Infernal: Hell's Vengeance

Ryan Fellox, Cennet’in tarihinde karanlık bir sayfanın önemli satırlarından biriydi. O Tanrı’ya isyan etmişti. Hayır, bu isyan Lucifer’ınki gibi değildi. O Lucifer’in ajanlarından biri olmayı seçmişti, ama şiddetin yolunu seçmemişti. Sonunda Cennet’ten kovuldu ve Cehennem’in sürekli çalışanı haline geldi. Artık o düşmüş bir melekti. İnsanların arasında yaşamayı seçmiş bir melek…

İnsanların yanında yaşaması da pek mümkün olmayacaktı. Kötülük konusunda, Şeytan’ın kendisi ile kapışabilecek ve dünyadaki iğrençliğin somut bir yansıması olan Lucius Black ortaya çıkmıştı. İsteği basitti, “Düşmanlarımı yok et, ben de seni özgür bırakayım”. Elbette bu tür bir istekte bulunulması, verilen görevi başarmaktan çok daha kolaydı. Lakin yeni kazanılmış Cehennem güçleri ile Ryan Fellox’un bunu yapması imkânsız değildi. Fellox, bir yandan kendisi ile çekişirken bir yandan da Cehennem’in içine yol almak ve gerçek kötülüğü görmek zorundaydı.

Senaryo iyi, ama oyun hayır

Aslında klişe bir konu olmasına rağmen; senaryo özenli yazılmış. Diyaloglar olsun, hikâye gelişimi olsun kaliteli. Fakat unutmamak gerekir ki, kitap okumuyoruz. Bir yapımın “İyi” olabilmesi için, senaryodan çok daha fazlası olması lazım… Hele hele bu oyun, aksiyon gibi temposu yüksek bir alanda yaratılıyorsa… Yapım klasik aksiyon olarak tanımlanabilir, ancak klasik aksiyon oyunlarının kontrolleri olur. Infernal: Hell’s Vengeance’a kontrol koymayı unutmuşlar gibi görünüyor. Düşmana vurmak bile zor. Hangi düğme, hangi işe yarıyor, belirsizlik denizinde yüzülüyor. Zıplamak bile “Cehennem” işkencesi. Yapım kafasına göre takılıyor, siz zıplamayı planlıyorsunuz, ama evdeki hesap çarşıya uymuyor ve dahi(!) karakterimiz yuvarlanmaya karar veriyor. Düşmanınıza saldırmak istiyorsunuz, buna rağmen elde ettiğiniz tek şey ekseniniz etrafında dönmek oluyor. Tepeye tırmanırken, ne olduğunuzu şaşırıp aşağı düşebilir ve ölebilirsiniz. Eğer hata yapıp, ürünü satın aldıysanız tam o noktada bırakmanızı tavsiye ederim. Gelecekteki kâbus ve travmalara engel olabilirsiniz. Yani oyun, yapım amacına(!) son derece iyi hizmet ediyor ve cehennem nasıl bir yermiş örneklerle gösteriyor. Size de televizyonu kırmamak için sabretmek kalıyor.

"Başkarakter Ryan Fellox, en başta iyilerin yanında yer alırken, daha sonra düşmüş bir melek olarak Cehennem ordusuna katılıyor."
Bulmacalar bir yapıma zekâ katmak, kullanıcıları zorlamak, ama sıkmamak için vardır. Mantıksız olup, insanları çileden çıkarmak için değil. Programcılar egolarını tatmin edip “Vay, ne güzel kandırdım safları… Böyle bir bulmacayı, ancak benim gibi dahiler çözer” diye düşünmemişse, neden böyle bir şey yaptıklarını anlamak imkânsız. Bir yerden bir yere ışınlanacaksınız diyelim. Sadece ve sadece nasıl bir hataysa ışınlanacağınız yerde kazıklara çakılıp ölüyorsunuz. Bakıyorsunuz ki, cihaz yanlış yere bizi ışınlamış. “Ben mi hata yaptım” diyor ve tekrar deniyorsunuz. Bu sefer istediğiniz yere ulaşıyorsunuz.

Sonuca giderken…

Yapımcılar, “3 Boyut” kavramını ya hiç duymamış ya da yanlış anlamış. Üç boyut=karikatür diye bir şey var da, benim haberim yok sanırım. Ekrana baktığınızda, karakter arkasını döndüğünde dümdüz bir sırt göreceğinizi sanıyorsunuz. Düşman güruhu ile karşılaştığınızı ele alalım. Kollar, bacaklar, kafalar ve gövdeler birbirine giriyor. Düşman hangisi, daha da önemlisi siz kimsiniz onu bile fark edemiyorsunuz. Bu anlar grafiklerin en iyi göründüğü anlar, gerisini siz düşünün. Kameralara değinip, o talihsiz anları hatırlamak istemiyorum.

Peki “Infernal’i niye inceledin kardeşim?” diye sorabilirsiniz. Cevabım basit olacaktır, oyun severlerin bu yapımdan uzak kalmasını ve paralarının cebinde durmasını istedim. Kullanıcıları uyarmak, bir oyun sitesinin bence en önemli görevlerindendir. Son söz olarak, paranızı daha yararlı faaliyetler için harcayın derim.