Patapon

Uzun süre önce yayınlanan ve yalnız ona özgü olması ile PSP’nin, PSP’liğini hissettiren bir yapım vardı; Loco Roco. Muhtemelen bu taşınabilir konsola sahip olup da oyunun adını duymayan ya da oynamayan yoktur. Gerek içerik, gerekse oynanış bakımından farklı yapısı ve sunduğu eğlence ile zirveye oturmuştu. Bu defa sıra, Loco Roco’nun üreticisi tarafından yapılan Patapon’da. Kıskanma sırası ise Nintendo DS sahiplerinde.

Oyunda sade ve hoş bir hikaye bulunuyor. Aslında hikaye daha çok bulunsun diye konulmuş izlenimi uyandırıyor. Ancak bu kötü olduğu anlamına gelmiyor. Sadece sade ve basit olduğunu söyleyebiliriz. Zaten eğlence bazlı bir oyunda daha fazlası da lüks olacaktır. Kısaca bahsedecek olursak, Patapon kavminin başı Zigoton ordusu ile dertlidir. Zigoton’lar, Yumipon halkını rahatsız etmekte, onları ölümle tehdit etmektedirler. Çok uzun zamanlarının kalmadığını anlayan Yumipon’ların ise, bir kurtarıcı beklemekten başka çareleri kalmamıştır. Ne tesadüftür ki halkın yardım çağrısına kulak veren siz olursunuz. Yumipon’lar başarılı savaşçılar olmalarına karşın, yönetilmeye-yönlendirilmeye ihtiyaçları vardır. Bu bakımdan ordunun başına geçmeyi ve Zigoton’lara karşı onlara önderlik etmenizi beklemektedirler. Bu noktada önderlik ise alışılmışın dışında bir şekilde boy gösteriyor. Yaptığınız yönlendirme, ritim bazlı gerçek zamanlı strateji oyununu oluşturuyor. Burada bahsettiğimiz ritim gerçek müzik ritmi, zira Patapon’lar size verildiği farz edilen davulun, ritmik sesi ile çeşitli aksiyonları gerçekleştirebilmekteler.

Bu sese kulak verin!

Yapımda farklı PSP butonlarına farklı kelimeler atanmış durumda. Siz butonlara bastıkça, atanmış oldukları melodik kelime Yumipon’lar tarafından söyleniyor. Onları harekete geçirebilmek için ise, bu kelimeleri belli bir hız ve sıra ile söylemeniz gerekiyor. Pata-pata-pata-Pon ritmi harekete geçerek ilerlemeye, Pon-pon-Pata-pon ritmi ise saldırmayı sağlıyor. Ritimler ancak başarılı şekilde tamamlandığında aksiyon gerçekleşiyor. Yoksa melodiyi baştan söyletmek gerekiyor. Başlarda bu iki ritim bölümleri tamamlamak için yeterli olurken zamanla daha karışık olan yüklenme, savunma ve saldırma ritimlerini öğrenmek gerekiyor. Ritimler aynı zamanda arka plan tınıları ile birleşerek ortaya güzel müzikler çıkıyor. Art arda başarılı şekilde yapılan ritim sayısı ise combolar meydana getirerek gücümüzü arttırıyor.

Patapon, yalnız ritim ile savaşmayı değil, savaşın arka planındaki stratejiden de bizi sorumlu tutuyor. Bu nedenle avlanma ve savaşma bölümleri öncesi, bölüme uygun hazırlamaktan da biz sorumluyuz. Yumipon’lar 6 farklı birimlerden oluşmaktalar. Her bölüm için ise en fazla 3 farklı birim seçilebiliyor. Av bölümlerinde toplanan kaynaklar, savaş bölümlerinde kullanılmak üzere değerlendiriliyor. Ayrıca kaynak bağışı ile orduya katılacak yeni Yumipon’larda birliğinize eklenebiliyor. Inventory’de bulunan ve zamanla daha iyi ve çok sayıda temin edilen silah ve zırhları seçerek bu 3 birimi donatıyoruz. Bölümlerde doğru birimleri seçmek zafere giden yolu açıyor, ancak onları iyi zırhlandırmakta bir o kadar önemli. Savaş bölümlerinde Zigaton ordusu ile karşılaşıyor, Boss savaşlarında ise büyük canavarlar ile mücadele ediyoruz. Tanrısal güçlerimizi kullanarak, hava durumunu ve felaketleri kontrol ederek zaman zaman halkımızın üstün konuma geçmesine yardımcıda oluyoruz. Boss canavarları yenmek oldukça güç olabiliyor. Kendilerine has tekrarladıkları hareketleri keşfetmeli ve buna göre savunma ve atak uygulaması gerektiriyorlar. Eğer canavarı yenemeyip, yenilgi ile biten savaş sonucu eve dönüyorsanız, daha güçlü bir çarpışmaya hazırlıklı olarak meydana çıkmanız gerekiyor. Zira Boss canavarlar her defasında daha da güçleniyor.

Patapon gerçekten alışılmadık ve sıra dışı bir oyun olarak dikkat çekiyor. Grafikleri ve çevre modellemeleri ile dikkat çeken yapım, karakter animasyonları ile de takdir topluyor. Ritim tabanlı bir oyun olduğundan sesler ve müziklerin de başarılı olduklarından bahsetmeye çok da gerek yok aslında. İçerdiği mini oyunlar, eğlenceli oynanış ve dolu dolu yapısı ile Patapon, Loco Roco’yu aratmıyor. Gerçekten kaçırılmaması gereken bir oyun olmuş.