ArtılarAnlatımıyla ara sahneler başarılı, ana karakterler detaylı yapılmış, o bir Yakuza, yapılabilir farklı aktiviteler
EksilerYükleme ekranı sıklıkla ekrana geliyor ve uzun sürebliyor, grafiklerde bazı tasarımlar birbirinin kopyası halinde yapılmış, kamera sorun olabiliyor
Zombileri son dönemlerde oyunlarda görüyoruz. DLC ya da multiplayer modu olarak ana yapımlarda kendilerine yer buluyorlar. Bu modaya ünlü Yakuza serisi de dahil oldu. Birçok fanı bulunan ve sevilen bir seri olan Yakuza’nın son oyunu Dead Souls’ta yaşayan ölülere karşı mücadeleye giriyoruz. En iyisi lafı daha fazla uzatmadan zombi macerasının derinliklerine doğru inelim.
Yakuza, zombilere karşı!
PS3’e özel olarak piyasaya sürülen Dead Souls’ta olaylar gizemli bir adamın, mekanı basıp, onlarca kurşun yemesine rağmen ölmeden, birkaç insanı zombiye çevirmesi ve bu durumun şehrin bir kısmına yayılmasıyla birlikte başlıyor. Yapımda oynanabilir birkaç ana karakter var. Serinin ünlü ismi Kazuma Kiryu, ilk oyundan bildiğimiz Goro Majima, Yakuza 2’den Ryuji Goda ve Yakuza 4’teki dört ana karakterden biri olan Shun Akiyama, Dead Souls’ta yerini almış durumda. Hepsini hikayenin gidişine göre sırayla oynuyoruz.
Yapımın tabii ki ilk dikkat çeken yanı şüphesiz Cutscene’ler yani oyun içi ara sahneler. Açıkçası bu sahneler o kadar güzel bir şekilde yapılmış ki, anlatımla birlikte insan kendini kaptırıyor. Hatta sadece Yakuza için bu ara sahnelerden bir film yapılsa oturup, izlerim. Genel olarak Japon oyunlarındaki ara sahneler ve anlatımlar güzel yapılıyor, hazırlanıyor. Ama bunlara rağmen oyunun en büyük handikaplarından biri burada ortaya çıkıyor. Birkaç saniyelik ara sinematik için yükleme ekranı geliyor ki, bu yükleme ekranı süresi uzun kalıyor ve çok karşımıza çıkıyor. Bu durum ne yazık ki oyunun atmosferini bozan durumlardan bir tanesi.
Dead Souls’ta oynanış aksiyon olmasına rağmen, genel olarak arcade yapıya kayıyor. Gitmek istediğimiz bir yer oluyor, ancak en başta zombileri geçmemiz gerekiyor ki, eğer kapıdan geçmeye çalışırsak engelleme bandı ile karşı karşıya kalıyoruz. Bu aslında klasik bir oyun mekaniği. Yani düşmanların hepsini öldür ve kapıdan geç taktiği. Yapımda nişan alıp, ateş edince karakter otomatik olarak hedefe takır takır mermileri sıralıyor. Kamera bizim kontrolümüzde, ancak ateş etme durumlarında bazen gerekli açıya getirmek gerekebiliyor, yoksa düşmanları göremeyebiliriz. Bu yüzden sorun çıkartabiliyor, alışmak gerekli.
Etraftaki yıkım!
Oyunda çevreyle çok içli dışlı olamasak da, bazı eşyaları zombilere karşı kullanabiliriz. Mesela bisikleti alıp, düşmanlarımızın kafalarına kafalarına vurabiliyoruz. Bisiklet veya hangi eşyaysa parçalanıyor. Ancak parçalanma detayı gelişi güzel yapılmış, pek hoş durmuyor. Karakterlerimizi geliştiriyoruz. Zombileri öldürdükçe seviye atlayıp, puan yani oyun içinde Soul kazanıyoruz. Her yeteneğin belli bir Soul puanı ihtiyacı var. Bazıları 5 tane isterken, bazıları ise 1 tane de kullanılabiliyor. Tabii ki bunlar bize envanterde daha fazla yer, zombilere daha iyi tekme atmak, daha iyi Headshot gibi özelliklerle geri dönüyor. Zombiler ise normal olanlar ve arada sırada karşımıza çıkan Boss olarak sayabileceklerimiz olarak ikiye ayrılmış durumda. Açıkçası Boss dövüşleri bir süre sonra sıkan zombi katliamını biraz daha renklendiriyor.
