Marvel’s Midnight Suns inceleme

Marvel’s Midnight Suns, ilk duyurulduğunda yine bir aksiyon oyunu yapıyorlar diye üzüldüğüm, XCOM benzeri oynanışa sahip olduğu ortaya çıktığında ise sevinçle karşıladığım bir oyun. Gerçi sonradan kart sistemi falan görünce biraz şüpheye düşmüştüm ama bunları oynanış kısmında konuşuruz. 

Marvel’s Midnight Suns inceleme / PS5

Marvel çizgi romanlarını takip etmeyenlerin adını bile duymadığı onlarca farklı grup bulunuyor, Midnight Suns’da bu gruplardan birisi. Çizgi romanlarında Blade, Morbius, Ghost Rider (ve diğer intikam ruhları) gibi üyeleri barındıran Midnight Suns ekibi, yeni bir hikaye ve farklı üyeler ile konsollarımıza (ya da bilgisayarınıza) konuk oluyor.

Oyun nasıl olmuş, XCOM tarzı oynanış sistemini son zamanların popüler kart teması ile birleştirmek oyuna uymuş mu, çizgi roman severlerden para koparmak için yapılmış basit bir oyun mu ve Dr. Strange EMO KIDS grubuna nasıl dahil oldu gibi sorularınızın çoğunun cevabı bu incelemede!

Bu Lilith Başka Lilith!

Hikayemiz HYDRA’nın yaptığı kazı çalışmalarını kontrole gelen Crossbones ile başlıyor. Gereksiz yere çağrıldığını düşünen Crossbones kısa süre içerisinde çok büyük bir olaya tanık olacağından habersiz, bir mezarlığın açılmasını ve bu sırada HYDRA “büyücülerinin” yok olmasını izliyor. HYDRA mutlak güç için yaptığı araştırmalar sonucu, yüzlerce yıldır hapsedilmiş olan Lilith’in mezarını açıyor ve bütün üyeleri Lilith’in kontrolüne geçiyor.

HYDRA’nın macerasından 6 sonra, Dr. Strange ve Iron Man’in Johnny Blaze ile başarısız geçen konuşmalarının ardından Sanctum’a döndüklerinde saldırı altında olduklarını görüyoruz. Wanda’yı Sanctum’u koruması için bırakan ekip Midnight Suns grubunun üssü olan “The Abbey” isimli gizli bölgeye yolculuk ediyor ve ana karakterimiz olan “The Hunter” ile tanışıyoruz.

The Hunter (bundan sonra Avcı olarak bahsedeceğim) Lilith’in çocuğu ve onu durdurmak için Midnight Suns’ın sahip olduğu en önemli silah. Son zaferin ardından yarı ölü bir durumda bulunan Avcı’yı diriltmek için ekipteki büyücüler bir araya geliyor. Avcı’nın cinsiyeti, görünüşü ve karakteristik yapısı bizim tercihimize bırakılmış durumda. Karakterimizi oluşturduktan sonra hayata geri dönüyor ve ardından ekibimiz ile havuz sef… dünyayı kurtarma çalışmalarına başlıyoruz. 

Midnight Suns hikaye olarak gayet güzel, çizgi romanı birebir takip eden bir hikaye yerine farklı karakterler ile tecrübe ettiğimiz yeni bir hikaye oluşturulmuş. Gerçi çizgi roman dediğimizde tek bir kitap yok, her Marvel hikayesi gibi bunun da farklı versiyonları, yeni üyeleri ve olayları bulunuyor ama bu oyunu oynamak için herhangi birini bilmeye gerek yok. Bu güzel bir şey, biraz okumaya çalıştım ama yeni bir çizgi romanı takip edebilecek kadar vaktimin olmadığının farkındayım. 

Ana hikaye güzel ama diyaloglar fazla MCU tadında olduğundan, bundan hoşlanmayan oyuncuları rahatsız edebilir. Bazı olayların çok çabuk olması garip gelebilir. Ya da ana hikayede bir kahraman sizi kurtarmak için dikkati üstüne çektikten sonra onu kurtarmaya gitmek yerine yan görev yaparak geçirdiğiniz 5 günlük sürede, havuzda stres atmak, HYDRA’dan malzeme yürütüp yeni güncellemeler açarak oyalanırken kimsenin gelip “Herif 5 gündür kaçıyor, bir yardım mı etsek” dememesi devamlılık açısından sıkıntılı. Ama hikaye genel olarak iyi. 

Savaş Arasında Kahramanlarla Havuz Keyfi

Oyunun oynanışı ikiye ayrılıyor, üçüncü bakış açısından etrafı gezip diğer üyeler ile kaynaştığımız The Abbey ve stratejik kamera açısından gördüğümüz, destek kurma ile sıra tabanlı strateji birleştirmiş olan aksiyon bölümleri. Bunları ayrı ayrı ele alalım.

İlk olarak The Abbey bölümleri ile başlıyorum. Burada Avcı ile etrafı geziyor, sağda solda bulduğumuz ot çöp nesneleri toplayıp sandıkları açıyoruz. Çevrede bulduğumuz her şey bir işe yarıyor, para birimleri var, gerekli malzemeler var, sandıkları açmak için gerekli anahtarlar, yeni açılabilir bölgeler falan derken The Abbey baya ayrıntılı bir bölge olmuş. 

Para birimleri konusuna kısaca değinelim. Oyunda bir sürü farklı harcanabilir birim var. Üç farklı yetenek birimi, oyun içi para, gloss adı verilen kozmetik birimi, arcane puanları ve Eclipse Currency adındaki premium para birimi oyun içerisinde mevcut. Bunların her biri farklı işe yarıyor. Bir iç döşeme ve kostüm değişikliklerinde kullanılırken, diğeri bir karakterin yeteneğine harcanıyor, öbürü sandık açmak için toplanıyor (ama harcanmıyor, birikiyor), eşya yaparken lazım oluyor, upgrade falan derken benim gibi hesabı kaçırabiliyorsunuz. Hepsini geçtim, neden parayla satılan bir para birimi var? Bazı kostümleri almak için para ödeyerek Eclipse Coin almanız ya da oyunun daha yüksek bir sürümüne sahip olmanız gerekiyor. Oyunda olan bir şeye ekstra para vermek zorunda kalmamalıyız sanki. (Niko’nun kostümleri de çok güzel!) 

The Abbey kısmında etrafı keşfetmek dışında çeşitli aktivitelere de katılabiliyoruz. Gece ve gündüz vakitlerinde gidebildiğimiz The Abbey’de yapabileceğimiz bir sürü şey var. Gündüz vakti elimizdeki kartları geliştirmek ya da bir ekip üyesi ile birebir alıştırma yapmak için eğitim alanına gidiyoruz. Forge kısmında görevlerden el ettiğimiz kutuları (2 tür var) açıyor ve savaşta işimize yarayacak çeşitli geliştirmeleri yapıyoruz. Gece olduğunda ise ekibin diğer üyeleriyle aramızı geliştirecek etkinliklere dahil olabiliyoruz. 

Diğer üyelerle birebir etkinlikler video oyunu oynamak, film izlemek, havuzda yüzmek ya da meditasyon yapmak gibi farklı çeşitlere ayrılıyor. Grup üyeleri kendi aralarında özel kulüpler kurup Avcı’yı da davet edebiliyor. Sosyalleşme sistemi Persona serisini ve Fire Emblem: Three Houses gibi oyunlara benziyor. Diyaloglar her zaman çok yüksek kalitede olmasa bile, karakterler hakkında daha fazla şey öğrenmek ve bu sırada bağımızı geliştirerek savaşta daha güçlü olmalarını sağlamak güzel bir özellik.

Spider-Man ile Venom Mücadelesinde Kartlar Tekrar Dağıtılıyor

Hazır karakterleri geliştirmek bahsettik, haydi oyunun aksiyon kısmına bakalım! XCOM tarzı sıra tabanlı dövüş sistemini, Slay The Spire usulü kartlı aksiyon ile birleştirmiş olan oyun, başta garip geliyor ama hızlı bir şekilde alışıyorsunuz. Ekibinizdeki her kahramanın kendine ait bir destesi var ve göreve gitmeden önce içerisinde neler olacağını siz ayarlıyorsunuz.

Dövüş başladığında yapabileceğiniz şeyler belli, kartları kullanarak yapacağınız aksiyonlar ve hareket puanı harcayarak dövüş alanında hareket edebilme yetenekleri bulunuyor. Bazı etkileşimler sonucunda sayıyı arttırabilme şansımız var ama standart olarak 3 kart kullanma hakkımız var. Kullandığımız kartların bazıları “Quick” özelliği sayesinde kart kullanma hakkını geri verebiliyor, buna göre hareket edip tur sürenizi uzatmak ve maksimum fayda elde etmek mümkün.

Dövüşlerde ihtiyacınız olan tek şey kart kullanma hakkınız değil, bir de “Heroism” ihtiyacı duyan kartlar var. Normal hareketleriniz sonucunda “Heroism” puanı kazanıyorsunuz ve bunu çeşitli saldırılar için kullanabiliyorsunuz. Captain Marvel’ın proton ışını, Ghost Rider’ın Hell Ride saldırısı gibi birden fazla düşmana ciddi hasar veren saldırılar yüksek “Heroism” puanı istiyor. Ne yazık ki yerdeki kutuyu düşmanın kafasına atmak, masaya basıp havaya zıplayarak düşmanların kafasına yumruk atmak gibi süper güçlüler için normal hareketler de “Heroism” puanı isteyen tek kullanımlık saldırılar arasında. 

Dövüş sırasında haritada bulunan bazı nesneler ile etkileşime geçebiliyoruz. Düşmanlara saldırabileceğimiz “Heroism” isteyen nesneler bir yana, “Knockback” özelliği olan saldırılar sayesinde düşmana maksimum zarar verebileceğimiz fırsatlar da bulunuyor. Düşmanı tekmeleyip patlayıcı varillere, elektrik trafolarına ve çeşitli alan saldırılarının gerçekleşecekleri yerlere ittirmek mümkün. 

Dövüş sistemi hoşuma gitmiş olsa da şikayetçi olduğum yerler var. Kart sistemi güzel ama bazen çok saçma sahneler ortaya çıkabiliyor. Ekipte Spider-Man, Blade, Wolverine varken gelen kartlar yüzünden sadece Blade ile Spider-Man’in dövüştüğü bir turda Wolverine kılını bile kıpırdatmıyor. Çünkü kart yok ve tek hareket şansınızı kullanmış oluyorsunuz. Ya da yeterince kahraman hissetmediği için yerdeki kutuyu kaldırıp düşmanın kafasına atamıyor. Normal saldırı şansımız da olsaydı keşke. 

Rakiplerimiz başlangıçta Lilith’in kontrolündeki HYDRA askerlerinden oluşuyor ve çok çeşitli tipte asker görmüyoruz. Tek darbede ölen zayıf askerler, daha yüksek rütbeli savaşçılar ve genelde bir iki komutan oluyor. Yüksek rütbeli savaşçılar türüne göre sıkıntı çıkarabilen tipler olabiliyor ama kartlarınız düzgünse ve alanı iyi kullanıyorsanız hızla alışıyorsunuz. Bir noktadan sonra işler kızışıyor ve yeni düşman türleri de devreye giriyor. Yine de dövüşlerde çok büyük bir değişiklik hissetmedim. 

Boss mücadeleleri daha ilginç geçiyor, ne yapacağını ya da kime saldıracağını göremediğiniz boss dövüşleri, sakladıkları ufak sürprizleri de düşünürsek çok keyifli. Boss mücadelesi sayısı biraz az gibi, bazı görevlerde boss rush mantığında mücadeleler ile aynı rakipler de karşınıza çıkıyor. Ama genel olarak çok keyifliler, fazla şikayet etmeyeceğim. 

Hikaye görevlerindeki en büyük sıkıntım da ana karakterimiz olan Avcı. Ben kendi oluşturduğum karakter ile oynamak yerine tanıdığım karakterleri ekibime almayı tercih ederdim, bunu yapmak ne yazık ki mümkün değil. Hikaye görevlerinde Avcı mutlaka bir slotu almış oluyor, düşen kutular göreve gelen kahramanlara özel kart attığından sürekli Avcı üzerine geliştirme yapıyoruz falan filan. Yan görevlerde bu zorunluluk yok çok şükür, istediğimiz karakteri götürebiliyoruz. 

Hulk Performans İstiyor!

Marvel’s Midnight Suns’ı Playstation 5 konsolunda oynadım ve genel olarak aldığım performanstan oldukça memnunum. Oyunu çıktığı hafta oynamaya başladım ve ilerlemeyi durduracak herhangi bir hata ile karşılaşmadım. Görsel anlamda en çok karşılaştığım problemler ise zaman zaman karakterin kitaplığın içinden geçmesi (yarısı kitaplığa giriyordu) ve Caretaker’ın sol gözünün garip bir şekilde glitchlenmesi oldu. Normalde üstünde duracağım bir konu değil ama oynarken yeni güncelleme geldi, buna rağmen her ara sahnede göz kırpıyor, artık hata olmadığını düşünmeye başladım. 

Oyun Playstation 5’de neredeyse hiç 60 FPS altına düşmeden stabil bir şekilde çalışıyor. Hem Abbey hem de dövüş bölümlerinde akıcı bir şekilde oynayabildim. Abbey bölgesinde üçüncü şahıs açısından etrafı gezerken animasyonlar ve grafikler gözüme biraz daha eski gözüktü. Özellikle animasyonlar sanki Playstation 5 oyunu değil de ilk dönem Playstation 4 oyunlarından çıkmış gibiydi. Dövüş kısmında ise hiç şikayetim yok, animasyonlar hem keyifli hem de sorunsuz bir şekilde ekrana geliyor.

Oyunu inceleyeceğimizi bilmediğim için PC tarafında da satın almış ve biraz deneyimleme fırsatı edinmiştim. PC oyuncularının yeni 2K Launcher yüzünden performans sorunları yaşadığı ve bu yüzden oyunu rahat oynayamadığı bilinen bir gerçek ve ben de “yama gelince oynarım” diye oynamayı bırakmıştım. Geçtiğimiz günlerde büyük bir güncelleme aldı ve artık Launcher’ı devre dışı bırakıp RTX kapalı olursa rahat bir şekilde oynayabileceğiniz söyleniyor. Ben denemedim, vaktimi incelemeyi yaptığım platforma yönelttim.

Sesler ve müzikler konusunda oyun müthiş iş çıkarmış. Karakterlerin seslendirmeleri oldukça yerinde, izlerken herhangi bir MCU filmini izliyormuş hissiyatı yaşadım ki bunu kötü anlamda söylemiyorum. Spider-Man için Marvel’s Spider-Man serisinde de rolü üstelenen Yuri Lowenthal tercih edilmiş ve daha genç haliyle karşımıza çıkan karakteri müthiş bir şekilde seslendirmiş. Seslendirme konusundaki tek şikayetim, seslerin bazı anlamsız diyaloglar ile boşa harcanmış olması olabilir.

Unutmadan belirtmem gerek, oyunun fotoğraf modları harika! Abbey içinde ve savaşlarda ekip üyelerini pozlayıp fotoğraflar çekmek mümkün. Abbey biraz daha ayrıntılı seçenekler sunuyor ama her ikisi de oldukça iyi iş çıkarıyor. Asıl hoşuma giden ise Photobooth oldu. Burada kendi çizgi roman kapağımızı yapabiliyoruz. Ekipteki karakterleri seçiyor, hangi kostümlerle çıkacaklarına (ki bunlar oyun içinde açılıyor) karar veriyor, pozu seçiyor ve kapağınızı oluşturuyorsunuz. Görev sonunda kazandığımız ÇR kapakları gibi iş görüyorlar. Ben bayıldım.

Sonuç

Marvel’s Midnight Suns beklemediğim kadar iyi bir oyun olmuş. Çizgi romanları takip eden kitlenin bayılacağı çok fazla referans bulunuyor, sadece film ve dizileri ile MCU dünyasını takip edenler de bu oyundan oldukça keyif alacaktır. Ama kesinlikle uyarmam gerek, bu oyun XCOM gibi değil, eğer bütün beklentiniz XCOM tarzı süper kahraman oyunu oynamak ise hayal kırıklığına uğrarsınız. Ama "sevdiğim karakterler ile göreve çıkayım, görev arasında kahramanlardan oluşan kitap kulübünde edebi tartışmalar yapayım" fikri size cazip geliyorsa, doğru yerdesiniz!

Sıra tabanlı taktik strateji oyunları ile kart oluşturma sistemini güzel bir şekilde birleştirmiş olan oyunda kişisel olarak hoşlanmadığım kısımlar var, bunlardan inceleme boyunca bahsettim. Gören herkesin bayıldığı, her hikaye görevine zorunlu olarak götürdüğümüz ana karakterimiz, kimi zaman çok garip yazılmış diyaloglar, savaş sırasında kartı gelmedi ve yeterince kahraman hissetmiyor diye armut gibi dikilen kahramanlar gibi ufak tefek, herkesin canını sıkmayacak eksiler var. Ha bir de tamamen kozmetik amaçlı olan ve oyuna hiç etkisi olmayan ama parayla satılan bazı kostümler var. 

PC tarafında 2K Launcher ile gelen sorunlar yüzünden olumsuz yorumlar da almış olmasına rağmen Marvel’s Midnight Suns gayet iyi bir oyun. Konsol tarafında gamepad ile oynaması da çok rahat. Bazen DualSense’in drift yapması yüzünden duvara atacağınız düşmanı takım arkadaşınıza fırlatıp dövüşü baştan başlatmak zorunda kalabilirsiniz ama bu oyunun değil, drift yapan DualSense’in (ve sahibinin) problemi. 

Marvel’s Midnight Suns yeni nesil konsollara ve PC’ye çıkış yaptı. Playstation 4, Xbox One ve Nintendo Switch sürümleri ise ileri bir tarihte satışa sunulacak. İncelemesini yaptığımız Playstation 5 sürümü 850 TL fiyat etiketiyle Playstation Store üzerinden satın alınabilir durumda. PC üzerinde Epic ve Steam’den satın almak mümkün, yine de 2K’in kendi mağazasına giriş yapıp istediğiniz platforma göre fiyatlarını da inceleyebilirsiniz.