Bring us the new "Bakış Açısı" and wipe away the debt!!!
Müzik dinlemeyi sever misiniz? Garip bir soru oldu, elbette hepimiz severiz. Müziğin ne olduğunu açıklamak, ne hissettirdiğini anlatmak gibi saçma bir derdim yok ama herkes müziğe farklı bir bakış açısıyla bakar. Benim bakmayı tercih ettiğim açı sanırsam her zaman aynı oldu, hiç değişmedi, tetiklemek.
Müziğin beni harekete geçirmesini seviyorum. Belki de bu yüzden çok uzun zamandır sözsüz olanları tercih ediyorum. Youtube’ta kendime ait listelerim vardır, ne zaman yeni bir makaleye başlasam kendimi onların ellerine bırakırım. Bugüne kadar hiç yarı yolda kalmadım, hatta birçok kez müzik beni sırtladı.
Bakış Aşısı 14, her yönüyle özel bir bölüm. Bu hafta pek çok doğrunun içinden kendimize ait olanı seçiyoruz ve ilk kez tek başıma değilim. Geçen bölümde bahsettiğim –okuyucuları da makalenin içine katmak- olayını gerçekleştiriyoruz.
Gereksiz bir iş olarak görülebilir, altta yorum kısmında zaten istediklerinizi söyleyebiliyorsunuz ki bu beni çok mutlu ediyor. Bu bölge bana ait değil, duvarlardan, insanları sınırlayan her şeyden nefret ediyorum. Dördüncü duvar bundan seneler önce Almanya’da Brecht tarafından yıkıldı, biz de bugün kendi duvarımızı yıkıyoruz. Bakış Aşısı’nı hep beraber yazıyoruz.
Aşağıda bir müzik şeysi var, ona tıklayın, öyle okumayı deneyin. Sizden tek istediğim, hayatınızdan birkaç dakikayı ben ve birkaç Merlin okuruna ayırmanız. Çünkü size anlatmak istediğimiz çok şey var! Anlatılmış en iyi hikayeyi arayışımıza hoş geldiniz…
Oyunlar çok uzun zamandır bize kendi öykülerini anlatıyorlar. Ticari yapıları sebebiyle belki de çok daha uzun bir süre ayrı bir sanat dalı olamayacaklar ama bu onların içi boş şeyler olduğu anlamına gelmiyor. Bazen bizi öyle bir vuruyorlar ki, uzun süre kendimize gelemiyoruz. Zamanında Half-Life sağolsun, sinematik anlatıma geçtiler ve o günden beri ayrı bir anlatım şekli olarak kendilerine yer buluyorlar.
