Resident Evil 3: Remake İnceleme

Nemesis tıpkı orijinalinde olduğu gibi oyun boyunca başımıza bela oluyor

Orjinal oyunda bulunan bulmacaların çoğu Remake sürümde yok. Oyunun bulmacaları terk edip aksiyona kaydığını hissediyorsunuz. Burası bir şehir ve ikinci oyundaki polis merkezine oranla daha fazla zombi var. Zaman zaman düşmanlarla savaşmak kaçınılmaz. Ama aksiyon mekanikleri kalabalık savaşlara uygun olmadığı için, burada da problem yaşıyorsunuz.

Oyuna ekledikleri savuşturma mekaniği kaçmak için çok iyi değil. Mükemmel bir zamanlama ile  düşman saldırılarından kaçmak mümkün olsa da, normal savuşturma hareketleriniz “hitbox” alanı yüzünden faydasız hale geliyor. Şöyle açıklayayım, siz savuşturuyorsunuz, zombi ıskalıyor ama aradaki boşlukta bulunan hitbox yüzünden bir anda arkanıza ışınlanıp boynunuzdan bir ısırık alabiliyor. Ya da savuşturma sırasında, herhangi bir şekilde dokunulmazlık (i-frame) sahibi olmadığınız için, diğer zombi sizi yakalayabiliyor ve buna karşı hiçbir şey yapamıyorsunuz. 

Zombiler sizi yakaladığında ekrana bir tuş çıkıyor ve buna sürekli basarak kurtulacağınız hissiyatına kapılıyorsunuz. Öyle bir şey yok. Boynunuzu da yakalasa, ayakkabınızın ucunu da yakalasa o ısırığı alıyor. Sürekli olarak tuşa basmanın tek getirisi, görsel olarak değişiklik olmasa bile daha az hasar almanız. Kendi boyundan büyük ekipmanları taşıyabilen bir karakter ile oynasak da, ayağımıza takılıp yukarı tırmanan ve aheste bir şekilde boynumuzu ısıran zombiye tekme atmaktan aciz durumdayız.

Oyunun asıl yıldızı, hepimizin heyecanla beklediği Nemesis’e gelelim. RE2 oynayanlar Mr. X’i kesinlikle hatırlıyordur. Nemesis’de bu oyunda aynı görevi üstlenen düşmanımız. Şehir içinde sizi takip ediyor, tam kurtulduğunuzu sandığınız sırada önünüze atlıyor ve en güçlü silahlarınızla saldırsanız bile, yalnızca kısa süre etkisiz hale gelmesini sağlayabiliyorsunuz. Çöp torbaların zımbalarla tutturmuşlar gibi gözüken yeni tasarımını çok sevmesem de, şehir kısımlarında bizi kovaladığı bölümler oldukça keyifliydi.

Carlos'un saçını beğenmediyseniz, ayarlardan imajını değiştirmek mümkün.

Orjinal oyuna adını veren Nemesis görüntü olarak oldukça korkutucu olsa da, yeterince iyi kullanılmadığını düşünüyorum.Eskiden sizi sürekli takip eden, en beklemediğiniz anlarda karşınıza atlayan Nemesis, Remake'in ikinci yarısından itibaren sinematik sahneler ve boss dövüşleri için kullanılan bir karakter haline geliyor. Kendisine karşı yaptığımız dövüşler ise, özellikle son bölümlerde “Eee bu öncekinin aynısı” düşüncesini oluşturuyor. Eskiden Nemesis’in ne zaman ortaya çıkacağı ya da sizi ne kadar kovalayacağı hakkında bir fikriniz yoktu ve oyunun en gerilimli noktalarından birisi de buydu. Resident Evil 2’nin Mr. X ile vermeyi başardığı gerilim hissi, aslında Nemesis’in de sahip olması gereken bir özellik olmalıydı. Şehir içinde gezinirken aniden karşımıza çıkması gerginliğini yaşamak çok iyi olabilirdi. 

Resident Evil 2’nin aksine, bu oyuna tek bir karakter ile başlasanız da, Jill Valentine oyunun tek kontrol edilebilir karakteri değil. Hikaye boyunca karşılaştığınız Carlos Olivera’da bir süreliğine kontrol edilebiliyor. Otomatik tüfeği ve zombileri yumruklamaya da yarayan kaçınma özelliği ile dikkat çeken Carlos, hikayenin Resident Evil 2 ile bağlandığı kısımları da görmemizi sağlıyor. Kısa da olsa, değişiklik iyi geliyor.

Orjinal oyunda bulunan seçim yapma özelliği ve normalde ziyaret edebileceğimiz bazı bölgelerin, yeni hikayeyi anlatmak amacıyla kaldırılmış olması eski hayranları üzse de, beni çok rahatsız etmemişti. Sonuçta yeni bir hikaye anlatmak istiyorlar ve bunu daha çizgisel bir şekilde yapmak onların tercihi. Ama anlatılan hikayenin hem kısa hem de “ortalama amerikan filmi” tadında sonlanması can sıkıcı olmuş. “Bunun için mi kestiniz bir sürü özelliği?” diye düşündürüyor.

Oyunun hikayesi benzer başlıyor ama sonlara doğru siz de neler olduğuna anlam verememeye başlıyorsunuz

Şehirde geçen kısımda bir aciliyet hissi var. Sanki oyun, elinden geldiğince hızlı bir biçimde sizi şehirden çıkarıp, kapalı alanlara götürmeye çalışıyormuş gibi hissediyorsunuz.Bu da hem Nemesis’in eski ağırlığını ortadan kaldırıyor hem de oyunun sahip olduğu potansiyeli kullanmadan, hızlı bir biçimde bitmesine sebep oluyor. Sanki oyunu çıkarmak için acele etmişler gibi hissediyorsunuz. Orjinal oyunda bulunan Mercenaries modunun kaldırılması da, oyun bittikten sonra yapabileceğiniz etkinlikleri kısıtlıyor. Oyunu bir kere bitirdikten sonra, daha zor modlarda oynamak ya da “hiç save almadan oynamak”, “tabanca harici silah kullanmama” gibi mücadeleler ile oyunu bitirmek dışında bir seçeneğiniz yok. Bir de, multiplayer oynamak isterseniz Resistance var.

Resistance, Capcom’un Resident Evil evreninde geçen multiplayer oyun modu. Dead By Daylight tarzı, kapalı alandan kurtulmaya çalışan dört deneği avlamaya çalışan bir bilim insanını (Mastermind) konu alan oyun, hoş bir fikir gibi gözüküyor. 6 karakter arasında seçim yapan denek ekibi, bilim insanının kurduğu tuzakların ve yerleştirdiği düşmanların arasında bulmacaları çözerek, araştırma tesisinden kurtulmaya çalışıyor. Mastermind ise, tuzak kurmanın yanı sıra, zombileri ya da Mr. X’i kontrol edip, hiçbir deneğin kaçmaması için çalışıyor.

Hem denek hem de Mastermind olarak oyunu deneme şansım oldu. Denekler olarak oyunun başında ekipman alıyor ve takım çalışması yaparak kaçmaya çalışıyoruz. Önümüzde yoktan var olan zombileri, daha yerinden kalkamadan öldürmek, Mr. X peşimize düştüğünde kaçmak eğlenceli gibi seçeneklerimiz var. Her karakterin kendi yetenekleri var. Bir karakter yakın dövüşte iyiyken, diğer Mastermind’ın takip kameralarını devre dışı bırakabiliyor. Mastermind olarak oynadığımda ise, sürekli aynı şeyleri yapmak zorunda kaldığımdan, hızlı bir şekilde sıkıcı hale geldi.

Resistance ayrı bir oyun olarak bakıldığında, multiplayer hayatta kalma oyunları arasında çok parlak gözükmüyor. Karakterler dengesiz, oyun kendini çok fazla tekrar ediyor ve en önemlisi, oyuncu sayısının azlığı yüzünden uzun bekleme süreleri var. Oyun içi para ile satın alabileceğiniz kozmetik eşyaların yanı sıra, karakterleri güçlendirebilecek güncellemeler de bulunuyor. Oyun içi dükkandan alışveriş yapabileceğiniz puanları oynayarak kazanabileceğiniz gibi, mikro ödemeler aracılığıyla satın almanız da mümkün.

Aslında kendi başına bir oyun olarak hazırlanan Resistance geçtiğimiz yıl internete sızdırıldığında büyük gürültü koparmıştı.Daha önce multiplayer oyunlarda başarısız bir performans sergileyen Capcom, oyun hakkında iyi yorumlar almadı. Resident Evil 3 Remake’in duyurulması ile birlikte, Resistance’ın ana oyun ile birlikte yayınlanacağı ortaya çıktı. Resistance açısından iyi bir karar, çünkü tek başına ne kadar iyi bir satış sergilerdi düşünemiyorum. 

Multiplayer modu olan Resistance, oyun süresini az da olsa arttırmayı başarmış.

Sonuç olarak Resident Evil 3 Remake, orjinal oyunu baştan yorumlayan bir yapım olmuş. Orjinal oyunun yeniden yapımı değil, geçtiğimiz yıl yayınlanan Resident Evil 2 Remake’in devam oyunu olarak hazırlandığını söylemek yanlış olmaz. Oyunda, hem hikaye hem de oynanış açısından, harcanmış bir potansiyel var ve bu gerçekten dikkat çekiyor. Ama oyunun şu haliyle kötü olduğunu söylersem, büyük bir haksızlık yapmış olurum. Seriye yeni nesilde ilk kez giriş yapan bir oyuncuysanız, bu oyundan kesinlikle keyif alırsınız. Oyun ilginizi çektiyse, orjinal versiyonuna da bir göz atmanızı kesinlikle öneriyorum. 

Resident Evil 3 Remake ve yanında gelen Resistance, kendi başlarına 60 dolarlık fiyatı hakeden oyunları değil. Resident Evil 2 Remake sonrasında daha fazlasını bekleyenler hayal kırıklığına uğrayacaktır. Yine de Survival Horror türüne ait çok fazla oyun olmaması, yanında multiplayer bir oyun olan Resistance’ın da bulunması göz önüne alınarak, bir şans vermeye değer diye düşünüyorum.