Hız... Daha fazla... Daha fazla...
Velocity bugüne kadar pek göz önünde bulunmamış bir oyun serisi. Aslına bakarsanız zamanında PSP gibi platfomlara harika oyunlar çıkartmış olan Velocity, aksiyon, platform, bulmaca gibi oyun türlerini harmanlayan yapısıyla herkesin takdirini kazanmıştı.
İşte o harika oyun geri döndü: Distopik bir gelecek senaryosunda hem yeni nesil oyuncuları hem de eski toprakları çoktan PS4 başına kilitlemeyi başardı. Velocity anlatması zor bir oyun değil, zaten oynaması zor bir oyun da değil. Oyuna başladıktan yaklaşık 5 saniye sonra tüm kontrollere alışıp, kendinizi bırakıyorsunuz…
Neye mi?Olağanüstü bir hıza…Oyunun hikaye anlatımı için çizgi roman tarzı seçilmiş. Bazı oyuncuların pek hoşuna giden bir durum olmasa da alışmak ve sevmek gerekiyor. Sonuçta her oyun muhteşem sinematiklerle bize yansıtılmak zorunda değil. Velocity 2X’in konseptini düşününce, çizgi roman seçimi oldukça yerinde görünüyor.
Teğmen Kai Tana olarak oynadığımız Velocity 2X, araştırma tesisinde uyanmamızla başlıyor. Teğmen, Villo Kara Deliği’ne girdikten sonra vücudu harap olmuş ve zarar gören kısımlarda büyük değişikliklere gidilmiştir.
Kai Tana ameliyat masasından etten çok metalle kalkar (Aha da Adam Jensen’in dişi versiyonu). Artık hızlıdır, duvarların arkasında bir anda belirebilir ve sol elini tıpkı bir silah gibi kullanabilir.
Fakat, uyandığında aklında tek bir şey vardır. Bulunduğu yerden kaçmak!
Hız! Daha fazla hız!Velocity 2X iki farklı oynanış türüne sahip bir oyun. Bölümler, Uzay mekiğimiz ve yayan ilerlememiz şeklinde karma bir yapıda. Mekikle ateş ederek giderken bir anda önümüzdeki kapıyı açamıyoruz ve gösterilen başka bir bölgeye girmek zorunda kalıyoruz. Buralarda oyun tam bir platforma dönüşüyor.
Her şeyden önce temel yapıyı anlamak gerekiyor. Velocity 2X’in bu kadar sevilmesinin nedenlerinden birisi gerçekten özgün bir oynanış tarzının olması. Onun için
2D platform/parkur oyunu diyebiliriz. Çok fazla bulmaca ile uğraşmıyorsunuz, zaten önünüze çıkan engeller saniyeler içinde aşmanız gereken türde oluyor.
