Blades of Fire İnceleme

MercurySteam’den yepyeni, farklı bir aksiyon oyunu olarak karşımıza çıkan Blades of Fire, sizi sıra dışı bir maceraya davet ediyor. İlk bakışta Souls oyunları ya da God of War’un yeni serisini akla getiren oyun, kendine has düzenlemeler ile basit bir kopya olmaktan kurtulmayı başarıyor.

Blades of Fire İnceleme - Taş Gibi Çelik Var

Silahların en önemli hammaddesi olan çelik bir anda ortadan kalkarsa ne olur? Hikayenin geçtiği dünyada çelik hem tarihte hem de şimdiki zamanda çok önemli bir yere sahip. Bu kutsal metal alaşımı, tahta yeni geçen Kraliçe Nerea’nın lanetiyle aniden taşa dönüştüğünde dengeler ciddi anlamda sarsılıyor. Yalnızca kraliçenin askerlerinin çelik kullanabildiği yeni dünyada ana karakterimiz Aran de Lira isimli bir demirci. Eski dostu ve onun öğrencisi tarafından kendisine getirilen önemli bir nesneyi teslim alan Aran, lanete karşı durma yeteneği kazanıyor. Dostunu kaybeden ve öğrencisi ile birlikte kraliçeye karşı durmak için yola çıkan Aran’ın hikayesi böyle başlıyor.

Aslında çok ilginç bir hikaye ve güzel kurulmuş bir dünya var elimizde ama oyunun hikaye tarafı “bütçe bu kadar” sorunu yüzünden zayıf kalmış. Ara sahnelerde ve seslendirmede bütçenin ne kadarının buraya ayrıldığını hissedebiliyorsunuz. Aran ve Adso arasında 2018  God of War’u hatırlatan bir dinamik var. Biraz daha iyi işlense çok iyi olabilirmiş yine de iyi. Ragnarök oynarken yanımızdakilerin konuşmalarından bıktığımızda eve göndermek istiyorduk, burada o şansı da vermişler bize.

Güzel evren, ilginç hikaye ama bütçenin yetersiz kalması yüzünden potansiyelini neredeyse hiç kullanamamış. Kötü değil ama oyunu hikaye sunumu konusunda övmem çok zor.

Uzman Demirciler Olduk

Blades of Fire hikaye konusunda zayıf kalmış olabilir ama bunu kapatacak kadar iyi bir tarafı var, oynanış. İlk bakışta oyunu souls-like gibi düşünebilir ya da kamera açısından dolayı yeni God of War oyunlarına benzetebilirsiniz, ikisi de biraz doğru. Ama MercurySteam bu oyunlardan ilham alıp kendi stilini ekleyerek farklı bir oyun olmasını sağlamış.

Dövüş sistemi aslında basit temellere dayalı, öğrenmesi kolay ama alışması zor bir sistem. Playstation 5’te oynadığımdan bu kontrolcü şemasına göre tarif edeceğim. DualSense üzerindeki Üçgen - Kare - Yuvarlak - X tuşlarının her biri bulunduğu tarafa doğru saldırı yapmamızı sağlıyor, basılı tuttuğumuzda da güçlü saldırı yapıyoruz. Kolları açıkta miğferli bir düşman mı var, Kare - Yuvarlak ikilisinden biri ile kesici şekilde kılıcı savurup kolu alıyoruz. Ağır zırhlı ama miğfer takmamış bir asker mi geldi, çekici kafasına Üçgen ile gömüp boyunu bir kafa kısaltıyoruz. Saldırıya uğradığımızda ise savunma ve savuşturma için L1 - L2 tuşları var. Ayrıca saldırırken nefesimiz kesildiğinde, L2 tuşuyla savunmaya geçip nefesi yeniliyoruz. Silahın ucu mu köreldi, Lies of Pi’de olduğu gibi anında keskinleştirebiliyoruz. Kırıldı mı? Haydi demirci tezgahına!

Oyunda 7 farklı ana silah kategorisi ve her silahın altında düşmanlardan toplayabileceğimiz 5 alt kategori bulunuyor. Tek bir kılıç bile çevreden öğrendiğimiz planlar ve malzemeler sayesinde farklı özelliklere sahip olabiliyor. Mesela çekiç kullanıyorsunuz, ek planlar sayesinde bu çekiç daha uzun saplı, daha yavaş ama yüksek hasara - erişime sahip olabiliyor. Ya da kullandığınız tahta ve çelik türünü değiştirip daha hafif ya da daha dayanıklı hale getirebiliyorsunuz. Bunlar aynı zamanda ne kadar fazla nefes harcadığınızı ve savunma aralığınızı da belirliyor. Oyun tarzınıza göre oluşturabileceğiniz kombinasyonlar o kadar fazla ki ben hepsini deneyemediğimi belirtmeliyim. Tabi bu tarzları kullanabilmek için ilgili silahlara sahip olup gizli heykelleri bulmanız gerektiğini unutmayın.

Demirci ocağında iş planı çizmekle de bitmiyor, örs başına geçip kendi silahınıza son vuruşları yapıyor, bu sayede seviyesini arttırıyorsunuz. Silah seviyesi yıldızlar ile belirleniyor ve bu sayede silahın kırıldığında kaç kez tamir edileceğini belirliyorsunuz. Kesici silahlar bilendikçe stamina kaybediyor, küt silahlar ise düşmana vurdukça. Stamina bittiğinde şangırtılar eşliğinde silah kırılıyor ve örse gidip tamir etmeniz gerekiyor. İşte son vuruşlar bu tamir sayısını belirliyor ve bunun için basit bir mini oyun eklemişler. Yukarıda belirtilen çizgiye uyumlu bir şekilde çubukları dengeleyince seviye atlıyorsunuz. Aslında basit ama tutorial eksikliğinden geç çözdüğüm bir sistem. Üstelik bir kez yapınca daha iyisi olsun demezseniz hızlı şekilde tamamlayabiliyorsunuz.

Silahlarınızı kuşandınız düşmanlara kafa tutmak için yola çıktınız, peki bölüm tasarımları nasıl? Oyunun bölüm tasarımlarını beğendim, souls-like oyunlardan alışık olduğumuz “bu taraftan açılamaz” tarzı kapılar ile haritanın bir köşesinde ilerlerken aniden kısayol açabiliyorsunuz. Hatta kimi zaman öyle noktalardan bağlıyor ki ben yeni bir yere geldim sanıyorken kendimi bölümün en başında buluyorum. Yalnız düşman yerleşimleri ile ilgili biraz sıkıntı yaşadım, kimi zaman “e ben öleyim o zaman” dedirtecek seviyede etrafınız çevirebiliyor. Bir de üstüne kapalı alanlarda uzun zaman geçirmemiz, uzun silahların aşırı etkisiz hale gelmesine ve daha ufak silahlara yönelmemize sebep oluyor. Teknik ya da bütçesel yetersizlik daha fazla açık alan bölümü olmasına engel olmuş olabilir.

Oyunda 50’den fazla düşman çeşidi bulunuyor, her biri zayıf ve güçlü noktalara sahip ve buna uygun silahlar taşımanız gerekiyor. Neyse ki dövüş anında bile envanterden silah değiştirebiliyoruz. Yeni silah çeşitlerini, o silahları taşıyan düşmanları öldürdükçe öğreniyorsunuz, bu da düşmanın gücüne göre belirli bir sayıda kesmek anlamına geliyor. Az önce bahsettiğim düşman yerleşimi olayı ise bazılarını gerçekten zorlu hale getiriyor. Heykeller var mesela, karga bulup uyandırıyorsunuz, çevresinde de başka güçlü düşmanlar var. İlk denemede heykeli canlandırdınız ama öldünüz, bir sonrakinde hem canlanmış heykel hem de 4 - 5 tane zırhlı şövalye ile kapışmanız gerekiyor. Ya da bir bölümde yanınızdaki NPC’yi kaçırmaya çalışanlar var, durmaksızın spawn oluyorlar. Bölüm boyu takip eden bir boss da var, o da spawn oluyor, zaten zorluk yüksekteyse herkes kamyon gibi vuruyor. Bir de kaçarken kayboluyorsunuz mekanda iyice kaos. Bölüm boyu Resident Evil 4 (orjinali) anılarım canlandı “LEOONN!!” diye hiçlikten bağıran sesler duydum.

Bazen bu bölümlerde bezginlik geçirdim, sürekli “kurtarmamız gerek” diyen Adso’ya söylendim, gereksiz görev hatırlatma diyaloglarına kızdım ama yine de sürekli oyuna dönüp “dur bir de şu silahla girişeyim” dedim. Bir düşmana karşı istediğiniz kadar etkili dövüşemiyorsanız sürekli aklınızın köşesinde “bir de ucunun şeklini değiştirip mi denesem, aşağıdan mı saldırsam” düşünceleri oluyor. Oynanış çok zevkli, mekanlar güzel, düşmanlarla mücadele etmek çoğunlukla keyifli ve yeni silahları denemek çok eğlenceli. Ha tabi keşke bana geçerli olan kurallar düşmanlara da geçerli olsaydı, onlar da sarsılsaydı, silahlarının ucu duvara takılsaydı ya da darbe yiyince kendi saldırılarını tamamlayamasalardı ama neyse.

Grafikler

Mercury Engine 6 ile geliştirilen Blades of Fire çoğu zaman oldukça iyi gözüküyor. Biraz daha PlayStation 4 standartlarına yakın olan görsellik, beni memnun etti açıkçası. Bazı animasyonlar ve kaplamalar göze batıyor gerçi ama hem çevre ışıklandırması hem de efektler gayet iyi gözüküyor. Oyun Playstation 4 standartlarına göre gayet iyi gözüküyor yani ama bunları PlayStation 5 versiyonunu oynarken söylüyorum. PS4 sürümünü denemedim. Ek olarak oyunun performansı oldukça stabil, birkaç noktada kalabalık düşmanlar tarafından çevrildiğimde hafif fps düşmeleri yaşadım ama genel olarak 60 fps akıcı bir oynanış sundu.

Sesler ve efektler gayet güzel, oyunun çoğu ek sesi DualSense hoparlöründen vermesi de güzel bir ayrıntı, sizi atmosfere sokuyor. Karakter seslendirmeleri hem stüdyoda hem de evde kaydedilmiş gibi tutarsız, kimi zaman diyaloglarda dip sesler bile duyuyorsunuz. Ama savaş ses ve efektleri gayet iyi. Müzikler ise güzel ama akılda kalıcı değil. Ayrıca kimi zaten ortada hiçbir şey yokken bir anda vokal giriyor, yeni bir müzik başlıyor ama biz o sırada dümdüz yürüyoruz, ses yönetmeninde bir kararsızlık vardı sanırım.

Sonuç

Blades of Fire inceleme için gelene kadar oyundan haberim bile yoktu, o kadar uzak kalmışım. Daha önce Castlevania: Lords of Shadows ve Metroid Dread gibi işlere imza atan MercurySteam, AA bir oyun için beklediğimden iyi bir iş ortaya koymuş. Kendine has yönleri var ve bariz bütçe eksikliğine rağmen eğlenceli bir oyun. Oyun süresi seçtiğiniz zorluğa göre 60 saatin üzerine çıkabiliyor, ben bazı yerlerde ciddi anlamda takılsam da 65 saatte en zorda bitişi gördüm. Kaçırılmaz bir klasik değil ama türü sevenlerin denemesini tavsiye edeceğim bir oyun. Bir de oyunu oynadığım süre boyunca bu dövüş sisteminin yeni God of War oyunlarında olsa ne kadar harika olacağını düşündüğümü belirtmek istiyorum.