En kötü 15 oyun filmi!

Resident Evil oyununun dönüm noktası, korku filmlerine hayatta kalma seçeneği sunmasıydı. Ancak bir filmin ne kadar süreceği tahmin ediliyordu( Bunu tüm yönetmenler kadar Paul W.S. Anderson’da çok iyi biliyordu. ). Orijinal serideki aksiyon, korku ve bıraktığı etki her ne kadar bizleri etkilemiş olsa da devam filmleri bu etkiyi kaldırdı. Listemizdeki tek Ölümcül Deney filmi olan Ölümden Sonra,  gereksiz aksiyon sahneleri, korkunçluğunu yitirmesi ve bizi kendisine bağlayamaması ile izleyenler tarafından düşük bir puan aldı.

Öldürülen ailesinin intikamı için yollara düşen itibarlı dedektif Max Payne ile sürükleyici ve iyi bir satış yakalayacağını düşünen stüdyo, güzel bir hikayeyi tam bir fiyaskoya dönüştürdü. Uyuşturucu bağımlısı bir İskandinav Savaşçısı’nın halüsinasyonuna bağlanan film, çekici görseller dışında pek bir etki uyandırmadı. Oyunun yapımcılarının bir kısmı da zaten film çıkmadan önce kötü bir film olacağını biliyordu.

Başrol oyuncusu Mark Wahlberg ve oyunun sevilen “Bullet Time” özelliğine filmde fazla yer verilmesi mantıklı ve güzeldi fakat Valkyrie halüsinasyonlarının gerçek dışı olması ve geçiştirilmiş bir intikam hikayesine sahip olması ile evrenin en kötü filmleri arasına girebilecek bir yapım oldu.

Oyuncular arasında yeri farklı olan Hitman’ın durumu biraz karışık. Oyunun kurgusu ( Genetiği değiştirilmiş seri katiller ) ve  Timothy Olyphant liderliğinde büyük olasılıkla bayağı bir başarı sağlayacak gibiydi. Yönetmen Xavier Gens’de dahil bazı kişiler filmi PG-13 seviyesinde tutarak daha gerçekçi çekilmesini istemişti. Fakat FOX, her zamanki gibi güzel bir projeyi kötüleştirmeyi başardı ve filmi genel yaş seviyesi ile sürmeye karar verdi. Orijinal oyuna bağlılığını bu şekilde kaybetmiş olan Hitman, değişikliklerle izleyicilere sunuldu ve istenilen başarıyı elde edemedi.

Dead or Alive dövüş oyunları arasında sevilen bir noktadaydı fakat filmi için aynı şeyi konuşmak pek mümkün değil. Filmde özellikle güzel ve bikinili kadınların “Çalkalaması” üzerinde durulduğundan dövüşten çok bikinili kadınları izledik. Mortal Kombat filminden daha sığ dövüş hikayesi ve daha acayip karakterler bulunan bu film, Uwe Boll gibi yeteneksiz yönetmenlerin dışında daha yetenekli ellerde daha eğlenceli ve dövüş odaklı bir film haline getirilebilir fakat 2006 yapımı film en kötüler arasında yer almaya devam edecek.

Kötü uyarlamaları burada yazıyoruz fakat kötülerinde kötüsü olan filme gelmiş bulunmaktayız. 1994 yapımı bu film, bir savaş sahnesi ile başlıyor ve daha sonra 2017 yılına ışınlıyor karakterlerimizi. Hikaye olarak çok basit olan bu filmde sanırım sadece 7 yaşını geçmemiş çocuklar eğlenir sadece. Filmde bir manyak güç madalyonunun peşine düşüyor ve bunu engellemek için bu iki karaktere ihtiyaç var. Çok güzel(!) bir senaryo değil mi?

Bu kötü uyarlamalar arasında gül uzatılacak bir yapım diyebiliriz. Kötünün iyisi de diyebiliriz. Bu filmde hikaye ve düzgün diyalog yok, sadece karakter var. Bol bol karakter var. Bilgisayar destekli komik dövüş sahnelerinden bahsetmiyorum. Fakat Dead or Alive filminden kat kat güzel, orası ayrı sayın okur. Eğer ikisi arasında kalırsanız kesinlikle Mortal Kombat filmini seçin. Film tanınmış aktörler ve basit bir dövüş sanatları turnuvasını baz alarak oluşturulmuş gibi.

Bir Uwe Boll filmi ile daha karşı karşıyasınız. Bu adamın yönettiği bir filmde güzel olsun be arkadaş. Her neyse, Far Cry, Türkçe hali ile Uzak Çığlık, filmde de olduğu zamansız bir hikayeye dayanmakta. Bir adam var( Yerine göre asker, yerine göre değil. ) bu adamı kabus gibi bir yere bırakıyorlar ve orada ya öldürmek zorunda ya da ölmek. İlk oyundaki Tropikallik ayarı ve paralı askerler gibi özelliklerin sinemaya uyarlanmaması tam bir beyinsizlik olurdu, fakat Uwe abimiz ben beyinsiz değilim diyerek oyunu sinemaya uyarladı(!). Fakat bazı küçük(!) değişiklikler yaparak oyunun hikayesinde değişikliğe gidince pekte güzel bir yapmamış oldu. Buradan da anlıyoruz ki Video oyunları kesinlikle Uwe Boll’un eline verilmemeli, çünkü oyunlar o adamla güvende değil.

Yine, yeniden, tekrardan. Bir Uwe Boll klasiği daha diyerek yazıyı bitirmek isterdim fakat ne yazık ki yapamıyorum. Bazı benzer şeyleri bu sefer yazmayacağım. Bu filmde artı olarak sayılabilecek tek unsur Jason Statham desem yanlış olmaz sanırım. Dungeon Siege oyunundan uyarlanan yapım oldukça garip bir şekilde uyarlanmış. Nedenini 2. cümlede açıkladım sanırım. Film oyunun sevenlerini bariz şekilde üzmüş olsa da Jason Statham’ın performansı bir nebze de olsa bu başarısızlığı engelleyemedi.

Günümüzde live-action videosu paylaşılan oyunları ayrı bir seviyoruz. İlgimizi çeken bu durumu 1999 yılında Wing Commander isimli oyun direk kendi içine yerleştirmişti. Fakat yaratıcısı ve aynı anda yönetmeni de olan Chris Roberts, Uzay Savaşçısı ile aynı ismi taşıyan filmi yaptığında iyi yönetmenlerinde kısa süreliğine düştüğünü görüyoruz.

30.000.000$ bütçe ve başrolde Freddie Prinze ile uyarladığı bu film, kötü sabitleme ve bilim-kurgu aksiyon sahneleri ile gayet kötü bir yapım olarak karşımızda duruyor. Başrol Prinze ve ikinci başrol Matthew Lillard bu filmde boşuna oynamışlar gibi oldu. Filmin tek iyi yönü çevre ve düşman tasarımlarıydı desem yanlış olmaz sanırım.

Genellikle video oyun anlatılarını baz alarak ilerledik şuana kadar, ama genellikle bu tarz oyunların filmi yapılırdı. Hafif silah arcade oyunun filmini pek görmezsiniz. House of The Dead ise bu alanda dehşet verici bir örnek olarak karşımızda duruyor diyebiliriz. Fakat bu tarzı tam özellikli bir film yapmak biraz zordur, özellikle adapte etmek tam bir çılgınlık. Tabi bu yeteneksiz ellerde daha da kötü bir hal alacaktır. Yeteneksiz diye girdik madem, devamını getirelim. Sanırım hepiniz kim olduğunu anladınız ve çok şaşırdınız(!) değil mi? Evet, evet tam olarak da Uwe Boll’dan bahsediyorum. Kötü oyun denilince akla gelen bir marka oldu resmen bu isim. Hikayesi de çok basit zaten, zombi dolu adaya bir grup genç geliyor ve hayatta kalma çabasına giriyorlar. Bu film diğer Uwe Boll filmlerinden bile kötü daha fazla açıklamaya gerek yok sanırım.

Ben bile sıkıldım artık bu Uwe Boll ismini görmekten fakat yapacak bir şey yok sayın okur. Gördüğü her oyunu filme dönüştüren bu şahısın gördüğünüz üzere tek bir güzel filmi yok. En kötü 100 oyun filmi yapsak 95 tanesi yine Uwe Boll’a ait olacak. Her neyse, Postal, açık dünya tabanlı bir oyun ve esas karakterimiz şiddete yenik düşen ve kontrolünü çabuk kaybeden birisi. Grand Theft Auto serisine azda olsa benzeyen yapım Uwe Boll ismini cezbetmiş ve hemen sinema sektöründe kendine yer bulmuş. Film hiçte şaşırılmayacak tartışmalara kapı açtı ama bu kapıların hepsi de haklı sebeplere çıkıyordu. Şiddetin ve siyasetin sınırlarını zorlayan yapım, mahkemelerde tartışma konusu bile oldu. Her türlü özel değerlere saldıran bu yapım birçok sıkıntıya da sebep oldu.

Hack and Slash tabanlı bir Xbox oyunu olan Bloodrayne, yarı insan yarı vampir olan katil bir kadını canlandırdığımız oyundu. Tüm eksikliklerine rağmen mükemmel kaplamalı bir melodramatik video oyun filmi olan yapım, yerine göre şiddet dolu ve bazende saçmalıklarla dolu bir film olmanın ilerisine gidemedi. Yönetmeni ise Uwe Boll. Çok şaşırdınız değil mi? Bende bayağı şaşırdım çünkü. Oyuncularına iyi para kazandıran yapım ne yazık ki kendisine pek kazandırmadı ve sinema tarihinin kötü filmleri arasında yerini aldı.

Şuana kadar saydığım filmler arasında en kötü film olabilecek birkaç yapım vardı fakat hiçbiri Street Fighter’ın filmi kadar bu ünvanı hakedemez. Hayranların favori karakteri olarak bilinen Chun Li rolünde Kristen Kreuk’un oynaması bizleri biraz şaşırtmıştı çünkü karakterin kökenine baktığımızda garip bir seçim olarak duruyor.  Filmin iyi denilebilecek bir yanı yok, oyuncu seçiminden senaryoya oradan da aksiyon sahnelerine kadar hepsi birbirinden beter.