Devil May Cry 3: Dante's Awakening

PlayStation 2’de enine boyuna oynayıp-bitirdiğim ilk oyun Devil May Cry’dı. Capcom’un PS2 için yaptığı ilk sağlam oyun Onimusha: Warlords olmasına rağmen asıl bomba Devil May Cry ile patlamıştı. 2001 sonunda çıktığında gerek grafikleri, gerekse oyun stili açısından otoritelerden tam not alan DMC yılın en iyi aksiyon-macera oyunlarından biri olarak gerçekten çok büyük bir başarı göstermişti. Bunun sebebi de DMC’nin hem Capcom hem de aksiyon/macera oyunları arasında yeni bir dönemin başlangıcı olmasıydı. DMC’nin diğer oyunlardan farkı ise bilindiği gibi aksiyon dolu harika savaş sahneleriydi. Öyle ki, macera öğelerinin yanında düşmanlarınızı inanılmaz seri kılıç ve silah kombolarıyla yok etmek gerçekten müthiş bir deneyimdi ve Capcom’un yeni kahramanı Dante, en popüler karakterlerden biri oluverdi.

DMC’nin oyun severlerin ağzından bıraktığı harika tattan sonra oyunun ikincisinin yapılacağı söylentileri ortaya çıkınca, ilk oyunu oynayıp bitirmiş herkesi bir heyecan sardı; fakat 2003’te çıkan ikinci oyun yepyeni hareketler ve oynanabilir bir ikinci karakter içermesine rağmen gerçekten çok büyük bir hayal kırıklığıydı. Bu hayal kırıklığının sebebi ise bence ilk oyunu geliştiren Production Studios 4’ün DMC2’nin yapımında görev almamasıydı, Production Studios 4’ün Resident Evil 4 ile meşgul olması nedeniyle Capcom ikinci oyunu Production Studios 1’e vermişti ve bu grup atmosfer namına hiçbir şey yapamamıştı. Zaten PS1’in Resident Evil Outbreak’in yapımcısı olduğunu söylersem iki grubun arasındaki fark rahatlıkla anlaşılabilir sanırım. Ve ilk oyunun ihtişamı, ikinci oyunun hayal kırıklığı derken Devil May Cry 3: Dante’s Awakening geldi çattı...

Sons of Sparda

Baştan belirtmekte fayda var; DMC3’ün yapımı yine PS1 tarafından üstlenilmiş, aslında bu daha oyunun yapım aşamasında benim aklımda soru işaretleri bırakmıştı ama PS1’in diğer gruplardan da destek gördüğünü duyduğumda DMC3’e biraz daha iyimser bakmaya başlamıştım. Ekran görüntüleri bir yana dursun, özellikle videolar iştah kabartıcıydı.

DMC3’e hemen oyunun hikâyesini anlatarak girelim isterseniz; üçüncü oyun, ilk oyunun öncesindeki bir zamanda geçiyor ve efsanevi kara şövalye Sparda’nın oğulları Dante ve Vergil arasındaki hesaplaşmayı konu alıyor. Hikayeye göre Sparda’nın tanrısal gücü oğullarına birer madalyon kolye biçiminde paylaştırılıyor. Bildiğiniz gibi oyunda ikizlerden Dante iyiliğin temsilcisiyken, diğer kardeş Vergil ise karanlık tarafta yer alıyor. İkizlerde bulunan bu kolyeler bir araya geldiğinde ise işte o zaman Sparda’nın tanrısal gücü ortaya çıkıyor. İki kardeşte ilk başta ellerindeki gücün gerçek değerinin bilincinde olmamakla beraber, Dante olaylardan tam anlamıyla bihaber, kötü karakter Vergil ise olan bitenin biraz daha farkında. Tabi oyun ilerleyip olaylar geliştikçe gerçekler ortaya çıkıyor ve senaryo sürpriz gelişmelerle birlikte sürüyor.

Oyun tanıdık bir şekilde Dante’nin ofisinde çalan bir telefon ve Dante’nin telefona cevap vermesi şeklinde bir girişle başlıyor. Daha sonra ilk düşmanlarımızla karşılaşıyoruz ve baba yadigarı Rebellion isimli kılıçla onları haklıyoruz. Doğruyu söylemek gerekirse oyunun ilk girişi oldukça sönük, hele karşılaşacağınız ilk mekan tasarımları olan özensiz yıkık binalar hemen ikinci oyunu akla getiriyor ve daha en baştan oyuna kuşkulu ifadelerle yaklaşıyorsunuz.