Alone in the Dark

Oyun müdavimleri için, Alone in The Dark (AITD) isminin yeri ve önemli farklıdır. Bir türün öncüsü sayılan Alone in The Dark hakkında bundan 7 yıl öncesine gidebiliyor ve karanlık sokaklarla çevrili bir malikâne, bir de huysuz bir köpeğin olduğu PC demosunu oynadığımı hatırlıyorum. Tam 7 yıl sonrasında Eden Games tarafından tekrar hayata döndürülen serinin PS2 ayağını, Obscure serisinden tanıdığımız Hydravision Entertainment hazırladı ve Survival Horror türünün öncü oyunu geri döndü. Peki buna değdi mi?

Şehir boyu felaket

Başrolde tanıdık bir isim var. Edward Carnby’i yönettiğimiz AITD’ta New York şehri ile Central Park’ı çevreleyen mistik güçler ve yaratıklara karşı mücadele vermemiz gerekiyor. İlk etapta Edward, kendisi de dahil olmak üzere tüm olaylardan habersiz ve doğal olarak öğrenmekte ona düşüyor. TPS bakış açısına sahip oyunumuzu istediğimiz an FPS konumuna da getirebiliyoruz. Oyunun ilk anları, zaman zaman oldukça heyecanlı dakikalara sahne olduğu gibi, hem de oyuna alışabilmemiz için bir nevi eğitim turları kıvamında geçiyor diyebiliriz.

Çevredeki çoğu eşya ile etkileşime girebiliyor, bunları kendi amaçlarımız doğrultusunda kullanabiliyoruz. Bir yangın ile karşı karşıya kaldığımızda onu, etrafta bulabileceğimiz bir yangın söndürme tüpüyle söndürebilir, kilitli bir kapıyı açmak için, yine çevreden bulabileceğimiz ağır bir eşyayı kullanabiliriz. Zaten eşya veya silahların yakınına geldiğimizde veya tırmanabilecek bir çıkıntı olduğunda, ekranda aksiyon tuşları beliriyor. L1 ile el fenerini kullanabiliyorken, R1 sayesinde de çakmak, silah gibi gereçleri kullanılabilir konuma getirebiliyoruz. Edward’ın sahip olduğu araç gereç envanterine göz gezdirmek ve gerekli değişiklikleri yapmak için ise, Select tuşuna basmamız yeterli oluyor. Söz açılmışken oyunun kontrolleri, ilk etapta pek dost canlısı değil. Bunun acısını daha ilk asansör görevinde görebiliyorsunuz. Oyun, genellikle belirli aralıklarda Save yaptığı için, başarısız olduğunuzda en başa dönmeniz sinir bozucu oluyor genellikle.

Toplamda 10 ana görev başlığı altında hazırlanmış Alone in The Dark. Her bir görevi tamamladığımızda, yeni göreve başlamadan önceki maceranın özeti geliyor ekrana. Yapımcılar, oyunun bir dizi tadında geçeceğini daha önce belirtmişlerdi. Ayrıca tüm bölümleri, ana menüden açabiliyor ve oynayabiliyorsunuz. Oyunda yer alan herhangi bir sağlık barı veya mermi göstergesi de yer almıyor. Yaralandığımız taktirde, renkler siyah beyaza dönüşüyor ve kalp atışlarımız hızlanıyor. Tüm bunlar, oyunun atmosferini daha da iyi yansıtabilmesi için düşünülmüş, ama AITD için bir korku oyunu tabirini kullanmak pek doğru olmuyor. Sürekli aksiyon içerisindeyiz. Özellikle araba kullandığımız bölümler, bana göre oldukça heyecanlı hazırlanmış. Oyun boyunca yanımızda yer alan karakterler ise, sadece görüntü olsun ve korksun diye eklenmiş sanki. Olumlu yönde hiçbir katkıları yok.

Bir görünüp bir kaybolmak

Grafiksel olarak pek umut vaat etmemekle birlikte oyunda yer alan hatalar, göz yumulacak gibi değil. Yanınızda gelen bayan karakterin bir süre sonra kaybolmasını ve birkaç saniye sonra tekrar ortaya çıkmasını açıklamak zor olsa gerek. Ortama göre ayak uyduran müzikler, oldukça güzel, fakat aynı bölümü tekrar tekrar oynuyor ve yine de eksik bir şeyler yapıyorsanız, bunların üstüne binen aynı müzikler, mide bulantısı etkisi bırakıyor.

AITD, yıllardır devam eden gelişim süreci sonrasında, mükemmel olarak tabir edilen bir oyun olarak bekleniyordu. Tabii ki bu beklenti PS2’den çok PC ve X360 versiyonları için geçerliydi ve ne yazık ki beklenilen gibi olmadı. Ne olursa olsun AITD, eşine zor rastlanır bir oyun. Hele ki şu zamanlarda...