Terminator 3: The Redemption

1984 yılı bilim kurgu dünyası için bir dönüm noktasıdır. Yeni yeni gelişmekte olan bilgisayar teknolojisi ile birlikte pek çok bilim kurgu filmi boy gösterir sinemalarda. Ancak içlerinden biri vardır ki; uzun soluklu bir maceraya yelken açmış, o güne kadar gelecekle ilgili kurduğumuz düşleri karartan, yüksek teknolojinin insanla ne kadar dert açacağına dair kanıtları ortaya koyan önemli bir yapıttır. Terminator'den söz ediyorum. 1984 yılında hiç beklenmedik derecede büyük başarı yakalamış senaryosu ile bilim kurgu sevenleri büyülemiş, özellikle de başroldeki kötü karakterinin akıllarda kazınan sahnelere imza atıp bir anda tüm sinema severlerin kalbinde taht kuran Arnold Schwarzenegger'in “kötü kahraman” olmasına imkân tanımıştır.

Asıl sükseyi 1991 yılında çevrilen ikinci filmi ile yapan Terminator, artık sıradan bir bilimkurgu örneği olmaktan çıkar, gelmiş geçmiş en iyi bilimkurgu filmleri listesinde en tepelere yerleşir. Görkemli filmlerin usta ismi James Cameron ile yeniden hayat bulan Terminator bu kez iyi tarafın koruyucusudur ve artık hiç olmadığı kadar karizmatiktir. Elbette 90lı yılların başından itibaren herkesin dilinde, gözünde ve kalbinde olan bu maceranın baş kahramanının yerinde olmak isteyen pek çok insan, oyunlarının da çıkmasını sabırsızlıkla beklemiştir. Şahsen ilk hatırladığım Terminator oyunu Amiga'da idi. Oyun oldukça sıradan, hatta kötü denebilecek derecedeydi ama film içi görüntüleri görebiliyor olmamız, 1.44mb'lık disketlerin en büyük depolama birimi olduğu zamanlarda inanılmaz bir şeydi. Sırf filmden görebileceğimiz 5-6 saniyelik görüntüler için, oyunu almak isteyenlerin bilgisayar dükkânında kuyruk oluşturduğunu bilirim.

Terminator oyunlarının tarihine kısaca göz atarsak her zaman vasat ve sadece isminin para edeceği düşünülerek pek fazla uğraşılmamış yapımlar olduklarını görebiliriz. Tüm oyun platformlarına sayısız örnek verilen Terminator oyunları arasında belki de tek elle tutulabilir derecede başarılı olanı 96 yılında Bedhesda tarafından çıkarılan ve Doom benzeri bir oynayış sunan; Terminator: Future Shock'tır diyebiliriz. Özellikle 3. filmin çıkmasına dair söylentilerin yayıldığı anda gözlerini dolar işareti bürüyen pek çok oyun yapımcısı sadece isme güvenerek epey oyun sürdüler piyasaya. Geçtiğimiz sene çıkan Terminator 3: Rise of the Machines ise belki de sadece Terminator'ün değil tüm oyun dünyasının en kötü oyunları arasına girecek kadar başarısız olmuştur.

Peki filmi mükemmel olan, senaryosu geliştirilmeye son derece müsait olan bir yapımın oyunlarının bu denli kötü olmasının sebebi nedir? "İsmi yeter" deyip, hiçbir ayrıntıya girilmemesi mi? Yoksa film üzerine yeterince odaklanılmayıp sahte bir evren yaratılarak atmosferin gerçekçi yansıtılmaması mı? Bende bilemiyorum. Ancak bir tek şeyden emindim ki; Terminator'ün bu son oyunu çok iyi olmalıydı...

Senaryo canımız, atmosfer kanımız, kontroller damarımızdır...

Oyun Terminator 3 filminin izinden gittiği için filmden epeyce görüntüde içeriyor. Hatta film görüntülerinin sayısı o kadar çok ki; oyun başlamadan evvel sanki birazdan filmi başlayacakmış gibi yapımcılarının videoları giriyor. Ancak oyunun ilk videosunu izleyince her ne kadar filme sadık kalacağı düşünülse de aynı senaryonun epey değiştirilmiş bir halini oynuyoruz. Açılış demomuzda süper sarışın robotumuzun nasıl geçmişe ışınlandığını ve engelleri ne denli güzel bir şekilde aştığını seyrettikten sonra, John Connor'ın (yani gelecekte insanların robotlara karşı en büyük umudu olan direnişin liderinin) Terminator tarafından öldürülüşünü izliyoruz. Daha sonra Terminator etkisiz hale getirilip yeni programı yüklenince kontrolü biz ele geçiriyoruz. Elbette görevimiz geçmişe giden sarışın robotu durdurmak ve John Connor ile Catrine Bruster'ı her ne pahasına olursa olsun korumak. Filmi izleyenlere tanıdık gelecek bu hikayenin aslında filmden epeyce farklı ve sırf oyunun süresini uzatmak amaçlı gereksiz görevlerle dolu olduğunu göreceksiniz.