God of War 3

Çok değil bundan birkaç ay evvel vatani görevimi icra etmekte iken “Kimin ahını aldım da bu hallere düştüm ben” diye hayıflanıp duruyor, kendimi dünyanın en şanssız insanı olarak değerlendiriyordum. “Gün olur devran döner” ve “Gün doğmadan neler doğar” gibi güzide atasözlerine imza atan atalarımız gerçekten de haklıymış. O denli sıkıntı içerisinde yüzerken sadece birkaç ay sonra hayat standardım 180 derece dönmekle kalmadı, tadından yenmez hal aldı. Beni bu denli mutlu kılan olayların zirve noktasını da bu hafta oluşturuyor diyebilirim. Yıllardır beklediğim iki oyun, daha piyasaya sürülemeden test edebilmem için elime ulaşmasından olsa gerek sevinç tomurcuklarıyla doldu içim. İlk önce Final Fantasy XIII, şimdi de God of War III...
 
Adını söylerken bile heyecanımı yenemiyorum. PlayStation 3 piyasaya sürüldüğü günden beri heyecanla bekliyorduk. Yaklaşık 3 senelik yapım aşamasının ardından  çıkışına az bir süre kala yayınlanan oyun içi videoları ile heyecan seviyemiz o denli arttı ki, neye baksak ne hakkında konuşsak eninde sonunda konu God of War III’e geliyordu. Tüm planlarımızı oyunun çıkacağı güne göre kurmuş, GoWIII’ten önce ve sonra diye iki zaman dilimi belirlemiştik bile. Tabii ki işler hiç de planlandığı gitmedi. Daha piyasaya sürülmesine bir hafta varken Murat Oktay’ın, usta aktörlere bile taş çıkaracak kadar soğukkanlı edayla “Çok da önemli bir oyun değil, ama belki dikkatini çeker” diyerek monitörümün yanından uzattığı kutu üzerindeki ismi gördüğüm anda beynimde şimşeklerin çaktığını hissettim. Kaşla göz arasında Blu-ray’i kaptım ve Flash Gordon’a parmak ısırtacak, Usain  Bolt’a nal toplatacak hızla PlayStation 3’ün başına koştum. Yıllardır süren bekleyişin ardından bütün ihtişamıyla Kratos karşımdaydı ve hesabı sorulacak tanrılar vardı...

Yunan tanrılarının korkulu rüyası Kratos bu kez gözünü Olimpos'a dikti
Mükemmel referans

2005 yılında PlayStation 2 platformunda karşımıza çıkan God of War, aksiyon türünü sevenlere müthiş bir deneyim yaşatmıştı. Sadece hareketli yapısı ile değil ihtişamlı dövüş sahneleri ile de akıllarda yer etmeyi kolayca başardı. 2007 yılında piyasaya sürülen ikinci oyun ise deyim yerinde ise PS2 konsolunu son transistörüne kadar zorluyor, ekrana akıl almaz savaş sahnlelerini yansıtmayı başarıyordu. Bir an olsun düşmeyen temposu, izleyenin gözlerini bir an bile ekrandan ayırmamasına neden olacak kadar kaliteliydi. Görkemli boss savaşları ile birleşince konsol sahiplerinin bir numaralı oyunu olmayı başardı. 2008 yılında PSP için piyasaya sürülen Chains Olympus da tıpkı önceki bölümler gibi konsolun gücünü sonuna kadar kullanan, bizlere “PSP’de böyle grafik de olur muymuş?” dedirten bir yapım olmayı başarmıştı.