Takvimler 1974 yılını gösterirken, dünya üzerindeki oyuncu kültürünü kökünden değiştirecek bir şey oldu: Gary Gygax ve Dave Arneson adındaki iki kafadar, çok sevdikleri savaş oyunlarından esinlenerek, bir rol yapma oyunu yazdılar ve piyasaya sürdüler.
Dungeons & Dragons (bundan sonra D&D olarak kullanacağım), yazarlarının tanımlamasına göre bir “Kalem, kağıt ve minyatürler ile oynanabilecek fanstastik ortaçağ savaş oyunları kuralları” idi. Bu tanım, tüm FRP oyunlarını ve RPG oyunlarının yüzde doksanını belirleyecekti. Hala da belirliyor.
Bir önceki yazıda Gary Gygax ve Chainmail sistemini nasıl kurup geliştirdiğini anlatmıştım. Chainmail savaş oyunları sisteminden nasıl D&D’yi ortaya çıkarttığını da anlatmıştım. O yüzden bu yazıda D&D’nin kendisine, en azından 1974 yılındaki haline şöyle bir bakalım.
D&D, basit bir kahverengi kutu içerisinde birkaç kısa kitapçık halinde yayınlandı. Ana üç kitapçığın adları: Men & Magic, Monsters & Treasures, Underworld & Wilderness Adventures.
Oyun sisteminin kendisine baktığımızda, şu an oynadığımız tüm RPG oyunlarının temellerini belirleyen ama kısıtlı sayıdaki öğeyle karşılaşıyoruz. Örneğin yalnızca üç sınıf seçilebiliyor: Fighter, Magic-user ve Cleric. Yalnızca dört ırk var: Human, Dwarf, Elf ve Halfling. Yalnızca üç alignment var: lawful, neutral ve chaotic.
Orijinal 1974 basımı D&D kutusu.
Fakat bu kısıtlı seçenekleri bir kenara koyduğumuzda armor class, yaratıklar ve hazine tabloları, büyülü eşyalar, tuzaklar, yeraltı zindanları, yaban doğada hayatta kalma kuralları ve dahası hali hazırda kurallar içerisinde varlar. Bu kurallar doğal olarak zaman içinde değişti ve geliştiler. Ama neyin nasıl olması gerektiği konusunda hala geçerliliklerini korurlar. İşin ilginç yanı, kurallar arasında savaşçı kiralama, kale veya şato kurma, bir düklük veya baronluk yönetme gibi kuralların da olmasıdır. Bu kuralların çoğu daha sonraki D&D versiyonlarından çıkartıldı ama aynı zamanda Birthright adındaki bir AD&D oyununun doğumunu hazırladılar ki, kendisini ayrı bir yazıda inceleyeceğiz.