Edward Nigma, Nygma veya Nashton isimleri ile de bilinen “Bilmececi”, ilk olarak 1948 yılında Detective Comics çizgi romanının 140. sayısında karşımıza çıkar. Bill Finger ve Dick Sprang tarafından oluşturulan bu karakter daha sonra pek çok farklı yayında da gözükmüştür. 2009 yılında Riddler, IGN’de “Çizgi Romanlardaki En Muhteşem Kötü Adamlar” listesinde 59. sırayı almıştır.
Bir bilmecem var çocuklar
Bilmeceler, zeka oyunları ve kelime oyunlarına kafayı takmış olan Riddler genellikle suç işlemeden önce gerek Batman’e gerekse polise şifreli ipuçları bırakır. Bu da onun işlediği suçları daha azametli ve fiyakalı göstermektedir. Kelimelerle arası oldukça iyi olan Riddler’ın aslında bu konuda, yani ardında ipucu bırakma konusunda, doktorlar tarafından konulan obsesif kompulsif teşhisini doğru çıkarır nitelikte takıntıları bulunmaktadır. Nitekim 1965’deki Batman çizgi romanında Riddler ardında hiçbir ipucu bırakmak istemese de bunu başaramaz.
1999’daki Gotham Adventures’da da işlediği bir suçun ardında hiçbir bulmaca bırakmak istemez ancak kendisini tutamaz. Hatta daha sonrasında Batman’e “Anlamıyorsun… Ben gerçekten sana hiçbir ipucu bırakmak istemedim. İnan, Arkham Tımarhanesi’ne geri dönmek istemiyorum. Ama yine de sana bir ipucu bıraktım. O yüzden ben… Ben oraya geri dönmek zorundayım. Çünkü yardıma ihtiyacım olabilir. Ben… Ben gerçekten delirmiş olabilirim” diye seslenir.
Riddler’ı suça teşvik eden şeyler içine o kadar derin bir şekilde işlemiştir ki kendisini bunu yapmaktan alıkoyacak güce sahip değildir. Özellikle üstünlüğü sağladığında karşısındaki düşmanı asla doğrudan öldüremez, onu mutlaka bir ölüm tuzağının içerisine sürükler. Bu şekilde rakibini çözemeyeceği entelektüel bir ölüm kalım savaşı içerisine sokar. Ancak Batman’in diğer düşmanlarının aksine Riddler’ın takıntısı biraz daha esnektir, bu da onu bir bilmece, bulmaca olarak tanımlayabileceği her türlü suça kalkışmasını sağlar.
Peki Riddler nasıl bu hale geldi? Onu bu suç dünyasına teşvik eden şey neydi? Şimdi buna biraz bakalım.
