Pariah

Pariah geçen seneden bu zamana kadar F.E.A.R. ile beraber beklediğim oyunlar arasındaydı. Özellikle de yapımcı Digital Extremes olunca, insan ister istemez heyecanlanıyordu. Çünkü onlar Unreal adlı klasiğin yaratıcılarıydılar. Aradan aylar geçti ve oyun en sonunda piyasaya çıktı. Bekleyiş ve heyecan değdi mi? İşte bu sorunun cevabı yazıda saklı.

Unreal Adına

Jack Mason bir doktordur ve Karina adlı bir grubunda lideridir. Yaşadıkları cezaevi, yakın zamanda yok edilecektir. Son olarak dondurulmuş bir mahkumun nakil görevi ile gemileriyle beraber havalanırlar. Fakat gemileri saldırıya uğrar düşer. Bundan sonra kontrol bize geçiyor. Konu aslında oynadıkça gelişiyor ve klasik bir temaya bürünüyor.

Pariah’ın alt yapısını Unreal Engine ve Havok fizik motoru oluşturuyor. Oyundaki Unreal Engine, UT 2004’de kullanılan grafik motorunun biraz daha geliştirilmiş hali. Grafikler genel olarak başarılı. Patlama ve ışıklandırma efektlerinde sorun yok. Modellemelerde gayet güzel bir şekilde çizilmiş. Baş rol karakterlerinin modellemeleri gerçekten de harika. Açık alanlar, başarılı bir şekilde grafik motoru tarafından çiziliyor. Ancak ne kadar güzel olursa olsun, artık Unreal grafik motorunun yaşlanmaya başladığı gözleniyor. Doom 3 – RoE oynadıktan sonra Pariah oynayınca bu durum gözümde iyice belirdi. Zaten yeni nesil Unreal 3 grafik motoru da piyasaya çıktı.

Havok fizik motoru sayesinde karakterlerin ölmeleri daha gerçekçi olmuş. Bir yere roket attığınız zaman, adamlar kütük gibi devrilmiyor. Aksine patlamanın şiddetiyle çevreye fırlıyorlar. Böylelikle daha gerçekçi bir oynanış sağlanıyor. Buna karşın bazı zamanlar düşmanların cesetlerinin virgül şeklinde katlanması gibi komik olaylarda oluyor. Bunların dışında Turret kulelerinin ayaklarına ateş ederek, onların yıkılmasını sağlıyorsunuz. Yine de yakacağınız dökeceğiniz yerler belli. Camları kırıp, bir iki fıçıyı oraya buraya hareket ettiriyoruz. Bu da bir zaman sonra can sıkabiliyor. Açıkçası Havok fizik motorunun gücü tam olarak kullanılmamış durumda.

Sesler genel olarak başarılı. Her silahın kendine has çıkan sesi belli oluyor. Kulaklığınız ile hepsini teker teker deneyip, ne kadar başarılı olduğunu duyabilirsiniz. Sinematiklerde ki seslendirmeler gayet güzel bir şekilde yapılmış. Öyle yapmacık bir şekilde durmuyorlar. Düşmanlarınızın ölürken çıkardığı sesler, bağrışları veya bedenlerinin yüksek bir yerden düştüğünde çıkardıkları seslerde başarılı bir şekilde hazırlanmış. Müzikler gelecekte süregelen Pariah’a güzel uymuş. Arka fonda insanı rahatsız etmeyecek şekilde çalıyorlar. Yerine göre hızlanıp, yerine göre yavaşlıyorlar.

A Touch Of Blessing

Pariah’ın teknik alt yapısı, genel olarak başarılı. Fakat oyunun asıl can sıkan yerleri, konsollara da beraber yapıldığından ortaya çıkan genel manzara. En başta belirli yerlerde save etme problemi ile karşı karşıyayız. Özellikle de aksiyonu bol yapılmış bir oyun yaptığınızda böyle bir yönteme giderseniz, oyuncu her öldüğünde sizi anabilir. Bu gibi bir durum yaşamamak için mümkün olduğunca böyle yöntemlerden kaçınmak gerekir. Yüksek zorluk seviyelerinde, zar zor geçtiğiniz bir yeri, öldüğünüzde yeniden oynamak insanı çıldırtıyor.