Daggerdale'i bana zindan ettiler
Kötü büyücü ordu kurar, Daggerdale’i ele geçirmeye çalışmak ister, biz de karşısında dururuz derken macera başlar…
Klişe bir hikayeye sahip Dungeons & Dragons: Daggerdale’in kendi de eski bir oyun tadında olmuş. Eski derken oyunumuz gerçekten antika bir havaya sahip. Nasıl derseniz?
Başladığımız anda bizleri dört adet ana sınıf karşılıyor: Halfling Wizard, Elven Rogue, Human Fighter ve Dwarven Cleric. Kısaca bahsetmek gerekirse Wizard isminden belli olduğu gibi büyücü, Elven Rogue yayını ve okunu konuşturuyor ve diğerlerine göre daha hızlı. Human Fighter bildiğimiz kılıç kalkan kullanan yakın dövüşçü. Son olarak Cleric ise kutsal gücüyle bir şifacı. Buraya kadar her şeyin güzel olduğunu zannedip, konuyu anlatan, güzel çizimlerle bezenmiş sinematik ile ortamlara dalıyoruz; başımıza ne geleceğinden habersiz...
Hani benim kutsal kılıcım?
Maceraya başladığımızda bizleri ilk karşılayan ne yazık ki kötü grafikler oluyor. Oyunun görselliği çok ama çok eskilerde kalmış. Kaplamalar, modellemeler, detaylar bundan seneler öncesinin sunumunu yapıyor. Çevredeki karakterlerin hepsi birbirinin aynı olmuş. NPC karakterlerin sadece isimleri değişik, ancak görüntüleri aynı. Görsellik üstüne animasyonlar da kötü yapılmış. Özellikle karakterinizle ilerlediğiniz zaman buz pateni yapar gibi bir yürüyüşü var ki evlere şenlik.
Görsellik açısından hüsrana uğratan DD, işitsel yönden de istenilen düzeyde değil. Karakterlerin çoğunda konuşma yeteneği yok. Sadece birkaç homurdanma efektine sahipler o kadar. Geri kalanın da elle tutulur bir yanı zaten bulunmuyor.
Teknik yönden dökülen oyun, içerik bakımından da zengin sayılmaz. Grafikler ve sesler o kadar da önemli değil diyenlerden bile olsanız yine hatalarla karşılaşacaksınız. DD’nin ismine kanıp da, klasik bir RPG beklemeyin. Yapım aksiyon/RPG türünde. Aldığımız görevler genel olarak hep bilindik seviyede. Şunları yok et, tutsaklar var, git onları kurtar, bilmem nerede düşman var, onları patakla şeklinde gidiyor.
