Heroes of Might and Magic V

Heroes serisi ilk olarak boy gösterdiğinde sıkı bir konsol kullanıcısıydım ve bilgisayar oyunları ile fazla ilgilenmiyordum. Genellikle hoplamalı zıplamalı diye tabir ettiğimiz platform oyunları dönemin tüm konsollarını istila ettiklerinden hep onlarla vakit geçiriyordum. Her nasıl olduysa bir gün konsollardan haz etmeyen bir arkadaşıma gittiğimde, monitörde alışık olmadığım bir görüntü ile karşılaştım; çölün ortasında atlı bir asker koşturuyordu. Asker ile dağlar hemen hemen aynı boyuttalardı ve benim için alay konusu olmuştu bu görüntü. Daha sonra ilk savaşını yaptı arkadaşım. İlk başta Final Fantasy’e benzettiğim savaş ilerledikçe çok daha zor ve kapsamlı olduğunu fark ettim. Arkadaşım ordularını geliştirip, görevlerini yaparken ben de oturmuş izliyordum. Baştan alay ile baktığım, “başka oyun yok sanki” diye düşündüğüm Homm beni o kadar etkilemişti ki gözümü ayırmadan izledim arkadaşımı. Birkaç saat sonra kahramanımız ve sahip olduğu ordu epeyce güçlenmişti. Önümüze çıkanı deviriyorduk adeta. Tam kendimizi kaptırmışken bir de baktık ki sabah oluyor. O zamanlar ne cep telefonu var ne de başka bir şey. Tabii 13 - 14 yaşınızda kime gittiğinizi söylemeden evden çıktınız mı ve bir gün sonra eve geldiniz mi, bayağı bir zılgıtı da hak etmiş oluyordunuz.

Homm efsanesi bitmez

Aradan yıllar geçti. Konsolu her zaman daha çok sevmesine rağmen PC’nin kendine has oyunlarına kendini kaptırmış biri olup çıkmıştım. 90’lı yılların sonunda insanların en çok değer verdiği FPS oyunlarının büyüsüne kapılmış giderken eski dost Heroes Might and Magic’in üçüncü versiyonunun piyasa çıkması beni çok heyecanlandırmıştı. Eski günlerin anısına hemen edinmiş, kahramanlarımı, ordularımı dizmeye başlamıştım. Homm III haritasında geçirdiğim günler, geceler hatta aylar sınavlardan kalmama neden olmuştu ama ben mutluydum.

Homm IV piyasaya çıktığında ise neden bilmiyorum ama çok ilgimi çekmemişti. Oyunu hemen almıştım, ama bir türlü ısınamamıştım. Hatta dördüncü oyunun ek paketleri çıktığında bile ben hala ara ara üçüncü oyunu kuruyordum bilgisayarıma. Dördüncü versiyon bana hiçbir zaman üçüncü oyunun yarattığı etkiyi vermedi. Zaten bir süre sonra da ünlü firma 3DO iflasını açıklayıp kapandı. Dolayısıyla herkes gibi ben de Heroes efsanesinin bittiğine inanmıştım. Strateji oyunları bir kenara atılmaya, FPS oyunları tüm piyasayı ele geçirmeye başladı. Her yapım bir öncekinden çok güçlü sistem istiyor, her biri görsel şölen sunuyordu. Oynanabilirliğin bile önüne geçmeye başlamıştı bu görsellik tutkusu. Derken Ubisoft gibi piyasanın söz sahibi firması resmi açıklama yaparak Heroes serisinin devamını duyurdu. Nival Interactive tarafından geliştirecek oyun tamamıyla 3 boyutlu grafiklerle süslenecek ve önceki yapımlardan çok daha farklı bir görünüm sunacaktı. Açıkçası türün tutkunları için korkutucu bir haberdi bu üçüncü boyuta geçiş süreci. Herkes gibi oynanabilirliğin düşeceğini ve eski Homm havasını asla yakalayamayacağını düşünüyordum beşinci versiyonun. Ekran görüntüleri yayınlandı, videolar gösterildi, ama yine de benim endişem hiç azalmadı. Ta ki oynamaya başlayana kadar.

Efsanenin dönüşü

Homm V, görkemli bir giriş videosu ile başlıyor. Evlilik töreninin güzelliği ile başlayan video, cehennem zebanisi bir yaratığın saldırısı ile hareket kazanıyor. Prens ve yaratık dövüşedursun ilk görevlerdeki ana karakterimiz olan prenses Isabel olay yerinden hemen kaçıyor ve yardım bulmak için yola koyuluyor. Tepe taklak bir şekilde oyuna girişimizi yapıyoruz. Ekranda ilk gördüklerimiz bir anda Warcraft 3 oynadığımız izlenimini yaratıyor. Çünkü sadece canlı renklerin kullanılması ve tasarımı ile değil başlangıç anındaki kamera açısı da bu hissi duymamıza neden oluyor. Üçüncü boyuta geçişin artılarını ve eksilerini anlayabilmek için şöyle bir çevreye bakıyoruz. Homm standartları aynen korunmuş. Yine haritanın dört bir yanına dağılmış kaynaklar, madenler ve binalar var. Yine yollar ormanlarla, çöllerle ve dağlarla çevrili. Fakat görsellik öyle yükselmiş ki yakın kamera açısına geldiğinizde hem kahramanınızın hem de çevredeki her cismin rüzgarla dans edişine ve güneşte parıldamasına şahit oluyorsunuz.

İlk anlarda görsel seviyenin üst düzeyde olması nedeniyle yaşadığımız afallamanın ardından oynanışa girersek, üçüncü versiyon ile Heroes V’in hemen hemen hiçbir farkı olmadığını fark ediyoruz. Tabii ki bu iyiye işaret. Çünkü Homm hayranlarının istediği en son değişimdir buna eminim. Hikaye mod’unda oyuna başladığımız için alıştırma niteliğinde basit görevler yapıyoruz. Ana kahramanımız kesinlikle ölmemeli ve belli bir noktaya ulaşmalı. Hem kamera açılarına alışmak hem de oynanıştaki minik değişikliklere adapte olmak için güzel elbette. Açıkçası kamera sistemini beğendiğimi söyleyebilirim. Sadece yakınlaştırıp uzaklaştırarak değil, aynı zamanda sağa sola da dilediğimiz gibi çevirebildiğimiz için ağaçların ya da tepelerin ardında gizli kalmış objeleri bu sayede fark ediyoruz. İki boyutlu izometrik haritada böyle bir ayrıntı yoktu.