Avowed İnceleme

Rol yapma oyunlarının 2000’li yıllardaki dönemlerini çok seven biri olarak, son yıllarda Baldur’s Gate 3 ile tekrar canlanmaya başlayan RPG ilgisinden çok memnunum. Şubat ayı da Avowed ve henüz deneme fırsatım olmasa da, Kingdom Come Deliverance 2 ile türü sevenler için bayram gibi olacak. Microsoft tarafından sağlanan kod ile erkenden oynama fırsatı olduğum Avowed nasıl olmuş, birlikte inceleyelim.

Avowed İnceleme / PC

Senin Yüzüne Ne Olmuş?

Avowed, Obisidian Entertainment’ın CRPG türündeki Pillars of Eternity serisinden tanıdığımız Eora evreninde geçen, diğer oyunlardan bağımsız hikayesiyle dikkat çeken yeni oyunu. Aedyr İmparatorluğu’nun elçisi olan ana karakterimiz, Pillars of Eternity oyunlarında adını duyduğumuz ama görmediğimiz Living Lands isimli diyara gidip, bölgeye yayılan “Dream Plague” isimli hastalığı araştırmak ile görevlendiriliyor. Adından da anlaşılacağı gibi bu hastalık insanların rüyalarını ve ardından tüm zihnini ele geçiriyor. Zorlu yolcuğun ardından Living Lands kıyılarına yaklaşınca top ateşleri eşliğinde karşılanıyoruz ve maceramız başlıyor.

Ana karakterimiz “Elçi” normal birisi değil, Eora evreninin kutsanmış ya da bakış açısına göre lanetlenmiş “Godlike” türüne mensup. Godlike dediğimiz kişiler doğumdan önce bir tanrı tarafından kutsanan ve onun özelliklerini vücudunda taşıyan insansı türler (kith olarak geçiyor) olarak biliniyor. Godlike’lar zaten genellikle negatif bir ilk izlenim bırakıyorlar ama Elçi’nin bir sorunu daha var, hangi tanrının kendisini kutsadığını kimse bilmiyor. Vücudumuzdaki işaretler (seçebiliyoruz) bilinen herhangi bir tanrıya ait değil ve diğer Godlike türleri tanrıları ile iletişim halindeyken, bizimle kimse konuşmuyor.

Avowed hikayesi bize Living Lands’in çeşitli köşelerini tanıtırken, eski ve yeni halkı hakkında da bolca bilgi veriyor. Daha çok kanundan kaçanların, özgürlüğünü sevenlerin ve dışlanmışların diyarı olan Living Lands zor bir yer, her bölgenin kendine has tehlikeleri ve özel hikayeleri var. Oyun hem yan görevler hem de keşif yaparken bulduğunuz notlar ile oldukça güzel bir sunum yapmış.

Hem ekibimize katılan karakterler hem de tanıştığımız diğer NPC karakterler güzel yazılmış. Yakın zamanda çıkan ve ilkokul piyesinden hallice diyaloglara sahip olan Dragon Age Veilguard sonrasında bu kadar güzel yazılmış hikayeler ve diyaloglar okumak beni çok mutlu etti. Eğer görevleri takip ediyor ve çevre ile ilgili bilgiler topluyorsanız yavaş yavaş çoğu karakteri umursamaya ve seçimlerinizi ona göre yapmaya başlıyorsunuz. Ya da isterseniz tam tersini yapıp bir pislik olarak anılmayı bile kabul edebiliyorsunuz. Seçim çoğu durumda serbest.

Yan görevler genellikle sizi ikileme düşürecek ve sonrasında verdiğiniz kararı sizin gözünüze sokacak şekilde yazılmış. Veba’nın kendisini yavaş yavaş ele geçirdiğini ve zihninin kontrolünü kaybettiğini düşünen bir karakterin kendisine öldürmesine yardım mı edeceksiniz yoksa ailesini mi dinleyeceksiniz? Ya da ruhlarla dolu güçlü bir mekanizmayı parçalayıp ruhları kurtarmak yerine kullanıp ruhların acı çekmesine izin verecek misiniz? Yalnız bazı yan görevlerde ne yaparsak yapalım “ama mantıklı olan bu” dediğimiz sonuca ulaşamıyoruz. Ha bir de, yan görevler ilginizi çekiyorsa, ana görev ilerledikten sonra dönerim diyorsanız dikkat edin, bazen olaylar fazla hızlı ilerlediğinden göreve geri dönemeyebilirsiniz.

Ana görevde de benzer tarzda seçimleriniz oluyor ve yaptığınız hareketler sonucunda imparatorluk, Living Lands ya da tamamen farklı bir tarafın peşinden gidebiliyorsunuz. Üstelik “Hayatta bu karakteri desteklemem” dediğim kişiler bile öyle güzel ve mantıklı sebepler sunuyor ki karakterimin hareketlerine aykırı olmasına rağmen seçimleri yaparken oturup etraflıca düşündüğüm kısımlar oldu. Her zaman “yaşasın bir seçenekle her şeyi düzelttim” diyemiyoruz.

Baldur’s Gate 3’de “Hani sen 20 saat önce basit bir seçim yapmıştın ya, işte onun sonucu” durumlarını bu oyunda biraz daha hızlı tecrübe ediyoruz ve bu beni memnun etti. Yalnız canımı sıkan bir nokta da, parti üyelerinin sadece kamp alanında muhabbete girmesi oldu. Dışarıda yorum yapıyorlar ama bir görev sonrasında “Kampta gelsene bişey konuşacaz” diye konuyu kestirip atıyorlar. Burada söyle ne söyleyeceksen, iki kere bölge değiştirmek zorunda kalmayayım.

Rüya Vebası Uyku Bırakmıyor

Avowed’ı ilk oynamaya başladığımda aklıma gelen Elder Scrolls oyunları oldu, birinci görüş açısına sahip rol yapma oyunları olunca hep bu karşılaştırmayı yaparım zaten aklımda. Ama oynadıkça bu oyunun “Skyrim gibi” diyebileceğiniz bir oyun değil, daha çok Fable ya da Kingdom of Amalur gibi olduğunu görüyorsunuz. Daha az etkileşime girilecek nesne, daha küçük bir harita, daha az komplike bir dünya.Ama her şey neredeyse kararında kullanılmış.

Öncelikle karakter oluşturma ekranından kısaca bahsetmek istiyorum. Karakter oluşturma ekranları özellikle “karakter sensin” dedikleri oyunlarda önemli, kendi gözüme güzel gözükecek bir karakter oluşturmayı tercih ediyorum. Hatta rol yapma oyunlarında karakteri oluşturamıyor olmak biraz canımı sıkıyor (sana bakıyorum KCD) ama çok takılmıyorum. Yine de burada karakterimizi istediğimiz gibi yapma şansımız var ve bu güzel. Üstelik bir Godlike olduğumuz için sahip olduğumuz garip dış görünüş özelliklerini bile özelleştirebiliyoruz. Tabi bunlar insanları huzursuz ederken, sizi de rahatsız edebilir. Neyse ki kapatma imkanı sunmuşlar, herkes yine varmış gibi tepki veriyor ama siz görmüyorsunuz. Yalnız canımı sıkan bir kısım var, karakter görüntüsünü bir daha değiştiremiyorsunuz, başta ne seçtiyseniz öyle devam. Bari saçımızı değiştirebilseydik diye düşünmedim değil. Tahminimce ilerde bir güncelleme ile ayna ekleyeceklerdir.

Karakterimiz bir bölgeye ilk girdiğinde tamamen kapalı, keşfettikçe açılan bir harita bizi bekliyor. Bu haritanın üzerinde çeşitli yerleşim yerleri, haydut kampları, ayı inleri, hazineler ve daha fazlası keşfetmemiz için bizi bekliyor. Bazen şehre uğramadan haritayı gezdiğiniz için “Benim kolyemi ayı kaptı” diyen adama “Bu mu?” diye çıkarıp verebiliyorsunuz ya da bir ödül avına çok erken gittiğiniz için ayı sizi kapıyor. Olasılıklar sonsuz değil ama yeterince var. Oyunda görev olarak çıkmayan ama NPC’lerin konuşmaları sayesinde anladığınız gizli görevler de var. Kardeşinin mezarına çiçek bırakmak isteyen ama canavarlardan korkan biri için bölgeyi temizleyip haber veriyor ve minik ödüller kazanabiliyorsunuz.

Keşif yapmak genellikle ödüllendiriliyor, çevrede gördüğünüz çalışmayan mekanizmaların, ilizyonla gizlenmiş duvarların ya da patlattığınız kayaların ardında her zaman bir ödül bekliyor. Bunlar para, malzeme ya da özel bir ekipman parçası olabiliyor. Her zaman daha iyi ekipmana ihtiyaç duyuyorsunuz, bu yüzden keşif çok önemli. Oyunda satıcıların sahip olduğu eşyalar da iyi ama ben ekonomimi bir türlü düzeltemediğim için daha çok etrafı temizleme yoluna gittim. Keşfetmenin bir avantajı da, satıcının parayla sattığı haritanın  gösterdiği yeri bedavaya bulmak oluyor tabi. Bazen keşif yaparken kaçakçıların kullandığı yolları bulup malzemelerini toplayabilir ve sonra yasak asansörü kullandığınız için gardiyanlardan azar da yiyebilirsiniz.

Oyunu oynadıkça fark ettim ki, firmanın bir önceki RPG oyunu The Outer Worlds ile bu oyun arasında çok fazla benzer nokta var. Onda da keşfedilecek yerler vardı, çoğu bölge kendi içinde minik hikayeler barındırıyor, görev olduğunu bile belli etmeyen mini yan görevler veriyordu. Açık dünya diyemeyeceğim kadar küçük ama keşfedilecek bolca nokta barındıran bir dünya bizi bekliyordu. Benim görüşüm fantastik Eora evreninin bu yapıya daha güzel uyduğu ve bu yüzden Outer Worlds’den daha fazla keyif verdiği yönünde.

Kılıç Kalkan Kitap Ne Varsa Kapın!

Avowed’ın dövüş sistemi ilk başta aklınıza Skyrim ya da başka bir TES oyununu getiriyor olabilir ama illa bir oyun ile benzeteceksek, Fable veya Kingdom of Amalur ile daha çok benzediğini söyleyebilirim. Karakterimizi oluştururken bir geçmiş seçiyoruz ve buna göre ekipmanlar ile başlıyoruz ama her şeyi kullanma şansına sahibiz. Kılıç, kalkan, savaş çekici, bıçak, asa, ok-yay, tabanca, tüfek aklınıza ne gelirse kullanabiliyor, hatta bir seti kullanıp diğerini yedekte tutabiliyorsunuz. Bir elinde tabanca öbür elinde büyü kitabı ile menzilli bir canavar ya da büyülü asa - kalkan kombinasyonuyla menzilli bir tank olabiliyorsunuz.

Silahları kullanmanız için bir sınırlama yok ama verdiğiniz istatistik puanları ve yetenekler ne kadar verimli olduğunuzu belirliyor. Mesela ben bütün puanları pasif yeteneklere yatırıp, büyüleri de büyü kitabı aracılığıyla yaparak ilginç bir büyücü-savaşçı şeklinde oynadım. Bir süre sonra yetenekleri sıfırlayıp bulduğum silaha göre daha farklı yetenekler de denedim ama sonunda hep büyüye bağlı bir şekilde gitmeyi tercih ettim. Karakterinizi nasıl geliştirdiğiniz ve hangi takım arkadaşları ile savaşa girdiğinize göre dövüşlerin ne kadar zor olacağı da değişiyor.

Dövüşlerde zorluk konusuna değinmek istiyorum biraz. Silahların 5 farklı nadirlik derecesi var ve bunları oyun içinde topladığımız malzemeler yardımıyla yükseltebiliyoruz. Oyunun en başında aldığınız silahı, yeterli yatırımı yaparak en sonda bile kullanma şansınız var yani. Düşmanların zorluk dereceleri de aynı nadirlik seviyelerine sahip. Ayrıca her nadirlik seviyesinin 3 alt kademesi olduğunu da belirtelim. Eğer silahınız sıradan seviyedeyse, bir üst seviyedeki düşmana %25 daha az hasar vuruyor, zırhınız daha fazla hasar alıyor. Dövüşlerde asıl zorluğu da bu oluşturuyor aslında. Anlaması basit bir sistem aslında ama işlemesinde canımı sıkan bir durum var.

Oyunu ana hikaye üzerinden ilerleyerek oynar, keşif ve upgrade olayına fazla girmezseniz düşmanlar elinizdkei ekipmanlara göre daha güçlü oluyor, bu normal bir durum. Fakat oyun her yeni bölgede yeni nadirlik seviyesi getiriyor ve bu seviye istisnasız her seferinde benim ekipmanımın çok üzerinde oldu. Eğer bir eşya unique değilse “Legendary” seviyesine yükseltemiyoruz, bu yüzden daha çok bunlar üzerinde yoğunlaşıyorum. O arada eksik olmasın diye yedek kullandığıma kaynak harcamayayım diyorum ama gücü az kalıyor. Yeni bölgeye giriyorum karşımda bir yaratık var yanında 3 kurukafa, kısaca “tek yiyebilirsin” durumu. Yanlış olmasın, yine de yenebiliyorsunuz ama verdiğiniz hasar çok komik seviyede. Mekana uygun ekipman alayım desem bu defa dükkanların fiyatları çok yüksek. Bir türlü ortasını bulamadım, günün sonunda hep büyülerle kurtardım.

Oyunun dövüş sistemi de eğlenceli aslında ama tamamen konsollar ve kontrolcüler düşünülerek hazırlanmış olması çok canımı sıktı. Öncelikle skill barına sadece 6 yetenek koyabiliyoruz, bunun dışındakileri açtığımız pencere ile zamanı durdurarak seçebiliyoruz. Ben büyücü başladım, kitapta benim seçemediğim 4 büyü var, onun dışında aldığım büyüleri de koyayım dedim, godlike skillerim var, takım arkadaşlarımın yetenekleri ve bir iki ıvır zıvır daha. Sürekli savaşı durdurup yetenek seçmek bir de onu hedeflemek durumunda kaldım ki o da ayrı bir şey, sağ tıklayarak seçiyoruz. En sonunda pes edip pasif yetenekler ve kitaptaki büyüler üzerinden devam ettim.

Takım arkadaşlarımız çok güzel yazılmışlar, her biri kendi alanında uzman tipler ama dövüşte bir anda oyun oynayan çocuklara dönüyorlar. Doğrudan birine saldırma emri veremiyoruz, dövüş sırasında benim yakınlarımda dur diyemiyoruz, gidip başkalarını çekme de diyemiyoruz. En son iki ogre ile kapışıyorum, yardıma iskeletler geliyor zaten, benim takım arkadaşım düşmanı uzağa çekip bir de o bölgedeki kampı ayaklandırdı. Zaten seviye olarak üstüm olan ogreleri zar zor indirmek üzereyken kamptan bir şifacı geldi ikisini de iyileştirdi. O sırada tek yetenekleri beklemede olduğundan koşa koşa kampa gittiğini gördüğüm halde “Geri gel” diyemediğim için anca kendi kendime söylenebildim. Bir de uzakta ölüp sizin kaldırmanızı bekliyorlar zaten, sizin ise o sırada ardınızda ayı bağırıyor (gerçekten) ama olsun, önce pusuladan yerini bulup sonra kaldırmaya çalışıyorsunuz.

Pusula demişken, onun da ekstra dandik olduğunu belirtmek istiyorum. Her şeyi hazır, o pusulayı bir mini map yapsanız da biz de görsek ne olurdu acaba? Haritayı her defasında açıp incelemekten daha faydalı olurdu. Üstelik kontrolcü ile oynarken doğrudan harita açma tuşu da yok, varsa da ben bulamadım. Series S’de oynarken her defasında menüye girip oradan haritaya gidiyorum, bir süre sonra pes edip PC’den oynamaya devam ettim.

Son olarak oyunda stealth yapmayı, çalıların arasından sessizce çıkıp bütün kampı temizlemeyi unutun. Oyunun aggro sistemi çok garip çalışıyor, en iyi ihtimalle iki sessiz saldırı yapabiliyorsunuz, sonra komşu kamptan bile koşa koşa geliyorlar. Habersiz saldırı yetenekleriniz var ama oyun sizi her türlü aksiyona ittiriyor. Yine bazı görevlerde sessizce gitmeniz ya da kimseyi öldürmemeniz isteniyor. Kimseyi öldürmeden koşmayı denerseniz işe yaramıyor, yakalanmamak için tek çareniz görünmezlik yeteneğine bir puan yatırıp koşarken essence dolduran yemekler yemek.

Ses Görüntü Performans

Avowed’ın cross-save sistemini desteklemesi sayesinde hem PC hem de Series S üzerinden test etme şansım oldu. Oyun görsel olarak gayet tatmin edici, gezdiğimiz bölgelerde farklı iklim koşulları ve bitki örtüsü (ya da çorak araziler) ile birlikte renk paleti de değişiyor. Yeni bir bölgeye girdiğimde ilk yaptığım iş mekandaki en yüksek noktayı bulup tırmanmak ve manzarayı seyretmek oldu. Çevre detaylarına özen gösterilmiş, karakter modelleri çok iyi, şehirler çok güzel gözüküyor. Son yıllarda gördüğüm en iyi grafikler değil ama kesinlikle sizi dünyasına çekiyor.

Grafikler güzel dedik, peki performans konusunda ne durumdayız? Oyunun PC tarafında istediği minimum sistem gereksinimler, Ryzen 5 2600 - i5 8400 işlemci ile RX 5700 - GTX 1070 - Arc A580 ekran kartının yanı sıra, 16 GB RAM ve 75 GB disk alanı olarak belirlenmiş. Önerilen sistem gereksinimleri ise R5 5600X - i7 10700K işlemci ve RX6800 - RYX 3080 ekran kartı olarak iletiliyor. Ben R5 7600 işlemci ve 4070 ekran kartına sahip bir sistemde, 2K çözünürlükte en yüksek grafik ayarları ile herhangi bir performans sorunu yaşamadan oynadım. DLLS desteği de sunan oyun, bu seçeneği açmadığım durumda bile 75 fps altına düşmedi, açtığımda ise daha yüksek değerler sağladı.

Grafiklerle ilgili ufak tefek sıkıntılarım var tabi, özellikle karakter modelleri üzerinde. Bazı gölge ayarlarını açıp kapamadığım sürece konuşmalar sırasında karakterlerin modellerinde garip parlamalar oluyordu mesela. Bunun güncellenen sürücüler ile düzeleceğini düşünüyorum. Düzeleceğini sanmadığım konu ise karakterlerin modellerinin kıyafetlerinin içinden geçmesi. Kai ya da Giatta’nın kolyesinin elbisesi arasında kaybolmasını kabul edebilirim de Marius’un sakalı boynuna doğru girince bir garip oluyor. Bir de bazen ellerini arkaya bağlayan NPC’ler ile konuşurken kollarının garip biçimlerde büküldüğüne şahit olabiliyorsunuz.

Peki Xbox Series S üzerinde oyun oynanır mı? Ben kontrolcü ile birinci görüş açısından oyun oynamaya çok alışkın değilim, buna rağmen biraz deneme yaptım. Xbox Series X/S konsollarında Quality - Performance - Balanced şeklinde üç farklı grafik türü olacak, Series S ise yalnızca iki tanesini destekliyor. 60 fps kare hızını sunacak Performance seçeneği Series S’de yok. Series S’de her iki seçenek de 1080p çözünürlükte 30 fps desteği verirken, 120hz üzeri televizyonlarda fps desteği 40 oluyor. Ray Tracing ve unlocked frame rate seçenekleri de aktif. Bu seçimleri menüde herhangi bir yerden yapabiliyorsak bile, aramama rağmen ben görmedim. Sanırım seçim otomatik olarak konsolu cihaza bağladığımızda aktifleşiyor.

PC ile Series S arasındaki görsel fark dikkat çekecek derecede olsa bile, Series S’de gördüğüm manzaradan da şikayetçi değilim, gayet iyi duruyordu. Efekt olarak daha yoğun bölgelerde kayda değer bir fps düşmesi de yaşamadım. Volkanik bölgede arka arkaya 3 alan etkili büyü yaptıktan sonra bile rahatsız edici yavaşlamalar olmadı. Oyunu üçüncü kişi görüş açısından da oynayabiliyorsunuz bu arada ama neredeyse her şey birinci kişiye göre yapıldığından pek rahat olmuyor. Yine de konsolda birinci açıdan oynayamayanlar için bir seçenek.

Avowed’ın seslendirmeleri, Obsidian oyunlarından beklediğim kaliteyi sunmayı başarıyor. Sırf Mass Effect serisinden Garrus’un seslendirmeni Brandon Keener yüzünden oyunun büyük kısmını Kai ile birlikte oynadım, diğer aktörler de çok iyi performanslar ortaya koymuş. Kimi zaman diyalogların üst üste binmesi dışında bir şikayetim yok. Müzikler ise çok güzel, atmosferi tamamlayıcı fakat ne kadar akılda kalıcı olduğu tartışılır. Nerdeyse 50 saat oynadım, menü müziği haricinde aklımda kalan bir dövüş müziği bile yok.

Sonuç

Avowed ile neredeyse 50 saat geçirdim, bu süre boyunca hiç “şurası bitse de gitsem artık” demedim. Aksiyon - RPG dengesini makul biçimde harmanlamış dövüş sistemi bir yana, anlattığı hikayeler, tanıştırdığı karakterler ve oyuncunun ufak seçimlerle bile bıraktığı etkileri sunmakta çok başarılı bir iş ortaya çıkarmış. Yüzlerce saatimi alacak, sürekli ana görevi unuttuğum için bir süre sonra bitirmemek üzere rafa kaldıracağım bir oyun değil Avowed ve bu güzel bir şey. Ama herkese hitap etmeyeceği kesin.

Yılın en iyi RPG oyunu adayı olması biraz zor gibi gözüküyor, hele ki şu sıra esen Kingdom Come Deliverance 2 rüzgarına denk gelmesi biraz talihsiz bir durum olacaktır. Tıpkı Outer Worlds’ün Disco Elysium ile aynı dönemde çıkması gibi. Ama daha konsol odaklı, Fable - Kingdom of Amalur gibi oyunları seviyorsanız bu oyuna bir şans verin. Zaten çıkış gününde Gamepass kütüphanesine de eklenecek. Pillars of Eternity serisini seviyorsanız kesinlikle deneyin, doğrudan bağlantılı olmasa bile bir sürü güzel gönderme ve tanıdık yüzler - sesler ile karşılaşabilirsiniz.