Edebiyatçılar iyi bilir…Linear Stories, Cirricular Stories ve Open-Ended
Stories…Ben bunlardan sadece Open-Ended hikayeleri açıklayayım konumuzla direk
ilgili olduğu için. Bu tarz hikayelerde yazar hikayeyi merakın doruk noktasında
(climax) bırakır ve çözümü (resolution) okuyucu belirler.
Ve dikkatinizi çekmek istediğim ikinci önemli konu; Tomb Raider Angel Of
Darkness oyunu orijinal cdsi elinde olanlar bilir. Cd’nin içindeki kitapçığın en
son sayfasında şu cümle yazar.
“Lara Croft is more than just a game” (Lara Croft bir oyundan daha
fazlasıdır)
10 yıl önce Toby Gard, Lara Croft’a bir beden verdiğinde yarattığı karakterin
2006’da Guinness Rekorlar Kitabına gireceğini elbette bilemezdi. Belki de bu
nedenle ilk oyundan sonra (Tomb Radier 1) Lara Croft’u terk etti ve kendisini
2004’e kadar meşgul edecek olan “Galleon” oyununun çalışmalarına başladı.
Özetle, Toby Gard Lara’yı “Core Design” çalışanlarına emanet etmiş ve bu oyun
stüdyosu ile ilişkisini kesmişti.
Core Design TR çalışmalarındaki maddi desteği Eidos Interactive adli yayım
şirketinden alıyordu, yani bu şirkete bağlı bir stüdyoydu. 1996’da Tomb Raider
1, 1997’de Tomb Raider 2, 1998’de Tomb Raider 3 üretildi ve oyun severlerle
buluştu. Ve bu 3 ana oyun ara oyunlarla birlikte Core Design’in ününe ün kattı,
ayni şekilde Core Design’da Lara’yi dünyaya tanıtmiş oldu. (Bu 3 oyun dünya
çapında 16 milyon kopyadan fazla satmıştı ve 1999’da Core Design bu nedenle en
başarılı şirket olarak tanınıyordu) Nitekim bir oyun stüdyosu tek bir oyuna
bağlı kalamaz. Core Design çalışanları sadece Tomb Raider oyunları ile devam
edemezdi. Bu hem maddi açıdan stüdyoyu zora sokar, yeniliklerden uzaklaştırır,
hem kendilerini geliştirmelerini engeller, hem de hep ayni tarzı yansıtmaktan
yaptıkları işten aldıkları keyfi azaltırdı. 1999’da Core Design stüdyosunun Tomb
Raider oyunlarında geldiği nokta buydu. Sonuçta Tomb Raider, stüdyonun hayat
verdiği 25 oyundan sadece biriydi. Ve Core Design bu düşüncelerle Lara Croft’u
en güzel çağında öldürmeye karar verdi. Yeni oyunun adı bunu apaçık ortaya
koyuyordu : The Last Revelation, yani “Son Keşif”.
Yinede bu dördüncü oyunun senaryosunu hazırlayan dört yazar (Pete Duncan, Kieron
Ohara, Richard Morton, Andy Sandham) bu ölümü “open-ended” şeklinde sunmayı daha
uygun buldu. Bu şekilde fanatikleri dilerlerse Tomb Raider’ı yaşatabilecekler,
gerekirse stüdyo olarak kendileri de Lara’ya hayat verebilecek, ayni şekilde bu
“mezardan çıkma” macerasını kullanmak isteyenler stüdyo ve yayımcıya farklı
gelir kaynakları da yaratabilecekti.” Eğer Lara’ya ne oldu diye soran olmaz ise
(aslında Core Design’ın istediği de tam olarak buydu) Core Design amacına
ulaşmış olacaktı. Bu durum tam anlamıyla bir çeşit kumar olarak
nitelendirilebilir. Örnek vermek gerekirse Core Design firmasının
1989-1990’larda çıkardığı “Rick Dangerous” oyunları. İlk oyunun başarısıyla
ikinci oyun yayımlandı. Keza, 3.oyuna da niyetlenen firma, Rick Dangerous 2
oyununun sonunda baş düşman “Fat Guy”ı bir teleporter cihazından geçirerek
Rick’ten kaçırmıştı. Oyun “What will Rick do next?” cümlesiyle bitmekteydi!
Lakin oyun severler bu soruya hiçbir zaman cevap bulamayacaklar çünkü Rick
Dangerous 3 oyunu asla çıkmayacaktı.
