Exanimum: The Silent Call inceleme

Eğer bir korku oyunu geliştirmek istiyorsanız ne yaparsınız? Korku oyunu. Özellikle de biz Türkler. Kültürümüzde o kadar çok korku öğesi var ki bunu hayatımızın her noktasında da kullanıyoruz. Çocukluğumuz bile korku içinde başlar. "Polis çağırdım, geliyor"dan, "İğne yaparım" hatta "Seni gulyabaniye veririm"e kadar. Gulyabani dedim de aklıma geldi. Komedi filmlerimizde bile korku öğeleri oluyor çok zaman. Hal böyle olunca da psikolojimiz zaten bozuk, iyice bozalım diyerek yaptığımız birçok oyunun altından da korku çıkıyor. Kelime yerindeyse de Psikolojik korku/gerilim oyunu.

İsmini bırakın söylemeyi yazmakta bile zorlandığım, Exanimum: The Silent Call da bu türde bir, yerli geliştirici tarafından Steam üzerinden sunulan bir yapım. Perspektik tarafından geliştirilmiş ve bu ilk oyunları değil. Again and Again isimli başka bir oyunları da var ve tesadüf ki o da aynı türde. Anlaşılan geliştirici, içinde yaşadığı tüm sıkıntılardan çıkışı oyun geliştirmekte bulmuş. İyi ki de bulmuş. Zira çok iyi bir oyun olduğunu söyleyemesem de bir şans verilip, en azından bir saat kadar korku sağlıyor.

Exanimum: The Silent Call inceleme

Bir nevi yürüme simülasyonu olsa da karşınıza çıkan "bööö" öğeleri arada oturduğunuz yerden sıçramaya sebep olabilecek türden içeriğe sahip olan Exanimum: The Silent Call'a bir hastane odasında başlıyoruz. Öncelikli hedefimiz buradan çıkabilmek olmalı diye düşünüyoruz. Zira içeriden biz ve bir deliden başka kimse yok. Elektrikler kesik, bina biraz zarar görmüş. İçeride bir şeyler olmuş ama tamamen konuya Fransız kalmışız. Çıkış yolunu ararken bulacağımız anahtarlar ile kapalı odaları açıp kaçmamız gerekiyor.

Araştırma odağı var gibi görünse de genel olarak bulabileceğiniz pek bir şey bulunmuyor. Kimi zaman bir anahtarı kimi zaman bir not oyunu anlatı odaklı ilerletmeye çalışsa da bunu pek başarılı bir şekilde gerçekleştirememiş.

Bir şekilde hastaneden çıktıktan sonra da yürümeye devam ediyoruz. Hatta ilerleyen bölümlerde arabamıza binip yola çıkıyoruz da. Ancak arabaya binme konusu sadece binmekten ibaret. Exanimum: The Silent Call'un hikaye anlatım genelde ekranda o anda ne ile karşılaştığınızı yazmakla ilerliyor. Arabaya biniyorsunuz ve gideceğiniz yolun kapalı olduğunu öğrenip dağ başında yürümeye başlıyorsunuz.

Grafik olarak muhteşem olmasa da tatmin edici bir görünüm sunuyor. Ortamlar çok karanlık olsa da, hazır olarak satın alındığını düşündüğüm kaplamalar düzgün bir şekilde kullanılmış, FPS oynanış deneyimi tercih edilmiş. Bu tarz yapımlarda sıkça başımıza gelen duvarlardan geçme ya da kırık bir köşeden diğer ekranı görebilme gibi amatörlüklerle karşılaşmadım. Sadece 1-2 defa noktada içine girip geriye dönemediğim yer oldu. Biraz can sıkıcı olsa da oyundan çıkıp geri döndüğümde düzelir umudu ile baştan başlattığımda tüm sürecin başa döndüğünü görünce hayal kırıklığı yaşamadım da değil.

Diğer taraftan, benim gibi motion sickness sıkıntısı ile baş etmeye çalışıyorsanız oyuna 10-15 dakikada bir ara vereceğinizin garantisini verebilirim. Gerçekten zorlandığım süreçler oldu. Özellikle dar alanlarda. Oyun açık dünya bir yapım olmadığı için de genelde dar alanlarda dolaşıyorsunuz zaten.

Sonuç

Açık konuşmak gerekirse Exanimum: The Silent Call'u tavsiye edip etmeme konusunda pek bir kararsız kaldım. Korku dolu vakit geçirtebilecek gibi görünse de oyunun negatif yönlerine baktığımda biraz can sıkıcı olabileceğini de düşünüyorum. Yine de tek kişilik bir geliştirici için ortaya konan çalışmayı takdir etmemek elde değil. Bu projeden elde ettiği deneyimi, sonraki çalışmasına da yansıtacağından eminim. $3.85'lik fiyatı ile de bir şans verilebilir gibi görünüyor.