Grand Theft Auto: San Andreas

“Dünya dönüyor, dönüyor, dönüyor...” ve bir tekrar daha vuku buluyor. Geçen senenin en çok konuşulan, hala üzerine onlarca, yüzlerce mod yapılan, her görevi tartışılan Vice City’nin bir adım ötesinde yer alan San Andreas PS2 sahipleriyle buluşuyor.

Garip ama gerçek, beklendi beklendi ve bir gece sessiz sedasız gelip kucağımıza düştü bu Andreas denilen meret. Benimde hiç beklemediğim bir anda, arkadaşımın “Bana geldi, gel bir bak” demesiyle şaşkınlığım bir karede vücut buldu da yetiştim. Hatta ilk başta inanmadım bile denilebilir. Sonuç olarak kimsenin haberi yoktu çıktığından oyunun, neye hikmet yoktan varoldu diye düşündüm yol boyu.

Bir annenin intikamı alınacaktır...

Velhasılıkelam, konsolun başına oturunca inanmazlığım yüzümde bir tokat misali şakladı. Zira ilk demo, kısa geçişler falan derken basbayağı GTA San Andreas vardı işte karşımda. Şöyle bir saatlik, belki de birazcık daha fazla oynama seansından sonra da tabi ki hemen dergiye tanıtımını yazmak farz oldu. Şimdi, nedir ne değildir bu meret, beklediğimize değmiş mi ve gerçekten bir ekol daha var mı karşımızda? İnceleyelim görelim hep beraber.

Zamanının ötesinden az beride bir oyundu GTA 3. çok dertli bir çıkış tarihine denk düştü. Bir kere kendinden önce duyurulan Mafia ile aynı oynanış ve tarzı benimsemişti. Ayrıca Mafia yeni bir oyun olmasına karşın, GTA’nın bir kitlesi vardı ve ilk iki oyundaki iki boyutlu havaya aşina olan yüzlerin asılmaması için yeni deneyler sevecen bir tavırla enjekte edilmeliydi. İlk başta yüzsüzlükle alaşağı edilen GTA, zamanla sevildi ve ekol haline geldi. Akabinde ise serinin tutmasını fırsat bien Rockstar’ın çıkardığı Vice City voliyi gözünden, tam on ikiden vurdu. O müzikler, o oynanış, o konu zenginliği, o anlatım... İnsan anlatmaya doymaz, bir de oynamak lazım. Gerçi oynamayan kalmamıştır. Şimdi de serinin devamında yeni parça ile bir basamak daha ilerlemeyi vazife bilmiş San Andreas.

Oyuna ilk girdiğinizde, bariz bir çete, Meksika havasının hakim olduğunu seziyorsunuz. Neredeyse barda sigara dumanını ciğerlerinize çekip kavanoza tükürmek isteyeceksiniz diyeceğim. Tipler modern kovboylar gibi mantık olarak. Bir sürü grup, birbirini çekemeyen çeteler, liderler arasındaki takışmalar, şehrin bölgelere ayrılmış olması vesaire derken birkaç dakika içinde kendinizi cehennemde hissetmeye başlıyorsunuz açıkçası. Her ne kadar PS2 artık donanım olarak yaşını doldurmuş olsa da, gördükleriniz sizi ortama sokmakta zorlanmıyor. Bir sürü dövme, silahlar, malzemeler, araçlar derken varoluyorsunuz bu savaşta ön saflarda.