Diablo III

Gün bittiğinde gölgeler yol alır

Zor da olsa gözlerini açtığında, fark ettiği tek gerçeklik, hiçbir şeyin bildiği gibi olmadığı idi. Vücudunu kaplayan derinin, hatta organlarının bile olmadığını anladığında paniğe kapılması gerekiyordu. Ama bunların hiçbirini hissetmiyordu. Zihni ve vücudu anlayamadığı bir güç tarafından yönlendiriliyordu. Daha önce çizgi romanlarda gördüğü iskelet adamlar gibi olmuştu. Anlam veremiyordu olanlara. Ufak ufak zihninde canlanan görüntüler neler olduğunu hatırlatır gibiydi.

…Alevlerin içinde kalmıştı. Ama kızıl değillerdi. Hatta yakmayıp, donduruyorlardı…

Elinde nereden geldiğini bilmediği bir kılıçla karşıda duran köye doğru ilerlerken ne yapması gerektiğini biliyordu. Ama bu fikrin zihnine bu şekilde nasıl kazındığı hakkında en ufak bir düşüncesi yoktu.

…Korkunç çığlığı duyduğu anda yere yığılmıştı bile…

Adımları aksaktı. Zorla ilerliyordu ama köyde evlerin alev alıp yanmaya başladığını hissettiği anda yalnız olmadığını anladı. Kendi gibi yüzlerce, binlerce iskeletle birlikte ilerliyordu.

…Vücudu büyük bir acıyla kıvranırken öldüğünü düşünmüştü ama zihni hâlâ çalışıyordu. O sırada kemiklerinin vücudundan ayrıldığını gördü…

Artık her şeyi biliyordu ve ne olduğunu da. Savaştığı zihinden yoksun yaratıklarından biriydi, dünyayı yok etme görevini almıştı. Vücudunun şeytani güçler tarafından yönetildiği anladığı anda, bir daha dönmemek üzere yola çıktığı, bildiği son şeydi.

Karanlık birçoğumuz için bacaklarımızı uzatıp dinlenmeyi, rahata ermeyi ifade etse de, her zaman sakinliği anlatmaz. Kimileri için zor anların başlangıcıdır.