Artılar
İlk kez gerçek bir kahramanmışsınız gibi hissettiriyor. Broken Isles'daki her quest ayrı bir güzelliğe sahip. Class Hall sistemi harika bir yenilik
Eksiler
Birkaç parça dışında müzikler yetersiz. Görseller ne kadar geliştirilse de artık yetmiyor
Özel İnceleme
Hürcan Köse27.09.2016 - 16:03
Burning Legion'a karşı omuz omuza savaşmaya hazırız!
23 Kasım 2004'te başlayan ve başladığı tarihten günümüze kadar dünya çapında en çok oynanan MMORPG olarak ünvanını aynı kulvardaki başka hiçbir yapıma kaptırmamış olan World of Warcraft'ın yeni paketi Legion sonunda çıktı ve seriyi bir kademe daha ileri taşıdı.
World of Warcraft için genel anlamda Legion'dan önce çıkan son iki ek paket büyük bir oyuncu kaybına sebep olmuştu. Özellikle Mists of Pandaria'da Panda ırkının oyuna dahil olması birçok oyuncuyu 'ne gerek vardı ki?' yönünde düşünmeye zorlamıştı. Pandalar her ne kadar Warcraft hikayesinde uzun zamandır var olsa da, oyuncu kitlesi daha büyük, daha derin hikayeler bekliyordu. Ancak Blizzard, Cataclysm'den sonra aldığı radikal bir karar ile hikayede ufak değişikliklere gitti. Burning Legion ve beraberinde ölümcül titan Sargeras'a karşı vereceğimiz mücadelede son durağa gitmeden önce biraz çetrefilli ve dolambaçlı bir yola girip, mesafeyi biraz uzattık.
Mists of Pandaria'da ne idüğü belirsiz, aslında bir hikayeye sahip olan ancak 'durduk yere' ortaya çıkan Thunder King Lei Shen ile savaştık ve ardından bu savaşın aslında Mists of Pandaria'nın ana savaşı olmadığının farkına vardık. Lei Shen sadece bir hazırlık evresiydi. Asıl savaş, Horde'u ve kendisini güçlendirmek için varını yoğunu vermeye hazır, her türlü karanlık gücü kullanacak olan Garrosh Hellscream, yani o zamanın Horde Warchief'i ile gerçekleşecekti. Uzun bir hazırlık evresi ve bu sırada kökten değişen Pandaria kıtası ile birlikte Garrosh Hellscream'i Alliance ve Horde askerleri olarak yendik ve onu özel bir hapishaneye hapsettik. Beraberinde getirdiği Y'Shaarj adlı Old God (Eski Tanrı)'ın yarattığı tehlike hala tam atlatılmış sayılmazdı ancak hem Pandaria, hem de Azeroth tekrar barış ile dolu bir döneme girmişti.
Artık Horde ve Alliance güçlerini gerçekten birleştirmeli ve Azeroth'un bugüne kadar karşılaştığı en büyük tehdide karşı beraberce göğüs germeliydi.
Mists of Pandaria'da gerçekleşen olaylar neticesinde Horde, Garrosh Hellscream'in yarattığı utanç verici durum nedeni ile itibarını kaybetmişti. Tam bu derme çatma barış havası ve Anduin ile Wrathion'ın çabaları sayesinde iki taraf arasındaki gerginliği düzeltiyor derken Garrosh, Zaman Lordları'nın yardımı ile bulunduğu hapishaneden kaçtı ve zamanda geri giderek, tam babası Grommash Hellscream'in Fel Blood'ı içtiği andan bile öncesine geldi. Garrosh gelecekten getirdiği teknolojileri kullanarak Horde'a kesin bir zafer kazandıracak ve Iron Horde denilen yenilmez orduyu hayata geçirecekti. İşte Warlords of Draenor da tam bu noktada başlıyordu. Azeroth yine Horde kaynaklı sıkıntılı bir dönemin içine sürüklenmişti. Önce sadece Iron Horde'un bir tehdit olarak algılandığı pakette daha sonra işlerin hiç de göründüğü gibi olmadığını ve Burning Legion'ın da bu zayıflık fırsatını ve zamanda açılan boşluğu kullanarak günümüz Azeroth'unu işgale geldiğini öğrendik. Artık Horde ve Alliance güçlerini gerçekten birleştirmeli ve Azeroth'un bugüne kadar karşılaştığı en büyük tehdide karşı beraberce göğüs germeliydi. Irklar arası yaşanan aptal, küçük problemlere tolerans gösterilemezdi. Archimonde, Lich King, Ragnaros ve hatta Deathwing bile şu anda karşı karşıya oldukları tehdidin yanında bir hiçti. Burning Legion, Azeroth kahramanlarının işini gerçekten bitirebilecek olan ordu olabilirdi. Warlords of Draenor'un sonunda Archimonde'u bir kez daha devirdik ve Azeroth'u bir kez daha barış dönemine getirdik. Ancak Burning Legion tehdidi hala kapımızdaydı.
İşte burada Legion'a başlıyoruz. Burning Legion kapıya dayandı, hatta dayanmayı bırak, Azeroth'a adımını attı. Maelstrom'un dalgaları hiç olmadığı kadar huzursuz, kadimler hiç olmadıkları kadar tedirgin, doğanın dengesi hiç bozulmadığı kadar bozuldu ve kahramanlarımız daha önce hiç olmadıkları kadar güçlü durumda. Ancak Alliance ve Horde arasında yine yüksek ve tehlikeli bir tansiyon durumu söz konusu. Spoiler vermeyeceğim ancak Broken Isles'daki ilk görevimizde Alliance tarafında gerçekleşen ve yürek burkan olayı biliyorsunuzdur. Bilmiyorsanız Legion'ın ilk videolarına bakmanız yeterli. Bu yazıda mümkün olduğunca spoiler vermekten kaçınacağım. Bu olay sebebiyle Horde biraz yanlış anlaşıldı ve Alliance'ın gözünde tekrar düşman durumuna geldi. Ancak yine de Horde'un ve Alliance'ın asıl hedefi bu kez Burning Legion'dan başkası değil. Üstelik bu kez sadece Alliance ve Horde'un alışılagelmiş üyeleri bulunmuyor bu savaşın içinde. Lord Illidan Stormrage'in yıllar önce eğittiği Demon Hunter'lar da bu savaşta bizlere destek olmak için geliyor. Artık Azeroth hiç olmadığı kadar güçlü ve hiç olmadığı kadar tehlikede.
Hikayemiz şimdilik böyle başlıyor. Daha fazlasını ve gidişatını da anlatmak isterdim ancak dediğim gibi, spoiler derecesini en düşükte tutmaya çalışıyorum.
İlk kez kendimi gerçek bir kahraman gibi hissediyorum
Legion'ın benim açımdan kesinlikle en önemli ve en güzel yanı bu kez MMORPG içerisindeki RPG elementlerinin de tam olarak oyuna yedirilmiş olması. Bundan önceki WoW paketlerinde hikayedeki 'seçilmiş kahraman' hep biz olduk ancak bu hissi gerçekten alabildiğimiz pek söylenemezdi. Bir salona giriyordum, NPC ile konuşuyordum, bana 'teşekkürler şaman, senin sayende Azeroth bir kez daha kurtuldu, vallahi sen olmasan yapamazdık, çok yaşa e mi!' diyor, iyi hissediyorum, ancak ara sahne bittikten sonra ve dışarı, diğer oyuncuların arasına karıştıktan sonra Azeroth'u kurtaran o özel kahramanın sadece ben değil, benimle beraber milyonlarca WoW oyuncusu olduğunu görüyordum. Bu noktada bütün o RPG öğeleri gözümde kayboluyordu ve WoW benim için bir başka 'karakter kasma sezonu'na dönüşüyordu.
İşte Legion'da bu yok. Bu sefer ben yok, biz var. Bu sefer seçilmiş kahraman yok, Azeroth'un kahramanları var. Hep bir elden, sınıfımızdaki diğer oyuncular ile Azeroth'u kurtarma görevi artık hepimizin elinde. Yani Blizzard bu kez tatmin edici bireysel bir zafer oluşturmaktan ziyade bir topluluk zihniyeti yaratmak istemiş ve bunu çok da iyi becermiş. Önceki paket olan Warlords of Draenor'da Garrison adlı yeni bir sistem vardı, hatırlarsınız. Kendi garnizonumuzu yönetiyor, kendi askerlerimizi göreve yolluyor ve garnizonumuzu geliştiriyorduk. Ancak geri kalan milyonlarca WoW kullanıcısının aynı garnizona sahip oluşunu görmek biraz heves kırıcı oluyordu ne yalan söyleyeyim. Bir anlamı kalmıyordu.
Bu sefer ben yok, biz var. Bu sefer seçilmiş kahraman yok, Azeroth'un kahramanları var.
Blizzard bu kez garnizon olayını tamamen ortadan kaldırmamış ama ufak bir değişim yaparak bu sisteme Class Hall adını vermiş. Artık ben ve diğer Shaman dostlarım aynı çatı altında, Maelstrom'da planlarımızı kuruyor ve yardımcılarımızı yönetiyoruz. Bu elbette sadece biz Shamanlar için değil, tüm WoW sınıfları için geçerli yeni bir sistem. Bu bölgelerde sınıfınıza özel görevleri alıyor, silahlarınızı güçlendiriyor, WoD'da olduğu gibi garnizondaki yardımcılarınızı göreve yolluyor ve sınıfınızdan diğer kişilerle sohbetler ederek onların taktiklerini öğreniyor ve değerli bilgi alışverişleri gerçekleştiriyorsunuz. Bir topluluk gibi hissetmek açısından bu yeni Class Hall sistemi gerçekten çok güzel olmuş. Üstelik biz Shamanlar için Class Hall olarak Maelstrom'un seçilmesi de ayrı bir heyecan kattı oyunuma. Bayıldım! Oyunu bir Shaman olarak oynadığımı ve incelememi yaparken de kendi karakterimi oynadığımı artık anlamışsınızdır, bunu ayrıca belirtmeye gerek yok (şu anda belirtti).
O silah artık sana yaramaz, bana ver sen onu
Legion'da sınıflarımıza özel olarak karşımıza çıkan yeniliklerden birisi de Artifact Weapon sistemi. Artık oyunda herkes aynı silahı kullanıyor. Şimdi, böyle söyleyince kulağa çok sıkıcı geldi öyle değil mi? Öyle değil işte. Herkes aynı silahı kullanıyor ancak lafta kullanıyor. Yani bende Doomhammer var, onda Doomhammer var, öbüründe de Doomhammer var ama üçümüzün kullandığı Doomhammer'ın sahip olduğu özellikler ve bu silahların tipleri aynı değil. Artık bu silahlara çeşitli taşlar yardımıyla kendinize göre geliştirmeler yapıyorsunuz ve oyunda açtığınız başarımlar (Achievement) sayesinde bu silahların tipini değiştirebiliyorsunuz. Mesela normalde küçük ve sıradan görünen bir Doomhammer'ı çeşitli başarımları gerçekleştirerek diğerlerinden farklı, şeytani bir görünüme sokabiliyorum. Hiç Doomhammer'ın görünmesini istemiyorsam da kolayca transmog işlemi gerçekleştirip silahın tipini değiştirebiliyorum. Tipi sıradan bir topuz olsa da bunu bir Yumruk Silahı ile değiştirebiliyorum. Peki bu yeni sistem ne gibi bir kolaylık sağladı? Öncelikle 'silah farmlama' dediğimiz sıkıcı işlem tarihe karıştı. Artık 'rune farmlama' olayımız var. Yani artık elimde Doomhammer olduğuna göre başka bir silaha ihtiyacım yok. Ama Doomhammer'a eklemem gereken özel taşlara ihtiyacım var. Böylece benim Doomhammer'ım onun Doomhammer'ından daha farklı ve daha güçlü olacak.
Sınıfınızın sahip olduğu yan özelliklere göre de aldığınız Artifact Weapon değişime uğruyor. Mesela ben Enhancement Shaman oynadığım için Doomhammer kullanıyorum ancak daha sonra gelen iki görev sayesinde Elemental ve Restoration shamanların kullandığı silahlara da erişim sağlayabiliyorum. Üstelik bu silahları seçtiğinizde direkt olarak 'spec değişimi' yapmış oluyorsunuz. Yani Enhancement oynarken Restoration silahını seçersem direkt olarak Resto Shammy oluyorum. Büyük kolaylık. Diğer her sınıf için de aynı şey geçerli. Bu silahlar için öyle ayrıca, zorlu bir şey yapmanıza gerek yok. Zaten ana hikayeyi takip ettiğiniz sürece bir noktada bu silahların ilkini zorla alacaksınız. Tamamen ana görevin bir parçası. Diğerlerini ise Class Hall'da bulunan görevler sayesinde alabileceksiniz. O görevler çok önemli, sakın atlamayın!
Uzun zamandır keşfedilmeyi bekleyen yeni bir harita: The Broken Isles
Legion ile birlikte oyuna eklenen yeni bölgemiz Broken Isles, kendi içerisinde altı bölgeye sahip.
Eğer Warlords of Draenor'u oynadıysanız ve ilk görevlerini hatırlıyorsanız, sağlam bir sahil çıkartmasının her iki taraf için de geçerli olduğunu hatırlıyorsunuzdur. Gemilerimiz ile karaya ayak basmış ve yüksek bir gerginlik ile direkt olarak o acımasız savaş atmosferini burnumuzdan içeri çekmiştik. Muazzam bir başlangıçtı. Legion da buna benzer bir çıkartma ile başlıyor ancak aynı hissi veremiyor. Bu kez biraz daha az dramatize etmişler. Ancak yine de çok daha sağlam bir atmosfere giriş yaptığımız kesin. Legion ile birlikte oyuna eklenen yeni bölgemiz Broken Isles, kendi içerisinde altı bölgeye sahip. Azsuna, Val'Sharah, Highmountain, Stormheim, Suramar ve The Broken Shore. Elbette bunlara ek olarak artık Dalaran'ın da Legion ile göğüs göğüse savaşmak adına Broken Isles'a taşındığını söylemekte fayda var. Bütün Azeroth tek yürek haline geldi ve Burning Legion'a karşı koymaya hazır durumda.
Yeni haritalar genel olarak bakıldığında her biri çok güzel ve ince detaylarla tasarlanmış, Legion'ın dehşet dolu ana hikayesine katkıda bulunurken aynı zamanda yan görevleri de ustaca üstlenen haritalar olmuş. Ancak haritalardan bahsederken, bu haritalarda bulunan bazı yan görevlerin gerçekten gereğinden fazla uzun ve sıkıcı olduğunu belirtmemde fayda var. Örnek vereyim. En son harita olarak karakterimi Highmountain'a yönlendirdim. Highmountain deyince ne yalan söyleyeyim, Dwarflar ile dolu, sıkıcı bir harita bekledim. Ama çok daha beter, çok daha sıkıcı bir şey ile karşılaştım... Taurenler! Çok severim. Sunwalker Dezco'nun da hüzünlü hikayesi hala aklımdadır ama Taurenler'in yan görevleri şu oyunda bir eğlenceli olamadı be arkadaş! Yahu Burning Legion gelmiş, Azeroth'u cayır cayır yakıyor, Illidari bile geri gelmiş yardım ediyor bize, ben gitmişim zamanında Deathwing'i devirmişim, Highmountain'da etrafını göremeyen, sadece önünü gören bir Tauren'i kızına götürmeye çalışıyorum. Tamam, bunu da yapayım sorun yok. Ama böyle alakasız bir görevi yapmadan ana görevin ilerlememesi bence pek akıl karı değil. Tamam ilk yaptığında farklı ve ilginç bir görev olduğu için görmezden gelinebilir ancak bir MMORPG'den bahsediyoruz ve eğer karakteri quest yoluyla kasacaksanız tekrar tekrar bu gereğinden fazla uzun ve sıkıcı olan görevi yapmak can sıkıcı olacaktır. Yoksa Malfurion'u kurtarmak, Tyrande'ye yardım etmek, ejderhaları korumak ve benzeri, gerçekten epik görevleri tekrar tekrar yapmak beni sıkmaz. Her seferinde ayrı zevk alırım. Ama yıl olmuş 2016, her türlü tehlikeyi def etmişim, eh bırakın da geyikleri toplayıp geri getirme işini ben yapmayayım be abiciğim! İsyanım var uleayn!
Ama dürüst olacağım. Bir önceki paragrafta Highmountain için bulunduğum sitem girişimini bir kenara bırakıp, kalan diğer haritalara bakarsam her görevin, en önemsiz, en yan görevin bile ince elenip sık dokunarak oyuna eklendiğini rahatlıkla söyleyebilirim. En ufak ulaştırma görevinden tutun, en büyük hikaye görevine kadar Broken Isles'ın her köşesinde bulunan görevler daha önce hiç olmadığı kadar derin bir 'questing' deneyimi yaşatıyor. Çünkü her karaktere bu kez çok ayrıntılı bir hikaye eklenmiş. Mana bağımlısı yozlaşmış bir elf ile olan yolculuğumda o elfi tanımaya çalışmak, esprilerine gülmek, hikayesine katkıda bulunmak iyi hissettirdi. İlk kez bir WoW genişleme paketini oynarken gerçekten tek kişilik bir RPG oynuyor gibi hissettim. Kimseye ihtiyaç duymadan, sadece kendi yeteneklerimi kullanarak ilerledim. Gerçekten kusursuz bir deneyim. Highmountain yok ama, orayı saymıyoruz. Yok öyle bir yer. Bir dahaki sefere hiç gitmeyip sadece dungeon ile atlayacağım son iki seviyeyi.
Ben bir kahramanım. Gerçek bir kahraman!
Tamamen sınıfınıza özel, önemli görevler.
Hani birkaç paragraftır bahsediyorum ya, WoW artık tipik bir MMORPG'den çok gerçek, tek kişilik bir RPG gibi hissettiriyor diye. İşte bu noktada kendinizi tam da sınıfınızdan gerçek bir kahraman gibi hissedişiniz devreye giriyor. İlk paragraflarda da söylemiştim. Artık garnizon sistemi bulunmadığı için Class Hall denen, yeni mekanlarda takılıyoruz. Şimdi eğri oturup doğru konuşalım. Broken Isles'da bulunan questler her ne kadar güzel olsa da, bir yerden sonra insan ister istemez yoruluyor ve 'ya yapacak başka bir şey yok mu?' diye düşünüyor. Önceden Garrison'a dönüp birkaç sıkıcı follower görevi yapmaktan başka pek bir işimiz yoktu. Şimdi Class Hall'a dönünce hem kendi sınıfımızdan yoldaşlarımızı görüyor, hem de sınıfımıza özel, gerçekten sınıfımızın yeteneklerini kullanmayı gerektiren özel görevleri yapabiliyoruz. Mesela bir Shaman olan ben toprağın enerjisini geri getirmeye çalışırken bir Paladin de karanlık tarafından ele geçirilmiş ufak bir kasabaya tekrar ışığı yayabiliyor. Tamamen sınıfınıza özel, önemli görevler. Üstelik bu 'part-time' işler sadece sınıf görevleriniz ile de sınırlandırılmış değil. Meslek kasma sistemi de hiç olmadığı kadar eğlenceli hale getirilmiş. Önceden belirli tarifleri bulur ve bunlara göre gereken eşyayı yaratır, mesleğimize de seviye atlatırdık. Bu bir yerden sonra ister istemez tekrara bağlıyor ve can sıkıyordu. Özellikle benim gibi bir Leatherworker ve Skinner iseniz kaç tane hayvanın derisini yüzmüşsünüzdür saysak, burdan Northrend'e yol olur. Şimdi işler biraz daha eğlenceli bir hal almış. Artık Dalaran'da bulunan ana meslek NPC'niz size belirli görevler veriyor. Üstelik bu görevleri yapmak da öyle zor değil. Gidip şu kadar deri topla, getir, şu eşyayı yap, bana ver. Bunu yaptığınızda NPC size hem tarif veriyor hem de mesleğinizi kasmış oluyorsunuz. Ayrıca uğraşıp kasmanıza gerek yok. Görevler sırasında istediği materyalleri rahatlıkla toplayıp getirebiliyorsunuz. Yani tekrar söylüyorum. Artık WoW'da bir karakteri oynamıyorsunuz. Direkt olarak o karakter oluyorsunuz. Ben Shaman sınıfını oldum olası çok sevdim. Başka bir şey oynayamam WoW'da, bir yerden sonra sıkılırım. Hatta gittim koluma Shaman sembolünün dövmesini yaptırdım, o kadar severim! Ve WoW tarihinde ilk kez gerçekten bir Shaman gibi hissediyorum.
Dungeon, Raidler ve PvP. İşte bütün mesele bu!
WoW'un hikayesi her genişleme paketinde her ne kadar gelişse de, her ne kadar güzelleşse de, bir yerden sonra oyunda hikayenin pek bir önemi kalmadığını hepimiz biliyoruz. Elbette her yama ile hikaye bir kademe daha ileri taşınıyor ancak bu hikaye aslına bakarsanız bir-iki günde bile tüketilebiliyor. Bu noktadan sonra da oyuncu sahip olduğu zırh puanını geliştirerek daha iyi zindan ve raidlere girmeye çalışıyor. PvE tarafını bir kenara bırakırsak da yine aynı şekilde PvP arenalarında düşmanları kılıçtan geçirip yeni PvP zırhlarına ulaşmaya çalışıyor. İster istemez oyun bir yerde tekrara bağlıyor. Bunu kötü bir şeymiş gibi söylüyorum sanmayın, sonuçta bir MMORPG oynuyoruz ve karakteri belirli bir seviyeye getirebilmek için belli bir emek harcamak tabii ki gerekiyor. Bu bağlamda WoW, Legion'da çok geniş ve eğlenceli bir yelpaze sunuyor. Broken Isles ile eklenen yeni zindanların her biri, eklenen haritalarda bulunan hikayelerle yakından alakalı. Genellikle haritadaki hikayenin son durağı bir dungeon oluyor. Raid açısından henüz Legion için bir şey söylemek zor. Şimdilik sadece Emerald Nightmare açık. O da şimdilik gayet güzel bir raid. Hem çok iyi görsellere ve tasarımlara sahip, hem de zorlu, detaylı taktikler gerektiren bosslara sahip. Üstelik son boss da Xavius. Tanıdık geldi mi bu isim? Şşş, spoiler yok!
PvP açısından güzel yenilikler var. Oyuna yeni bir Honor Talent sistemi eklendi. PvP yapıp puan kazandıkça bu talent ağacı sayesinde PvP arenalarında işinize yarayacak yeni yetenekleri açabiliyorsunuz. Tıpkı normal bir talent ağacı görünümüne sahip olduğu için kullanımı gayet kolay. Böylelikle kendi ana yetenekleriniz ile PvP yetenekleriniz hiçbir şekilde çakışmıyor.
Lord Illidan'ın askerleriyiz!
Gelelim bu paketin yıldız ismine. Kim ne derse desin, çok uzun zamandır WoW oyuncularının beklediği bir şey var. Demon Hunter sınıfı. O kadar uzun zamandır bekliyoruz ki, artık bir Half Life 3 vakasına bile dönüşmüştü bizim için. Ama sonunda geldi. Demon Hunter sınıfı resmi olarak World of Warcraft'a eklendi. Üstelik çok da güzel, yenilikçi bir sınıf olmuş. Sıradan bir MMORPG karakteri değil de, hızlı ve akıcı bir aksiyon oyunundaki ana karakteri oynuyor gibi hissediyorsunuz. Benim deyimim ile 'fıçı-fuçu' bir karakter olmuş. Sesli okuyun şunu, ne dediğimi anlayacaksınız. Hızlı ve çevik bir sınıf olmuş Demon Hunter. Hem gerçekten çok havalı, hem de gerçekten çok güçlü! Sahip olduğu hayatta kalma yetenekleri sayesinde kolayca savaştan kaçıp güçlü bir şekilde geri dönebiliyor ya da canının son damlasına kadar savaşıp düşmanını alt edebiliyor. Elbette Shaman kadar fazla oynamadım ancak en azından 105. seviyeye kadar getirdim Demon Hunter'ımı. O seviyeye kadar pek sıkıldığım söylenemez. Ancak bana göre mi? Pek değil. Bahsettiğim o 'fıçı-fuçu' tarzı oynanışı ben pek sevmiyorum. Kesinlikle iyi bir sınıf olmuş ama, mutlaka deneyin.
Görsel bir ziyafet, işitsel bir yetersizlik
Cataclysm'den beri her genişleme paketinde World of Warcraft'ın görsel açıdan nasıl kademe kademe geliştiğini biliyoruz. Cataclysm'de Azeroth kökünden değişti, Mists of Pandaria'da kaplamalar biraz daha geliştirildi, Warlords of Draenor'da direkt olarak ırkların görselleri değişti. Legion'da ise yine her pakette olduğu gibi eski mekanlara pek dokunulmamış ancak yeni harita olan Broken Isles'ın bölgeleri çok güzel görsellere sahip. Kaplamalar gerçekten geliştirilmiş ve bazı haritalarda gerçekten büyüleyici sahnelerle karşı karşıya kalabiliyoruz. Yani grafiksel anlamda artık yaşını gösteriyor ancak böyle ufak tefek geliştirmeler ile yaşını biraz gizliyor diyelim. Bu konuda WoW hala çok iyi.
Legion'da birçok kez işitsel yönden büyük boşluklar hissettim.
Ancak bu kez müzik konusunda WoW sınıfta kalıyor. Tamam, gerçekten güzel bazı parçalar var. Ancak bir elin parmak sayısını geçmez herhalde. Genellikle WoW oynarken, görev yaptığım sırada müzikler beni benden alır, sıkıldığım anlarda bana destek verir ve güzel hissettirir. Ancak Legion'da birçok kez işitsel yönden büyük boşluklar hissettim. Sanki Dark Souls oynuyormuşum gibi, sadece kılıç-kalkan ve yetenek seslerimi duyuyordum. Müzik çok nadiren, belirli sahnelerde giriyordu ancak yeterli miydi? Pek değil. Galiba ilk kez bir WoW giriş ekranının müziğini beğenmedim. Tamamen niteliksiz, boş bir giriş ekranına bakıyormuş gibi hissettim. WoW bu sefer işitsel yönden gerçekten üzdü beni. Umalım da Blizzard bu konuda bazı geliştirmeler yapabilsin.
Olmuş bu sefer, gerçekten olmuş. Hadi, bozmayın şu oyunu bir daha!
Legion hakkındaki son sözlerime geliyorum. Olmuş arkadaşlar. Ufak tefek bazı hatalarına rağmen Mists of Pandaria ve Warlords of Draenor'dan sonra gerçekten ilk kez bir WoW paketi bu kadar 'sağlam' hissettirdi. Eğer Blizzard sonradan bir hata yapmazsa ve çok daha güzel hikaye içerikleri ile karşımıza çıkarsa, Legion gerçekten güzel yerlere gelecek. Eğer beni oyun içinde ekleyip beraber bir şeyler yapmak isterseniz Twisting Nether realminde Ridoshi adlı Pandaren shamanını bulmanız yeterli.
2004 tem beri oynarım bu oyunu. Yaşım 33 tür. Wow'da legion paketinde oyunu terk eden biriyim lich king gelirse başlarım. Adamlar öyle sisteme dönmüşlerki; oyun artık başımı döndürüyor ne yaptığımı anlamamya başladım ve zamanın çoğu quest vs çerçöp ulan du bi bg atalım yok 110 level olduk hala quest
bir oyun eften püften sebeplerle account banlıyorsa daha fazla para kazanabilmek adına yanlis iteme need attın diye 5 ay ban cezası veriyorsa yada idiot olan salak gibi oynayan adama, dungeona girip afk olan adama idiot demeni 1 yıl ban cezası veriyorsa o oyun çöptür arkadaş
Sayın editör acaba wow da realm eşleştirmesi aktif mi oldu?TW realm de hiç alliance olmazdı dünkü server bakımından sonra her yerde alliance görmeye başladım..bu işin aslı nedir küçük bir makale yazısı ile haber yapmanız mümkün mü?
