Split Fiction İnceleme

Bilim kurgu ve fantastik kurgu edebiyatının derinlerine inip, iki farklı türü aynı anda yaşamaya hazır mısınız? Split Fiction sayesinde iki türün de en eğlenceli taraflarını tecrübe edecek, bu sırada oyun dünyasının en sevilen türlerine de selam verecekseniz. Tabi yanınızda ikinci bir arkadaşınız ile birlikte.

Fantastik Bilim Kurgu

Hiç kitapları basılmamış bir grup yazar ile başlıyor hikaye. Sonunda bir firma kendilerine ulaşıp “Sizin kitabı basarız ama şu anlaşmayı bir imzalayın bakalım” dediğinde bu teklifi reddetmeleri mümkün değil tabi ki. Fakat firmaya geldiklerinde garip kıyafetler giydirip ilginç bir makineye götürüyorlar ve “hikayenizi siz yaşayın biz basalım” diyorlar. Assassin’s Creed serisindeki Animus gibi bir olay var yani.

Ana karakterlerimiz Zoe ve Mio’da bu hevesli yazarlardan ikisi, kitaplarını bastırıp hayallerini gerçeğe çevirmek ve para kazanmak için buradalar. Fakat Mio son saniyede diğer cihazların çalıştığını görüp huzursuzlanıyor ve makineye girmek istemiyor. Çıkan münakaşa sonucunda yanlışlıkla Zoe’nin bölümüne düşüyor ve hikayeler birleşiyor. İki farklı kurgu edebiyatı yazarının hikayeleri birbirine girince ilk olarak buradan çıkmaya çalışıyorlar. Ardından dış dünyadaki işverenlerinin sadece bir hikayeyi değil, “bütün fikirlerini” çalmaya çalıştığını öğrenip bu operasyonu durdurmak için çabalamaya başlıyorlar.

Zoe ve Mio tamamen zıt iki kişilik ve bu ayrım yalnızca yazdıkları tür ile bitmiyor. Yaşam tarzları, hayat görüşleri, olaylara verdikleri tepkiler ve insanlara yaklaşımları da çok farklı. Zamanında “bilim kurgu vs fantastik kültür” kavgalarına bolca şahit olmuş biri olarak hikayede yaşadıkları çatışmalar bana çok tanıdık geldi ve bolca güldüm. Günün sonunda ikisi bir olup kendilerini ve fikirlerini kurtarmaya çalışıyor, bir yandan da yazdıkları hikayeler ile yansıttıkları durumları birbirleriyle, istemeden de olsa, paylaşıyorlar.

Oyunun ana hikayesi ilginç başlıyor ve karakterler arası dinamik o kadar iyi ki, hikayenin baş kötüsü, olay örgüsü falan pek umrunuzda olmuyor. Aslında ana hikaye iki karakterin çıktığı macera ve arka planda gerçekleşen “hırsız şirketin kötü lideri” konusunun zayıf kalması sizi rahatsız etmiyor. Zoe ve Mio’nun hikayesi o kadar güzel, gezdikleri diyarları keşfedip yorumlarını dinlemek o kadar keyifli ki baştan tekrar oynadığımda (bu kısma da geleceğim) bile sıkılmadım.

Sürekli Değişen Oynanış

Split Fiction, daha önce A Way Out ve It Takes Two oyunlarını da hazırlayan Hazelight Studios’ın yeni co-op macerası. Önceki oyunlara aşina iseniz, bu oyunun da tek başınıza oynayabileceğiniz bir oyun olmadığını tahmin ediyorsunuzdur. Zoe ve Mio’nun ortak macerasını yanınızda ya da internetten dahil olan bir arkadaşınız ile birlikte oynamanız gerekiyor.

Oyun tür olarak platform - bulmaca - aksiyon arasında gidip gelen bir yapıya sahip. Bilim kurgu yazarı Mio’nun aksiyon maceraları sırasında düşmanlarla savaşıp patlamaya hazır bombalar ve güneşler(!) ile mücadele edip, bir yandan da platformlar arasında hızlı bir şekilde hareket etmeye çalışıyoruz. Zoe’nin hikayeleri ise ise fantastik diyarlar ve sihirli yaratıklar üzerine yazılmış daha sakin işler, bitişe ulaşmak için tehlikelerden kaçınarak çözmemiz gereken bulmacalar ve genellikle saklanmak zorunda olduğumuz sinirli düşmanlar ile geliyor.

Karakterlerimiz çift zıplama, kaçınma (dash), hızlı koşma gibi standart yeteneklere sahip ve bunları platform kısımlarında bolca kullanıyoruz. Bunun dışında her bölümde, iki karakterin de kendine has yetenekleri oluyor.Örneğin cyber ninja olduğumuz bölümlerde Mio yer çekimine karşı koyarak farklı bir platforma geçip, kılıç ile saldırılar yaparken, Zoe elindeki kırbaç ile çeşitli nesneleri ve düşmanları kaldırıp sağa sola fırlatabiliyor. Oyuncular olarak bizim görevimiz ise elimizdeki yetenekleri nasıl bir arada kullanabileceğimizi çözmek. Uzaktaki düşmanı vurmak için kutuları Zoe’ye doğru gönderip, onun kırbacı ile yakaladığı kutuları düşmanın kafasına atması gibi. Ayrıca bazı kovalama sahnelerinde Mio’nun yer çekimi özellikleri ile “yol bittiyse kendimize yeni yol yaparız” tarzı kısımlar var ki gerçekten çok eğlenceli.

Oyun boyunca bir sürü farklı hikayeye giriyor, bu hikayelere uygun yetenekler alıyoruz, şekil değiştirme, devasa yaratıkları kontrol etme, ejderha sürme gibi kısımlar var. Bunları söyleyip oyunun “oha bu da varmış” dedirten heyecanını pek bozmak istemiyorum. Yan görevler ise bambaşka bir boyutta, her biri kısa hikayeleri konu alan yan görevlerde birbirinden farklı tarzlarda mini oyunlar oynuyoruz. Yabancıların “Hot Potato” dediği oyun var mesela, elindeki bomba patlamadan arkadaşına atıp geri alarak bölüm sonuna ulaşmaya çalıştığın, ya da eski tarz SHUMP oyunlarına benzer mücadeleler ya da PS1 dönemi macera oyunlarına benzer görevler. Yan görevler “aman sonra bakarım” diye geçmektense “Bir daha mı oynasak” dedirtecek kadar eğlenceli olmuşlar ve oyunun akışını kesinlikle bozmuyor.

Diğer Hazelight oyunlarında olduğu gibi bu oyunu da sürekli ekran ikiye bölünmüş olarak oynuyoruz. Split screen çok oyunculu oyunlara Playstation 1 döneminden beri aşinayız ama bu oyunu online oynarken de aynı şekilde görüyoruz. Kimi yerlerde karakterler aynı düzleme geçtiklerinden tek ekran oluyor ama genelde bölünmüş ekranda oynamaya hazır olun. Yan tarafı görüp bir oynayışta iki karakteri de tecrübe etmiş gibi oluruz diye düşünüyordum, farklı karakterle tekrar başladığımda işin böyle olmadığını gördüm, siz kendi tarafınızla uğraşırken diğer yanda neler olduğunu algılamanız pek mümkün olmuyor ve tekrar oynanabilirlik açısından oldukça iyi. Motor kovalamacasını Zoe olarak oynarken aldığım keyif bambaşkaydı.

Oynanış kısmı ile ilgili sevdiğim bir diğer özellik ise acemi dostu olması. Neredeyse her hareketinizde oyun sizi gizlice destekliyor, denge kurmakta, platformlar arası atlamalarda hiç zorlanmıyorsunuz. Aslında benim gibi refleksleriniz fazla iyi ve aceleciyseniz en basit noktalarda hızdan dolayı asist aktif olamadığından düşebiliyorsunuz ama normal bir oyuncu için problem olmuyor. Ayrıca o kadar fazla checkpoint var ki, ölseniz bile sıkılmıyorsunuz. Boss dövüşünün ortasında öldünüz diye en başa atıp daha tecrübesiz oyuncunun moralini bozmuyor. Normalde bu durumlarda “ben beceremiyorum demek” diye oyunu bırakan oyun arkadaşınızı da düşünmüşler.

Sorunsuz Performans

En baştan belirteyim, Split Fiction’ın performansı harika. Son zamanlarda oynadığım oyunlar arasında bu kadar güzel gözüküp bu kadar iyi çalışan başka bir oyun olmadı. Bir kere ortamlar harika gözüküyor, sürekli farklı diyarlara giriyorsunuz, bir bölüm uzaydasınız, diğer bölüm perilerle dolu bir ormanda, sonrasında ise kendinizi Cyberpunk temeliyle oluşturulmuş bir mega şehirde buluyorsunuz. Hepsi de müthiş gözüküyor, hatta bazı yerlere sırf manzarayı görün diye izleme noktaları bile koymuşlar. Her birinde atmosferi başarıyla yaşatıyorlar, bölüm tasarımları çok güzel ve bunlara rağmen performans harika.

Normalde oyunlarda kare oranını çok fazla takip etmemeye çalışıyorum, 2K - 4K çözünürlükte oynarken sabit 75 ya da 60 fps alıyorsam benim için kabul edilebilir oluyor. Bu oyunda 2K çözünürlükte süreli 120+ fps aldım ve bu sırada hiç takılma yaşamadım. Bu kadar güzel görüntüleri, ikiye bölünmüş ekranda farklı karakterlerin gözünden aynı anda veren, hem güzel gözüküp hem de sıfır performans problemi ile sunan bir oyun gördüğümü hatırlamıyorum. Tabi oyun dünyanın en güzel grafiklerine sahip olmak gibi bir iddia ile gelmiyor ama elindekini harika bir şekilde sunmayı başarmış.

Oyunun seslendirme tarafında, daha önce çeşitli oyunlarda ve dizilerde oynamış iki aktör tarafından canlandırılan Zoe ve Mio karakterleri müthiş bir iş ortaya koymuş. Enerjileri harika, karakterler arası uyum müthiş, iyi yazılmış diyalogları başarıyla seslendirmişler. Diğer karakter seslendirmeleri de kötü değil fakat yorum yapılabilecek kadar öne çıkmıyorlar. Müzikler ve ses efektleri ise şahane, her bölüm kendi tarzına göre müziklere ve ses efektlerine sahip ve bunlar atmosferi zenginleştirecek kadar iyi. Güneş’e karşı mücadele verdiğiniz bölüm gibi, sesler sayesinde verdiği etkiyi iyice zirveye çıkaran kısımlar var.

Sonuç

Split Fiction muhteşem bir oyun, bu yıl oynadığım en güzel oyunlardan biri listesine hızla girdi ve bambaşka bir kategoride olmasına rağmen Monster Hunter Wilds’ın yanında duruyor. Güzel bir macera, harika çalışan mekanikler, sıkmayan karakterler, müthiş atmosfer, sıfır performans problemi, üstelik acemi oyuncuların bile rahatlıkla ilerlemesini sağlayacak seviyede rahat oynanışı, iyi yerleştirilmiş checkpointler ile destekleyen bölümler var. Neredeyse kusursuz bir co-op oyun.

Oyunun en büyük kusuru tamamen kişisel bir problem, yalnız oynayamıyorsunuz. Özellikle belli bir dönemden sonra herkesin kendi işi gücü ve buna göre bir programı oluyor, oyun için günde 3 - 4 saat ayırabilmesi bile lüks haline gelebiliyor. Bu durumda ortalama 16 saat süren bir oyunu nasıl oynayacak? Benim inceleme sırasında yaşadığım en büyük sorun bu oldu. Tek bir inceleme kopyası vardı, Friend Pass henüz aktif değildi ve oyun yalnızca bende olduğundan ikinci kişinin benim evime gelmesi gerekiyordu. Bir kere oyunu neredeyse bitirmeye yakınken aniden şehir dışına çıkan arkadaşım sebebiyle başka bir arkadaşla tekrar baştan başlamam gerekti mesela, bu yüzden farklı karakter deneme şansı elde ettim. Orada da tekrar tarihler denk gelecek, hanımdan izin alınacak falan derken inceleme doğal olarak geç geldi, ambargo tarihi kalktığı gün ben daha yeni bitirmiştim oyunu. Hatta oyunun “yanında bir arkadaş ile kargoluyoruz” reklamı da biz oyunu bitirmek için uğraşırken yayınlandı, çok güzel denk geldi.

“Co-op oyundan ne bekliyorsun, tabiki böyle olacaktı” diyebilirsiniz, haklı da olursunuz. Oyun zaten tamamen iki kişi birlikte oynasın diye tasarlanmış, bazı bölümleri iki kontrolcü ile tek başınıza geçebiliyorsunuz (denendi) ama günün sonunda birileriyle oynamanız için tasarlanmış bir oyun Split Fiction. Zaten oyunu satın aldığınızda Friend Pass geliyor, bu sayede başka biri, oyunu satın almadan da sizinle oynayabiliyor. Jasef Fares ve ekibi Hazelight Studios müthiş bir iş ortaya koymuş, daha önce diğer oyunları oynamamış olsanız bile hızla bu oyuna ısınacak ve “şu diğer oyunları da oynayayım bir ara” diyeceksiniz.