Hellgate: London

Bill Roper ismini oyun dünyası iyi bilir. Kendisi Diablo efsanesinin arkasındaki adamlardan biridir. Diablo’nun nasıl olduğunu anlatmama gerek yok. Gelmiş geçmiş efsane serilerin başında. Bill Roper böyle bir seriyi bizlere kazandırdı. Ancak Blizzard’ta işler bir süre sonra iyi gitmedi ve Bill Roper’la beraber takımdan birkaç kişi Blizzard’tan ayrılıp, Flagship Studios’u kurdu. Bill Roper’dan başka Diablo’nun beyin takımından başka biri ise oyun işlerini tamamen bırakıp, farklı bir sektöre kaydı. Aradan geçen zaman içinde Flagship’in bir proje üstünde çalıştığı söyleniyordu. Yapılan röportajlarda Bill Roper konuyla ilgili fazla açıklama yapmıyordu. Sadece geliştirdiklerini belirtiyordu. Sonunda Hellgate: London’ı duyurdular. Gösterilen gaz verici sinematiği, ekran görüntüleri, özellikleri, videoları ve asıl önemlisi Diablo’yu yapan ekibin elinden çıkması oyunun üstündeki ilgiyi arttırdı. Beklenen yapımlar arasındaki yeri aldı. Sonunda Hellgate: London çıktı. Kimine göre büyük bir hayal kırıklığı, bazılarına göre ise iyi bir oyun olarak değerlendirildi. Bakalım cehennem kapısı açık kalınca fazla mı rüzgâr yaptı, yoksa PC’leri biraz havalandırdı mı?

Açıl susam açıl

Yıl 2038, şeytanlar dünyaya yayılmış ve Londra’da bundan nasibini almıştır. Tam anlamıyla büyük bir kaosun hakim olduğu Londra’da insanlar Templar’ı kurmuş ve şeytanlara karşı büyük bir savaş vermektedir. Bu gerçek anlamda bir milenyum savaşıdır. Sinematikte izlediyseniz. Jessica(Sarışın ufak kız) bulunduğu zırhlı araç saldırıya uğruyordu. Jessica yanındaki Lyra kiliseye gidip güvenli yere geçmek isterlerken, bir şeytanın saldırısına uğruyorlardı ve sadece Jessica kurtuluyordu. Zaten sinematiğin devamında Jessica’nın büyümüş halini görüp, olayları ve büyükbabasını anlatmasını izliyorduk. İşte tam bu sırada asıl bizim hikayemiz devreye giriyor. Intro’da Jessica’nın başından geçen olaylar ve savaştan sonra nerden geldiği belli olmayan bir kahramanın ortaya çıktığını belirtiyor. İşte bu anlatım yapılırken, bizde başımızdan geçen macerayı oynuyoruz. Zaten bölümleri geçtikçe Intro’da gördüğümüz kitabın anlatımı ekrana geliyor. Toplamda üç tane farklı Faction var, bunlarda kendi içinde iki ayrı sınıfa ayrılıyor. Templar; Guardian ve Blademaster sınıfı, Cabalist; Evoker ve Summoner ve son olarak Hunter; Marksman ve Engineer olarak belirlenmiş. Templar aslında Paladin veya şövalye sayılabilir. Yakın dövüşteler ve kılıçla kalkan kullanıyorlar. Auro’ralara sahipler. Cabalist bildiğimiz büyücü. Evoker daha ofansif büyülere sahip, Summoner adından belli olduğu gibi yaratık çağırabiliyor. Ancak büyüleri Evoker kadar etkili değil. Hunter’lar direk olarak mekanik ve ateşli silahlar üstüne kurulular. Engineer mayın yapmak, robot yapıp saldırmak gibi özelliklere sahip. Marksman direk olarak ateşli silahlar konusunda uzman. Artık hangi sınıfı isterseniz, hangisi uygunsa onu seçebilirsiniz. Ben Blademaster aldım. Karakterimizin; rengi, saçı, yüzü, boyunu, cinsiyetini ayarladığımız seçenekler var. Hepsini ayarladıktan sonra oyuna giriyoruz.

Oyun direk olarak Hack’n Slash tarzı. Bize görev veriliyor. Önümüze çıkanı kesip biçtikten sonra görevi yapıp, ana merkeze geri dönüyoruz. Diablo serisini oynamış olan her insan evladı, Hellgate’in oynanışını temelde yalayıp yutacaktır. Ancak farklı bir proje olduğundan sonuçta farklı ve yeni şeyler var. Bunlardan ilki eşyaların geliştirilmesi. Eşyalar üç farklı şekilde gelişiyor. Nano Force, çeşitli modlarla veya belli bir ücret karşılığında Common, Rare veya Legendary özelliklerini ekleyebiliyoruz. Nano Force’u kullanmak için belli başlı parçalar gerekiyor. Bunlara “Spare” parçaları deniliyor.