Assassin's Creed Shadows İnceleme

Assassin’s Creed Shadows inceleme: Ubisoft’un en ikonik serilerinden biri olan Assassins Creed için yıllardır en çok yaptığımız yorum Abi bir de Japonyada geçse olmuştu. O kadar ki sonunda Sucker Punch Biz yapalım bari diyerek Ghost of Tsushimayı  yayınamış ve gayet iyi bir iş ortaya koymuştu. Sonunda Ubisoftda hayranlarının isteklerine cevap verdi ve biraz tartışmalı geri dönüşler alsa da Assassins Creed Shadowsu duyurdu. Yasuke ve Naoenin hikayesini konu alan Assassins Creed Shadows, bunca yıllık bekleyişin ardından bize nasıl bir oyun sunuyor, Ubisoftun birbirine benzeyen oyunlarından biri mi yoksa sonunda bu tekdüze yapıyı kırabilmiş mi, haydi inceleyelim.

Assassin’s Creed Shadows İnceleme: Samuraylar ve Ninjalar Bir Arada

Feodal Japonyada geçen Assassins Creed Shadows iki farklı ana karakterin hikayesini anlatıyor. Uzak diyarlardan gelip Nobunaganın hizmetine giren Yasuke ve köyü Nobunaganın orduları tarafından talan edildikten sonra babasının mirasını alıp gizemli geçmişinin peşinden giden Naoe. Bakın baştan anlaşalım, oyunun hikayesini incelerken tarihi konulara çok girmeyeceğiz, sonuçta gemiyle Kapadokyaya gittiğimiz, son oyunlarında Lokiyi falan gördüğümüz bir oyun serisi bu. Ben yüzde yüz gerçekçi tarihe değil, oyunun sunduğu alternatif evrene odaklanıyorum.

Oyunun hikayesi farklı bölümlere ayrılmış ve bizi konunu ortasına tamamen atmadan önce karakterleri tanımamız için özenle hazırlanmış içerikleri tecrübe etmemizi sağlıyor. Bu ne demek? Yani Yasukenin Japonyaya ilk gelişini gördükten sonra Iga baskınını oynuyoruz ve ardından ninjaların perspektifinden Naoenin hikayesini ve suikastçilerin arasında ne işi olduğunu tecrübe ettiğimiz Izumi Settsu bölgesini oynuyoruz. Belirli olayların ardından iki karakterimiz bir araya geliyor ve asıl macera başlıyor. Ben hikayenin genel işleyişini, karakterlerin hikayeye yedirilmesini ve gerçek olaylarla beslenmiş alternatif tarihi zaten seviyorum, Japonya gibi aşina olduğum bir bölgede olunca iyice keyif aldım.

Ana hikayede bazı eksiklikler var, asıl düşman grubu çok ilginç bir şekilde tanıtılıyor mesela ama oyunda ilerledikçe yeterince iyi işleyemediklerini düşünüyorum. Liderler hakkında daha fazla şey görmek istiyordum mesela ama tam olarak aradığımı bulamadım. Yine de Yasuke ve Naoenin macerası gayet güzel olmuş. Bu defa açık dünyaya çok fazla bel bağlamadan dümdüz oynayabiliyoruz, üstelik Canon modu sayesinde hiç seçim meçim yapmadan, dümdüz doğrusu bu denilen hikayeyi yaşama şansı bile sunmuşlar. Açık dünyaya zorlayan ve bir sürü farklı seçeneğe sahip ama sonunda aynı yola sokmaya zorlayan hikayelerden bıkmıştım, Canon mod çok iyi geldi.

Geçtiğimiz yıl Mirage oynarken hikayenin Valhallaya bağlandığını ve benim son oynadığım oyundan beri olayların çok değiştiğinden bahsetmiştim. Shadowsun Animus bölümü de anılarımızın peşindeki kişiler ve onlara karşı verdiğimiz mücadeleyi alttan alta işliyor. Hatta Animus içerisinde gerçekleşen bazı glitchleri de durdurmaya çalışıyoruz.

Gölgelerin İçinden Veya Ön Kapıdan Dalın

Assassins Creed Mirage ile birlikte oyun köklerine dönüyor söylemleri artmıştı, Origins ile başlayan Soulslike tarzı yapıdan uzaklaşılmış ve yine gizliliği öne çıkaran, düşmanlara suikast yapabilmek için seviye kasmak zorunda olmadığınız, saçma sapan level scaling olayını kaldırdıkları bir oyundu. Shadows ise iki tarzı birleştirmiş gibi hissettim oyun boyunca. Naoe ile eski tarz Ac oyunları tecrübesini yaşarken, Yasuke ile Origins sonrası oyunlara yakın bir tarzımız var.

İsterseniz Naoe ile eski tarza yakın, gölgelerden çıkıp düşmanın işini hızlı şekilde bitiren bir ninja - suikastçi oluyorsunuz. Tabi benim gibi stealth sevgisi çok olmayanlar yine savaşabiliyor, Naoenin stili sadece suikastlerde değil, birebir dövüşte de avantajlı olmasını sağlıyor. Tabi ne olursa olsun ninjaların savaşı bir yere kadar, düşmanların aynı anda saldırmaktan çekinmediği durumlar olduğunu da düşünürsek çevreniz sarılınca işler zorlaşıyor. O zaman Yasuke giriyor devreye, kelimenin tam anlamıyla kapıyı kırıp geçerek. Katasını savuruyor, mızrağını sallıyor, yetmiyor tüfekle vuruyor, düşman çevresini sarınca omuz atıp geçiyor. Hani 15 dakika stealth yaparak geçmeye çalıştığım yerde sinirlenip Yasukeye geçip bütün kaleyi kılıçtan geçirmekten çok keyif aldım.

Naoe ile ne kadar dikkatli ve temkinli dövüşüyorsak, Yasuke ile de tam tersi HEPİNİZ GELİN diye bağırarak dövüşüyoruz. Hepsi gelirse ölüyoruz bu arada, siz yapmayın. İki karakter arasındaki fark Assassins Creed Unity ile Assassins Creed Odyssey gibi, üstelik o kötü level scaling olmadan. Düşmanların vur vur bitmeyen can barları problemi de yok. Hatta Naoe ile suikast düzenlerken, ilgili yetenekleri açtıysanız saldırdığınız açıya göre ekstra bir can barı daha götürebilmek falan çok iyi. Ayrıca seride bir ilk olarak Naoe tamamen yere yatıp sürünebiliyor, kimi yerlerde çok işe yaraıyor. Yasukede Leap of Faith tarzı atlayış gerçekleştirebiliyor, bunu tecrübe etmeyi size bırakıyorum.

Açık dünyada yapabileceğiniz bir sürü şey var, zaten Ubisoft oyunundan farklı bir yaklaşım beklemiyorum. Eşya sandıkları, keşfedilecek harabeler, kampınıza götürebileceğiniz evcil kedi köpekler, resmini çizebileceğiniz vahşi hayvanlar, gizemi çözülecek yokailer ve daha fazlası sizi bekliyor. Naoe ve Yasukenin kendilerine özel açık dünya aktiviteleri de var. Naoe geçmişine dönüp dengesini kurmak için hatırlarını tekrar yaşarken Yasuke kılıç antremanları yapıyor. Buradaki mini oyunlar bana çok gereksiz geldi, belirtmeden edemeyeceğim, Naoe hikayeleri güzel ama.

Videoları izlerken düşmanlar yine sırayla saldırıyor, birini keserken öbürü bekliyor, gizlilik kısmı da pek güçlü değil gibi diye düşünmüştüm. Oyun sırasında bunun tam olarak doğru olmadığını gördüm, evet animasyona girdiğinizde saldırıya başlayan düşman bile bir adım geri çekilip izliyor ama normal saldırılarda ben birini savuştururken öbürü mızrağı takıveriyor. Gizlilik için ise normalde düşmanlar pek iyi görmüyor ama ilgili ayarı açarsanız düşman sadece sağa sola değil, yukarılara da bakmaya başlıyor ve çatıdan kendisini izleyen ninjayı hemen görüyor. Bunların dışında yapay zeka hala biraz tırt, haydutun iki adım ötesinde arkadaşını kuyuya atıyorum Dur bakim orada mı, beni de atsın diye kendisi de geliyor. Hitman seviyesi bir düşman yapay zekası görmek için hala daha vaktimiz var.

Oyuna Yasuke ile başlayıp sıkıldım Naoe sıra sende diye diğer karaktere geçip sonra tekrar karakter değiştiremiyoruz. Giriş kısmında karakterlerimizi hızlıca tanıyor, ardından Naoe ile serinin alışık olduğumuz gizlilik tabanlı oynayışını kullanarak yaklaşık 10 saatlik bir macera yaşıyoruz. Açık dünyadan ağzımıza bir parmak bal çalınıyor ama yapabileceklerimiz kısıtlı. Ne zaman Yasukenin de ekibimize katıldığı asıl olaylar gerçekleşiyor, o zaman oyunun gerçek potansiyelini tecrübe etme şansımız oluyor. Karakter değişimini hızlı seyahat noktalarından yapıyoruz, bunlardan da bolca bulunuyor çevrede. Bir karakter ile fazla olay çıkarırsanız aranmaya başlıyorsunuz, kamplar alarma geçiyor falan. Gerekli şartlar sağlanıp mevsim değişene kadar bu durum devam ediyor.

Oyunda bir de Scout özelliği var, üssümüzle doğrudan bağlantılı. Üssümüzde yeni binalar kurup çeşitli özellikler açabiliyoruz bunlardan biri bizim için iş yapan gözcüler. Bu gözcüler görevde bahsedilen kişilerin yerini bizim için belirleyebiliyor, ayrıca çeşitli yerlerde bulunan yüklü kaynakları sırtlanıp götürüyorlar. Fikir olarak çok güzel ama uygulamada biraz angarya bir iş. Görevlerde verilen tariflere göre hedeflerimizi buluyorlar ama doğru yeri seçmezsen bir gözcü boşa gidiyor. Aynı görev bölgesine Naoe ile gidip çevreyi araştırarak ben zaten bulabiliyorum çoğu hedefi. Malzemeleri taşıma için ise asla yeterli gözcümüz olmuyor, güncellemeleri tamamladıktan sonra bile. Sürekli kampa ya da güvenli eve dönüp yeni gözcü almak gerekiyor. Kaleyi temizliyorum her şey tamam sonra gidip gözcü alıp yine gezip alamadığım malzemeleri toplamam gerekiyor. Ayak işlerini yapacak elemanlar olduklarını düşünürsek, asıl ayak işini bizim yaptığımızı düşündürttü bana sürekli. Ama güzel fikir.

Teknik Kısımlara Bakalım

Assassins Creed Shadowsun PC sürümünü oynadım ve genel olarak gayet problemsiz bir tecrübeydi. Oyun görsel anlamda gayet iyi bir ortaya koymuş, zaten Japonyayı kötü göstermek ayrı bir başarı olurdu muhtemelen. Haritanın 9 farklı bölgesinde, farklı mevsimlerde gezdim, dinamik hava değişimlerini tecrübe ettim ve harika manzalara şahit oldum. Animasyonlarda hem dövüşlerde hem de çevresel etkileşimlerde gayet iyiydi. Oyunu oynarken gözüme en çok batan şey kıyafetlerin kimi zaman karakterlerin için geçmesi (clipping) ya da bazen dokuların geç yüklenmesi gibi ufak şeyler oldu. Belki ilk gün yaması ile düzelir ya da ileride el atılabilir ama genel anlamda canımı sıkan bir şey ile karşılaşmadım.

Teknik anlamda da oldukça iyi bir performans aldım. 2k çözünürlükte sabit 75 FPS ile oynarken 4K çözünürlükte kare hızı ortalama 45 civarlarında geziniyordu. Oyun yalnızca 2 kere Dx12 hatası vererek çöktü, bunları da oyunun ortasında değil açılırken yaptı. Bir de görevleri bitirdiğimde bir süre karakterler donup kalıyordu, bunun online sunucular ile alakalı olduğunu düşünüyorum çünkü haritayı açarken de benzer bir donma olup ardından haritada çekilen yeni fotoğraflar ortaya çıkıyordu. Oyun çıkmadan üzerine yorum yapamayacağım bir konu.

Oyunda gördüğüm en iyi hata ise liman bölgelerindeki kayıklar oldu. Oyun çıktığında da olacak mı bilmiyorum ama oyunu oynadığım süre boyunca limanlardaki kayıklar çok enteresan hareketler yaptı. Bir keresinde atla limana yaklaşırken gökten kürek çekerek inen ve tam suya değdiği anda hava uçan bir kayığa rastladım. Diğerinde ise suda dümdüz giden bir kayık aniden alttan balina vurmuş gibi havaya fırladı, içindekiler suya düştü ve iskelede yanıma çıkıp yere oturdular. Buna benzer çeşitli kayık hatalarına şahit oldum, can sıkıcı olmadıkları gibi her defasında kahkaha attırmayı başardılar.

Oyunun müziklerinde 3 farklı isim ile çalışılmış, daha önce Odyssey'de de çalışan The Flight, Japon psych-rock grubu TEKE::TEKE ve Thunderdrum. The Flight ve Thunderdrum oyunun müziklerinde çok iyi bir iş çıkarmış ve atmosferi tamamlayan müzikler ile oyunu desteklemiş. TEKE::TEKE ise tam olarak nasıl ifade edebilirim emin olamadım ama oyuna Tarantino havasını katmış. Öyle anlarda giriyor ve Ne oluyor şimdi dedirtiyor ki önce kafanız karışıyor sonra da ya seviyorsunuz ya da hiç sevmiyorsunuz. Ben çok eğlendim, çok farklı bir tarzları var ve oyuna yakışmış diye düşünüyorum. PS3 - Xbox 360 döneminde WET adında bir oyun vardı çok sevdiğim, hani o oyunun OST albümünden deseler yadırgamam, o tarz müzikler.

Seslendirme konusunda şikayetim var. Oyuna farklı seçenekler koymuşlar seslendirme konusunda. İsterseniz seçtiğiniz dilde seslendirmeler ile oynayabiliyorsunuz ya da sinematik anlatımı geliştirecek şekilde ayarlayabiliyorsunuz, bu durumda Animus kısımları İngilizce, Japonyada geçen kısımlar Japonca ve yabancıların konuşmaları da kendi dillerinde oluyor. Bu en iyi seçenek. Ama her zaman İngilizce seslendirmelere de bir şans vermeyi tercih ediyorum. Burada Yasuke gayet güzel bir İngilizce seslendirmeye sahip iken, Naoe için konuşan ablamız bitsin de eve gideyim duygularını her diyaloğa taşımayı başarmış. İkisi de daha önce seslendirme yapmamış isimlerin bu kadar farklı performanslar sunması şaşırtıcı. Japonca seslendirmeler ise mükemmel, ağız hareketleri de uyumlu olduğundan rahatlıkla sinematik seslendirme seçeneği ile oynayabilirsiniz.

Sonuç

Assassins Creed Shadows hem eski tarz Ac oyunlarını sevenleri hem de Origins ile başlayan tarzı tercih edenleri memnun etmek için yola çıkmış, bunu da serinin en çok talep edilen bölgesini kullanarak yapmış bir oyun. Belirli oranda risk almışlar ama bunu da planlı bir şekilde yapıp oyuncuları memnun edecek tarzda hazırlamışlar.

İsterseniz gizlice oynayın, isterseniz kaleyi düşmanın başına yıkın, seviyorsanız RPG gibi seçimler yaparak ilerleyin ya da hiç uğraşmayın geçerli olan hikayeyi çizgisel biçimde tamamlayın demişler. Japon ana karakterimiz var ama isterseniz batılı karakter de var, otantik yerel müzikler var ama yanında daha otantik enteresan bir tarz müzikler de var demişler. Resmen biz ortaya hepsini koyduk, siz beğendiğinizi alın demişler gibi hissettim oynarken.

45 saat civarı oynadım, normalde açık dünya Ubisoft oyunlarında yaşadığım sıkıntı hissini bu defa yaşamadım ve bunda en büyük sebeplerin daha kompakt bir harita ve karakter ile birlikte oynayış tarzımı değiştirebilmem olduğunu düşünüyorum. Odysseye bile yeterince sabredememiş bir oyuncu olarak Miragedan sonra bir yeni Assassins Creed oyununu daha sevdim. Eksikleri var, daha iyi olabilecek çok fazla şey mevcut ama hem Japonya macerası hem de yavaşça AC oyunlarına dahil olan Modern Dünya içeriklerinin artması ile serinin geleceğinin daha da güzel hale gelebileceğini düşündürttü.