Castlevania: Lords of Shadow 2

Castlevania...80’lerin sonunda Nintendo’nun NES sistemine çıkmasıyla çok büyük bir efsane haline gelen, milyonlarca oyuncunun sevdiği şu meşhur Castlevania.

Aslında böyle serilerin yeni oyunlarını değerlendirirken geçmişine bakıp biraz nostalji yapmayı çok seviyorum ve sanırım 45 dakikadır incelemeye başlayamamamın en büyük sebebi hala “Ben en iyisi bir Castlevania ROM’u çekip oynayayım” düşüncesi ile cebelleşmem. Tabii ki bunu yaparsam, incelemeyi yazacak vakit bulamam, bu sebeple bir an önce incelemeyi aradan çıkartıp Castlevania külliyatına yeniden girmek için bir sebep bırakmamam gerekiyor.

Aslına bakacak olursanız, Lords of Shadow serisi ilk duyurulduğu vakit büyük bir hayal kırıklığı yaşamıştım çünkü Kojima Productions ilk etapta oyunu çok başka şekillerde tanıtmıştı. Tabii ki yapılan viral kampanyalardan bahsediyorum. İşin içinde KojiPro olunca, insanın kafası ister istemez Metal Gear Solid serisine gidiyor, fakat Lords of Shadow’un duyurusu ile, bu umutlar sönmüştü, ben ise beklemeye başlamıştım.

Sonuçta Kojima Productions’ın işin içinde olduğu bir yapımdı, ne kadar kötü olabilirdi ki? Bu kötü olma beklentisini ise bana yerleştiren Castlevania serisinin PS2’ye çıkan Lament of Innocense gibi oyunlarıydı. Yepyeni bir motor ve zamanına göre etkileyici grafikler kullanıyordu fakat oyun mekanikleri ve tasarımı o kadar zayıf bir haldeydi ki, bir türlü keyif alamıyordunuz.
Castlevania: Lords of Shadow ise gerçekten bambaşkaydı. Neredeyse on yıldan fazla,  sürekli olarak üstüste kullanılan Castlevania mitini alıp, yeniden ve taze bir şekilde bizlere sunuyordu.

Oyun, Belmont ailesinin üç jenerasyonu (3DS için çıkan devam oyunlarıyla beraber) üzerine oldukça başarılı bir Dracula hikayesi anlatıyordu ve bunu kesinlikle önceki Castlevania oyunlarında olduğu gibi aynı basmakalıp şekillerde sunmuyordu. Karakterler yıllarca gördüğümüz birbirinin karbon kopyası olan Castlevania karakterlerinden çok daha canlıydı, insanın içini sıkmıyordu ve bu sayede Castlevania isminin yepyeni kitleler tarafından sevilmesini sağlamıştı.

Lords of Shadow 2 ise, bu sebeplerden dolayı Castlevania hayranlarının uzun süredir heyecanla beklediği bir oyundu, özellikle seriyi takip edenler için hikaye “oha şimdi ne olacak” noktasında kaldığından, Lords of Shadow 2 önemliydi.

Bir oyunun devamını yapmak , baya riskli bir iş. Bunun sebebi söz konusu devam oyununun kesinlikle orijinalinden daha iyi olması gerekliliği, sadece kozmetik olarak değil, mekanik, hikaye ve yapı olarak halefinin bir tık daha üstüne çıkması gerekiyor.

Oyun yapımcıları, bu devam oyunu yapma işini son 5 yıldır çok yanlış uyguluyor. Devam oyunu yani sequel denilen şey, sadece hikayenin devam ettiği ve geri kalan her şeyin aynı kaldığı bir yapıda sunuluyor. Castlevania: Lords of Shadow 2 ise en büyük hatayı burada yapıyor.

Hikaye, Gabriel Belmont yani namı diğer Dracula’nın hikayesini devam ettiriyor. Gabriel Belmont, artık elini dünya malından çekmiş, tek başına modern çağda yaşamaktadır. Eski dostu/düşmanı Zobek’in onu bulması ile Satan’ın tekrar dünyaya gelme planı olduğunu öğrenir ve bütün pişmanlıklarını bir kenara koyarak onu durdurmak için büyük bir intikam yolculuğuna çıkar.