Bir fantazi eserini özel yapan şey nedir? Bir kitabı, filmi, oyunu? Onu diğerlerinden ayıran, unutulmaz bir deneyim haline getiren şey nedir?
Herkesin cevabı farklıdır elbette ancak benim için, bu sorunun cevabı "gizem" olacak her zaman. Kitap okurken, film izlerken, oyun oynarken... Eğer "şu anda yaptığımdan daha büyük bir hikaye var, ben ancak bir parçasını görebiliyorum" dedirtiyorsa bir eser, hah o özeldir işte. Yüzüklerin Efendisi'ni başyapıt yapan buydu: Üç ciltlik hikayeyi okurken daha anlatılmamış yüzlerce hikaye olduğunu, bunun sadece ufak bir kısmı olduğunu anlıyordunuz. Matrix? O da öyleydi, üçlemeyi izlerken yaratılan evrenin bir sürü gizeme ve hikayeye gebe olduğunu hissedebiliyordunuz. Hayal gücünüzü kamçılayan her eser, başyapıttır.
Oyuna gelecek olursak, World Of Warcraft'ın başarı sırlarından birisi de budur. Şu sıralar pek hissetmiyor olabilirsiniz, ancak özellikle Vanilla zamanında yoğun bir şekilde vardı bu. Bir zindana girerken heyecanlanıyordunuz çünkü zordu. Bir raid'i bitirdiğinizde muazzam bir tatmin hissi alıyordunuz çünkü çok zordu. Oyun dünyası, "bunlar ne ki, daha neler var bende neler" hissini çok güzel aktarabiliyordu size. Zorluk, bu hissin ufak bir parçasıydı sadece.
WoW'u kopyalayan bütün oyunlar, bu hissi aktarmak kısmında başarısız oldu. Hatta, sonradan WoW dahi beceremedi! Özellikle Cataclysm çıkışından sonra, oyun devasa bir hikayeden "sonraki raid ne zaman çıkacak, çıktıktan sonra ne zaman kolaylaşacak" fıkrasına dönüştü. Önümüze konulan bütün içeriği birkaç gün içinde tüketmeye, sonrakini beklemeye başladık. Kolaydı.
