EksilerÇok çizgisel. Grafikler daha iyi olabilirdi. Yapay zekâ kötü. Bir süre sonra sıkıyor.
20 yıllık bir hayalin, devamlı görülen bir kabus sonrasında yok olması ne kadar kötü. Hayal, yani Hunted: The Demon's Forge. Yapımcı Matt Finlay'in eski FRP havasını tekrardan geri getirmeyi düşündüğü ve bu oyun sayesinde daha büyük bir kitleye aşılamak istediği hayal. Ne acı ki 20 yıllık düşünce topluluğu, korkunç bir rüya sonrasında yaratıkların saldırısına uğradı ve hiç de beklenmedik bir hâle büründü.
Kala Moor topraklarında yaşanan belirsizlikler, halkı fazlasıyla tedirgin ediyordu. Savaş yönünden becerisi gelişmemiş fazlasıyla insan vardı ve karşılarındaki düşmanlar da kendileri gibi insan değildi üstelik. Gecenin bir yarısı, Caddoc yine o korkunç kâbusla açtı gözlerini. Nefes nefese kalmış ve bu gördüklerinin sanki gerçek olduğunu söyleyerek doğruldu yerinden. E'lara da yanındaydı, ortağı, can yoldaşı ya da ne derseniz. Şimdi önlerinde gitmeleri gereken epey uzun bir yol var...
Kimlik kontrolü
Oyunda yönetebileceğimiz iki karakter var; Caddoc ve E'lara. Aslında The Demon's Forge'un co-op oynanış üzerine tasarlanan bir yapım olduğunu söylersek pek de yanılmayız. Zira tek başınıza oynadığınızda alacağınız zevk ile (diğer karakteri yapay zekâ kontrol ediyor) iki kişi beraber oynayınca alacağınız zevk gerçekten çok farklı.
Caddoc'un gördüğü korkutucu rüyanın ardından adım atıyoruz oyuna ve yavaş yavaş başlıyoruz önümüze çıkan yaratıkları kesmeye. Amacımız, diyar diyar korku salan yaratık akınını durdurmak ve Caddoc'un kafasından atamadığı gizemli artifact'i bulmak. Caddoc, iri yarı bir abimiz. Genellikle ağır silahlar kullanıyor ve yakın mesafe mücadelelerde çok etkili. E'lara ise, yayıyla birlikte savaşlar esnasında Caddoc'u arkadan destekleyerek sonuca ulaşmasında büyük rol oynuyor. Yine de silah kullanım konusunda bir sınırlama yok. E'lara'nın kullandığı silahı Caddoc da kullanabiliyor rahatlıkla. Ama bu esnada da Caddoc'un yakın dövüşte gerçekleştirdiği güçlü saldırıları, zayıf partneri gerçekleştiremiyor.
Çizgini çek, ama belli etme
Oyunda dikkatimi çeken ilk konu, fazlasıyla çizgisel bir yapıya sahip olması. Tamam, açık dünya tarzda bir deneyim beklenilmiyordu, ancak şu haliyle minik bir kafese tıkılmış kuştan farkımız yok. Sınırlarımız çok belli, ki o sınırlar içinde bile kolaylıkla hareket edemiyoruz çoğu zaman. Üzerimize yaratıklar geliyor, onları öldürüp ganimetleri topluyoruz. Ardından yeni görevimize dair bilgiler alıyoruz ve yola koyuluyoruz. Bazen bulduğumuz Death Stone'lar sayesinde ölüleri konuşturabiliyor, o bölgede nelerin yaşandığına dair bilgiler alabiliyor ve muhtemel tehlikelere karşı bilinçleniyoruz. Görev anlamında pek çeşitliliğin olmadığı açık. Bu nedenle çeşitliliği karakterlerin kullanımında göstereceğimiz seçimlerle sağlayabiliyoruz. Mesela E'lara ile düşmanlarımızı dondururken, Caddoc da bitirici vuruşu yapabiliyoruz. Olmadı, ateşli bir çözüm sunun, mancınık kullanarak yaratıkları ızgaraya çevirin.
Beraber hareket etmek, özellikle toplu düşman saldırılarında ve iki kişinin üstesinden gelebileceği işlerde yararlı oluyor. "Sen düşmanı oyala, ben kapıyı tutarım. Sen destek ver, ben yukarıya atlayayım" gibi bilindik partner yardımlaşmaları bunlar.
