ArtılarŞahane grafikler, akışkan oynanış, yeni silahlar.
EksilerKamera bazen sorun çıkarabiliyor, fazla kanlı.
Birkaç ay önce demo incelemesini yaptığımız Ninja Gaiden Sigma hakkında çok büyük umutlar beslediğimizi ifade etmiştik. Nihayet oyun piyasaya sürüldü, hem de hiçbir konuda bizi hayal kırıklığına uğratmayacak şekilde. PlayStation 3 almak için sebep arayanlar ve bahane olarak "Adam gibi oyun yok" diyenler artık bilsin ki, 'adam gibi oyun' artık piyasada!
Ninjalığın Kitabını Yazan Adam: Ryu Hayabusa Oyunun başında ne bir video, ne de açıklayıcı bilgi veriliyor. Aynı demoda olduğu gibi paldır küldür adam kesmeye başlıyoruz. Üstelik üzerimizde o parlak siyah deri kumaş değil, normal ve mor bir Ninja kıyafeti var. İlk bölümleri bitirip Murai Usta ile güçlerimizi karşılaştırdıktan sonra, "İyi ki demo ile yetinmeyip orijinal oyunu da almışım" dedirten kısmı başlıyor işin. Sabredip bir bölüm daha amaçsızca adam kestikten ve zorlu boss'a karşı (aslında ok ve yay kullandığınızda pek de zor sayılmaz) mücadele verdikten sonra, esas düşmanımız ve esas hikâyemizle karşılaşıyoruz. Asırlardır Hayabusa Ninja Klanı'nın koruduğu Kara Ejderha Kılıcı (Dark Dragon Blade), Vigoor İmparatorluğu'nun zalim yöneticisi tarafından çalınır ve Hayabusa köyü yakılıp yağmalanır. Komşularının, hısım akrabalarının ve hatta göz koyduğu manavın kızı Leyla'nın kılıçtan geçirildiğini göre Ryu ise, intikam yemini ederek bir hava gemisiyle Vigoor yollarına düşer. Burada birkaç kaliteli video izleyip hikâye hakkında bazı detaylar öğreniyoruz. Ayrıca demoda giydiğimiz afili kıyafete de kavuşuyoruz. Gerçek macera da birbirinden zorlu düşmanlar ve nefes kesen hareketlerle esas buradan sonra başlıyor.
Ninja Gaiden Sigma'nın grafik anlamda zenginliğini tartışmaya gerek yok. Oyun gerçek anlamda bir görsel şölen sunuyor. Karakter modellemeleri, hem Ryu'nun hem de düşmanların, fazlasıyla detaylı. Boss'larla savaşırken çektiğiniz zorluk hiçbir zaman sizi yıldırmıyor. Çünkü hepsi o kadar gerçekçi ve kötülük dolu görünüyor ki, "Dünyadan bir pislik eksilsin!" gazıyla vurdukça vuruyorsunuz. Çevre tasarımları da aynı şekilde çok iyi; kimi zaman Orta Çağ Japonya'sında, kimi zaman bir şehir merkezinde kendinizi manzaranın güzelliğine kaptırabiliyorsunuz. Tek sorun, karakter modellemelerinin çok daha fazla özenli yapılmış olması. Bu nedenle karakterler bazen bulundukları çevreden o kadar fazla detaylı oluyor ki, özellikle ara videolarda Ryu ve düşmanlar ortama sonradan monte edilmiş gibi görünüyor (teknik olarak gerçek bu olsa da). Bazı videolarda canınız bu yüzden sıkılabilir, ancak bu oyunun geneli içinde minicik bir detay gibi kalıyor. Şöyle kallavi bir Ninpo çekip etrafınıza koruyucu alev topları oluşturun ve havada iz bırakan birkaç kılıç combosu yapın, bakalım bu detay farkı aklınıza gelecek mi?
