşımıza çıkan bu ekstrem sıkıntıdan bahsetmemin nedeni; oyunun sizin İngilizce dil desteğinizi hedeflemesinden çok, yapımcıların mönü sistemi ile oyuncuları aşırı biçimde zorlaması.
Ayrıca yine arabirimin azizliği yüzünden vereceğiniz, daha doğrusu vermek istediğiniz direktifleri istediğiniz gibi yönlendirememe yada birliklerinizi yönlendireceğiniz hedefi gönlünüzce seçememe gibi enteresan, beklenmedik ve açıkçası çok da komik sorunlarla yüz yüze gelmeniz olasılık dahilinde. En büyük sıkıntıyı duyularınızda çekeceğinizi sandığım şey ise uzay araçlarını seçip sadece etrafında dönüp zoom yapabilmenize olanak sağlayan bir sistemi barındırıyor olmasında gizli. Yani Homeworld’de olduğu gibi gönlünüzce uzayda dolaşmayı unutun. Çok fazla eleştiri ile yazıya başladım; ama, uyarmıştım ben sizi.
Dilerseniz üzerine bu kadar gem vurduğum oyun içi mönü navigasyonunun biraz da görselliğinden bahsedeyim. Ekranın sağ kenarı boyunca kontrolünüz altındaki uzay gemileri, emrinizdeki ekstra mayın, bomba, kontrol merkezleri gibi yapılarla beraber düşman gemiler yer alırken, alt satırda da seçtiğiniz uzay gemisine verebileceğiniz çeşitli komutlar bulunmakta. Sol üst köşede görünen, az sonra oyunun konusunu anlatırken bahsedeceğim Richard Cromwell’in himayesindeki uzay gemileri ise aldıkları hasarlar ve içerdiği birlikleri görüntülemesi bakımından bir miktar da öneme sahip. Sağdaki toolbarda görünen simgelere, yani uzay araçlara ve yapılara çift tıkladığınızda seçtiğiniz birim ekranlara geliyor ve bu noktadan sonra sadece scroll ile zoom yada sağ tıka basıp sağa sola fareyi çevirme suretiyle etrafında dönebilme imkanına sahipsiniz. Büyük uzay gemilerinde ancak bu kadar bir hakimiyete sahipken sol üstte görülen büyük uzay mekiklerin altında yer alan küçük mekikleri çarpışmaya sokarak olaya bir TPS türevi ekrandan da ortak olabiliyorsunuz.
